Επιστημονικά Νέα

Λιποαναρρόφηση: Μακροχρόνια οφέλη για το λιποίδημα

Λιποαναρρόφηση: Μακροχρόνια οφέλη για το λιποίδημα
Μακροχρόνια οφέλη για τους ασθενής με λιποίδημα προσφέρει η λιποαναρρόφηση. Νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο στις 17 Νοεμβρίου και το Βρετανικό επιστημονικό περιοδικό Δερματολογίας, έδειξε πως οι ασθενείς που υποφέρουν από λιποίδημα μπορεί να δουν μακροχρόνια οφέλη από τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης ακόμα και 4 με 7 χρόνια μετά την εγχείριση. Ο Άξελ Μπομγκάρτνερ […]

Μακροχρόνια οφέλη για τους ασθενής με λιποίδημα προσφέρει η λιποαναρρόφηση.

Νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο στις 17 Νοεμβρίου και το Βρετανικό επιστημονικό περιοδικό Δερματολογίας, έδειξε πως οι ασθενείς που υποφέρουν από λιποίδημα μπορεί να δουν μακροχρόνια οφέλη από τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης ακόμα και 4 με 7 χρόνια μετά την εγχείριση.

Ο Άξελ Μπομγκάρτνερ και οι συνεργάτες του από την Κλινική Hanse στο Lubeck της Γερμανίας, εξέτασαν τα μακροχρόνια αποτελέσματα 85 ασθενών με λιποίδημα, οι οποίοι παραπονέθηκαν για συμπτώματα 4 χρόνια αργότερα. Στους ασθενείς εστάλησαν ερωτηματολόγια μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, 8 χρόνια μετά τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης για να φανεί αν είχαν βελτιωθεί τα συμπτώματά τους.
Οι ερευνητές κατέληξαν πως η βελτίωση των συμπτωμάτων των ασθενών στον αυθόρμητη πόνο, στην ευαισθησία της πίεσης, στο οίδημα, τους μώλωπες, και τον περιορισμό των κινήσεων παρέμεινε για 8 αντί για 4 χρόνια. Επίσης, η αυτοαξιολόγηση των ασθενών για την αισθητική εμφάνιση και την ποιότητα ζωής αλλά και τη συνολική εικόνα, παρέμεινε ικανοποιητική για 8 χρόνια μετά τη λιποαναρρόφηση.
Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα λοιπόν τονίζουν, για πρώτη φορά, τα μακροχρόνια οφέλη της λιποαναρρόφησης για τους ασθενείς που έχουν διαγνωσθεί με λιποίδημα, αναφέρουν οι ερευνητές.

Το λιποίδημα, είναι νόσος του λιπώδους ιστού, η οποία εμφανίζει μη ομαλή κατανομή λίπους και εμφανίζεται συνήθως στις γυναίκες. Το λιποίδημα παρόλο που δεν συσχετίζεται με το λεμφοίδημα ή το φλεβοίδημα, μπορεί να συνυπάρχει σε κάποιες περιπτώσεις. Το 1940 ήταν η χρονιά που η νόσος αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ και διαχωρίστηκε από την παχυσαρκία. Η εικόνα του ασθενή με λιποίδημα παρουσιάζει ιδιαίτερα λεπτό το πάνω μέρος του ασθενή και αρκετά παχύ το κάτω μέρος, με εξαίρεση την περιοχή των άκρων ποδιών.

Με την εμφάνιση της νόσου, οι ιστοί είναι μαλακοί και το δέρμα δεν παρουσιάζει ανωμαλίες. Αργότερα όμως το δέρμα αποκτά την όψη φλοιού πορτοκαλιού και το δέρμα γίνεται σκληρό και προκαλούνται πόνοι ενώ ο ασθενής αντιμετωπίζει αδυναμία να περπατήσει για αρκετή ώρα.