Επίπεδα των βιοδεικτών (χημικές ουσίες που βρίσκονται στο αίμα), μπορούν να συνδυαστούν για να παράγουν μοτίβα που υποδηλώνουν πόσο καλά ένα άτομο γερνά και να υπολογίσουν τον κίνδυνο του για μελλοντικές νόσους που σχετίζονται με τη γήρανση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστόνης και του Boston Medical Center. Παράδειγμα τέτοιων βιοδεικτών είναι η ιντερλευκίνη 6, η αιμοσφαιρίνη, ο ινσουλινόμορφος παράγοντας Ι, η αλβουμίνη, η κρεατινίνη, η συστατίνη ή η ολική χοληστερόλη.
Η μελέτη καθοδηγήθηκε από την Paola Sebastiani, PhD, καθηγήτρια της βιοστατιστικής και τον Thomas Perls, MD, καθηγητής της ιατρικής. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Aging Cell, χρησιμοποίησε στοιχεία βιοδεικτών που συλλέγονται από τα δείγματα αίματος περίπου 5.000 ατόμων που συμμετέχουν στη μελέτη Long Life Family, που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση (NIA) των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (NIH ).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων – περίπου οι μισοί – είχαν κατά μέσο όρο μία «υπογραφή ή μοτίβο» από 19 βιοδείκτες. Αλλά μικρότερες ομάδες ατόμων είχαν συγκεκριμένα μοτίβα βιοδεικτών που παρεξέκλιναν από τον κανόνα και συνδέονταν με αυξημένες πιθανότητες ειδικών παθήσεων, επίπεδο σωματικής λειτουργικότητας (όπως με την ταχύτητα βάδισης ή αναπνευστική λειτουργία), και κίνδυνο θνησιμότητας οκτώ χρόνια αργότερα. Για παράδειγμα, ένα πρότυπο συνδέθηκε με τη γήρανση χωρίς νόσο, ένα άλλο με άνοια, ένα άλλο με αναπηρία υπό την παρουσία καρδιαγγειακής νόσου.
Συνολικά, οι ερευνητές σχημάτισαν 26 διαφορετικά προβλεπτικά μοτίβα βιοδεικτών. Περιπτώσεις κατά τις οποίες υπήρχαν διαθέσιμα παρόμοια δεδομένα βιοδεικτών από τη μακροχρόνια μελέτη Framingham Heart Study επέτρεψαν να αναπαραχθεί περίπου το ένα τρίτο από τα μοτίβα.
Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι η ανάλυσή τους «θέτει τις βάσεις για μια μοριακή βάση του ορισμού της γήρανσης του πληθυσμού που αξιοποιεί πληροφορίες από πολλαπλούς βιοδείκτες του αίματος, για να δημιουργήσει μοτίβα που συνδέονται με διαφορές θνησιμότητας και νοσηρότητας», προσθέτοντας ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να χαρακτηρισθούν καλύτερα αυτά τα μοτίβα.
«Μπορούμε τώρα να ανιχνεύσουμε και να μετρήσουμε χιλιάδες βιοδείκτες από μια μικρή ποσότητα αίματος, με την ιδέα τελικά να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε ποιος είναι σε κίνδυνο από ένα ευρύ φάσμα ασθενειών – πολύ πριν από οποιαδήποτε κλινικά συμπτώματα γίνουν εμφανή,» είπε ο Perls, ο οποίος επίσης, συνδέεται με το Boston Medical Center. Ο Perls ανέφερε επίσης ότι η μελέτη είναι ένα παράδειγμα για τη χρησιμότητα των «μεγάλων βάσεων δεδομένων» και τους αναδυόμενους τομείς της έρευνας στην πρωτεωμική και μεταβολομική.