Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στη Φύση Ιατρικής υποστηρίζει ότι η κορώναϊος SARS-CoV-2 που εμφανίστηκε στο Γουχάν της Κίνας στα τέλη του 2019 και έχει προκαλέσει το πανδημία COVID-19 στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αποτελεί προϊόν φυσικής εξέλιξης. Όπως υπογραμμίστηκε στην έρευνα, η ανάλυση των δεδομένων του ιού του γονιδιώματος και άλλων «συγγενικών» ιών δεν έφερε στο φως στοιχεία που να δείχνουν ότι ο ιός δημιουργήθηκε σε εργαστήριο.
«Συγκρίνοντας τα διαθέσιμα δεδομένα γονιδίου για γνωστά στελέχη κορώνας, μπορούμε με βεβαιότητα να διαπιστώσουμε ότι το SARS-CoV-2 προέκυψε μέσω φυσικών διαδικασιών», δήλωσε ο Christian Αντσέσν, καθηγητής ανοσολογίας και μικροβιολογίας στο Scripps Research και ένας από τους συντελεστές του επιστημονικού άρθρου.
Οι κορώνες αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια ιώσεων που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες διαφόρων βαθμών έντασης. Η πρώτη γνωστή σοβαρή ασθένεια που προέκυψε από ένα κοροναϊό ήταν το 2003, με την επιδημία του SARS (Σοβαρά Οξεία Αναπνευστική Σύνδρομο) στην Κίνα. Δεύτερη έκσταση έλαβε χώρα το 2012 στη Σαουδική Αραβία, με το MERS (αναπνευστικό σύνδρομο στη Μέση Ανατολή).
Ο Άντερσεν και οι συνάδελφοί του ανέλυσαν τη γενετική εικόνα των πρωτεϊνών που βρίσκονται έξω από τον ιό και βοηθούν να “αγκιστρωθούν” και να εισχωρήσουν στις εξωτερικές πλευρές του ιού κυττάρων ανθρώπων και ζώων. Ειδικότερα, επικεντρώθηκε σε δύο σημαντικές ιδιότητες της πρωτεΐνης: Το RBD (πεδίο σύνδεσης υποδοχέα), ένα είδος «γάντζου» που επιτρέπει την «γάντζο» στους κυτταρικούς ξενιστές, και το λεγόμενο «site cleavage», ένα μοριακό «ανοίγον» που επιτρέπει στο ιό να ανοίξει τα κύτταρα και να εισερχόταν μέσα σε αυτά.
Όπως διαπιστώθηκε, το RBD των πρωτεϊνών εξελίχθηκε για να στοχεύσει ένα μοριακό χαρακτηριστικό στο εξωτερικό των ανθρώπινων κυττάρων, το ACE2, που έχει να κάνει με τη ρύθμιση της πίεσης του αίματος. Η πρωτεΐνη ήταν τόσο αποτελεσματική στην προσκόλληση στα ανθρώπινα κύτταρα που οι επιστήμονες κατέληξαν ότι πρόκειται για το αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής και όχι της γενετικής μηχανικής. Επίσης, τα δεδομένα σχετικά με την φυσική εξέλιξη υποστηρίζονται από δεδομένα για την «σπονδυλική στήλη» του ιού – τη μοριακή δομή του.