Πόσες φορές είναι που εκνευριζόμαστε με την αφηρημάδα που μας διακρίνει! Ιδιαίτερα όσο περνούν τα χρόνια και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας αυξάνονται, τόσο τα σημάδια της αφηρημάδας γίνονται εντονότερα. Μπορεί πολλοί από μας να μη δίνουμε την απαιτούμενη βαρύτητα στα σημάδια, όμως επιστημονικές μελέτες σε Γερμανία και ΗΠΑ δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μπορεί λοιπόν η αφηρημάδα στα 30 και λίγο πριν τα 40 να αποτελεί προστάδιο για ήπια νοητική διαταραχή, η οποία δεν αποκλείεται να εξελιχθεί ακόμη και σε άνοια.
Αν η αφηρημάδα περνάει απαρατήρητη πριν από τα 40, εκεί κοντά στα 50 αρχίζει να προβληματίζει ακόμα και τους πιο αδαείς: είναι απλή αφηρημάδα ή μήπως τα προεόρτια της επίφοβης άνοιας;
Οι νευρολόγοι ανά τον κόσμο πασχίζουν σκληρά για να δώσουν μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα – και επικεντρώνουν την προσοχή τους σε μια ιατρική διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζει την γκρίζα ζώνη ανάμεσα στην αφηρημάδα και στη νοσηρότητα: στην ήπια νοητική διαταραχή.
Οι ειδική ορίζουν την διαταραχή αυτή ως την ύπαρξη προβλημάτων με τη μνήμη τα οποία είναι αρκετά σοβαρά ώστε να τα παρατηρήσει ο πάσχων ή οι οικείοι του, αλλά δεν είναι αρκετά σοβαρά ώστε να επέμβουν στην καθημερινότητά του.
Μελέτες έχουν δείξει πως η ήπια νοητική διαταραχή πρωτοεκδηλώνεται στους 40άρηδες και 50άρηδες και φτάνει να προσβάλλει τον ένα στους πέντε 60άρηδες.
Μάλιστα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ έδειξε πως οι μισοί πάσχοντες από αυτήν αναπτύσσουν τελικά άνοια, ενώ από τους υπόλοιπους οι μισοί περνούν φυσιολογικά τη ζωή τους και οι άλλοι μισοί βλέπουν την μνήμη τους να βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Το γιατί εξελίσσεται με τόσο διαφορετικούς τρόπους παραμένει μυστήριο, το οποίο πασχίζουν να λύσουν οι επιστήμονες. Ταυτοχρόνως, όμως, προσπαθούν να βρουν τρόπους διάγνωσης και θεραπείας της διαταραχής.
Η απλή, καθημερινή αφηρημάδα – όπως το που βάλατε τα κλειδιά – δεν φαίνεται να υποδηλώνει την παρουσία ήπιας νοητικής διαταραχής, σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας» (JAGS). Τα πιο έντονα φαινόμενα, όμως, όπως το να δυσκολεύεται κάποιος να βρει τον δρόμο του στην γειτονιά του, αποτελούν καμπανάκι κινδύνου.