Η κοινή πεποίθηση είναι ότι οι ψηλοί και μεγαλόσωμοι άνθρωποι να μπορούν να κουβαλάνε άνετα μεγαλύτερα φορτία, στην πραγματικότητα μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Επιστημονική μελέτη, του καθηγητή Φυσικής Μάικλ Ο’Σι του Πανεπιστημίου του Κάνσας, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ThePhysicsTeacher» του Αμερικανικού Συλλόγου Καθηγητών δημιούργησε ένα νέο μοντέλο υπολογισμού, το οποίο λαμβάνει υπόψη του όχι μόνο πόσο βάρος κουβαλάει κανείς στην πλάτη του, αλλά και το βάρος του δικού του σώματος, το οποίο επίσης πρέπει να «κουβαλήσει».
Το νέο αυτό μοντέλο καταρρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη πως όσο πιο μικρόσωμος είναι κανείς, τόσο μικρότερα βάρη πρέπει να κουβαλά. Στην πραγματικότητα, οι μικρόσωμοι άνθρωποι τα καταφέρνουν συνήθως καλύτερα από τους πιο μεγαλόσωμους όταν μεταφέρουν το ίδιο βάρος.
Ο Ο’Σι εδώ και 20 χρόνια έχει το χόμπι της πεζοπορίας και εμπνεύστηκε την μελέτη του από τις προσωπικές παρατηρήσεις του για τους κατά καιρούς συντρόφους του, καθώς το μέγεθος του ανθρώπου και οποιουδήποτε ζώου αυξάνει, η δύναμή του αυξάνει αναλογικά πιο αργά από ό,τι το βάρος του σώματός του. Γι’ αυτό, τα μικροσκοπικά μυρμήγκια μπορούν να μεταφέρουν φορτία δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με το μικρό μέγεθός τους.
Πιο συγκεκριμένα η εξίσωση του αμερικανού φυσικού ενσωματώνει το συνολικό «φορτίο» του πεζοπόρου (του φορτίου του και του σώματός του) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξει με ακρίβεια το μέγιστο φορτίο που μπορεί να σηκώσει ένας άνθρωπος οποιουδήποτε μεγέθους.
Φυσικά ένας μεγαλόσωμος άνδρας με δυνατότερους μυς μπορεί να σηκώσει μεγαλύτερα βάρη, όμως, σύμφωνα με το νέο μοντέλο, ένας πεζοπόρος βάρους 50 κιλών θα μεταφέρει ένα φορτίο βάρους 22 κιλών νιώθοντας περίπου όπως ένας άνθρωπος 110 κιλών μεταφέρει ένα βάρος 15 κιλών.