Η προγεννητική έκθεση της μητέρας σε στρες συνεισφέρει σε άγχος και γνωστικά προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν στην ενήλικη ζωή, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί από δυνητικά επιζήμιες αλλαγές στο μικροβίωμα της μητέρας, σύμφωνα με νέα έρευνα σε ποντίκια.
Όταν έγκυα ποντίκια εκτέθηκαν σε στρες, φάνηκε να υφίστανται μεταβολές στα βακτήρια του εντέρου αλλά και του πλακούντα τους καθώς επίσης και στα βακτήρια του εντέρου των θήλεων απογόνων τους, σύμφωνα με ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο. Αυτές οι μεταβολές διατηρήθηκαν και στην ενήλικη ζωή. «Όλο και περισσότερο, οι γιατροί και οι ερευνητές αντιλαμβάνονται ότι τα βακτήρια δεν έχουν μόνο μια σιωπηλή παρουσία στο σώμα μας, αλλά συμβάλλουν στην υγεία μας», δήλωσε η Tamar Gur, επικεφαλής ερευνήτρια και επίκουρη καθηγήτρια. Η Gur παρουσίασε τη μελέτη στις 14 Νοεμβρίου στο Σαν Ντιέγκο στο Neuroscience 2016, την ετήσια συνάντηση της Εταιρείας για τις Νευροεπιστήμες. Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει συσχετίσεις μεταξύ του στρες της μητέρας – τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους – και της ψυχικής υγείας και προβλημάτων συμπεριφοράς στους απογόνους τους.
«Έχουμε ήδη καταλάβει ότι προγεννητικά το άγχος μπορεί να είναι κακό για τους απογόνους, αλλά το μυστήριο είναι πώς», είπε η Gur, ψυχίατρος στο Wexner Behavioral Medicine Research Center. Η Gur ανέφερε ότι τα μικρόβια από το γαστρεντερικό και την αναπαραγωγική οδό της μητέρας είναι τα πρώτα που αποικίζουν ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο (ή νεογνό). Αυτό κάνει τα βακτήρια μια ενδιαφέρουσα πιθανή εξήγηση του γιατί και πώς το άγχος πριν τη γέννηση ενός ζώου ή ανθρώπου θα μπορούσε να οδηγήσει σε ψυχική νόσο που μπορεί να διαρκέσει καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής. Η μελέτη αυτή εντόπισε μικρόβια που ζουν στον πλακούντα και περιγράφει τις αλλαγές που ανευρέθηκαν στον πλακούντα εμβρύων ποντικού που είχαν μητέρες με στρες. Η Gur και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν σημαντικές μικροβιακές αλλαγές στους πλακούντες του θήλεων απογόνων. Βρήκαν επίσης αλλαγές σε φλεγμονώδεις και αυξητικούς παράγοντες στον πλακούντα.
Οι θήλεις απόγονοι εμφάνισαν χαμηλότερη ικανότητα μάθησης και εκδήλωσαν συμπεριφορά με υψηλότερο άγχος σε σύγκριση με τους απογόνους από μητέρες ποντικούς χωρίς στρες. Η Gur ανέφερε ότι η ερευνητική ομάδα βρήκε ενδιαφέρουσες αλλαγές και στους άρρενες απογόνους, αλλά οι λεπτομέρειες αυτού του τμήματος της μελέτης ακόμα διαμορφώνονται. Η Gur είπε ότι θέλει να μάθει περισσότερα για τη σύνδεση του εγκεφάλου και των εντερικών βακτηρίων, και η ίδια και οι συνάδελφοί της σχεδιάζουν την επέκταση της έρευνας τους σε έγκυες γυναίκες και τα μωρά τους. Ίσως μια μέρα το έργο τους να οδηγήσει στη πληρέστερη γνώση σχετικά με το πώς τα προβιοτικά θα μπορούσαν να συμβάλουν στην άμβλυνση των επιπτώσεων του στρες.