Επιστημονικά Νέα

Κορωνοϊός μετάλλαξη: Οι αλληλουχίες και η μεταδοτικότητα

Κορωνοϊός μετάλλαξη: Οι αλληλουχίες και η μεταδοτικότητα
Επιστήμονες στο Χιούστον δημοσίευσαν μια μελέτη για περισσότερες από 5.000 γενετικές αλληλουχίες του κορωνοϊού που αποκαλύπτουν τη συνεχή συσσώρευση μεταλλάξεων του ιού, μία από τις οποίες μπορεί να τον έκανε πιο μεταδοτικό. Τον Ιούνιο, το Χιούστον του Τέξας σημειώθηκε τεράστια αύξηση στα κρούσματα κορωνοϊών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το στέλεχος του SARS-CoV-2 που είχε αναπτυχθεί στην […]

Επιστήμονες στο Χιούστον δημοσίευσαν μια μελέτη για περισσότερες από 5.000 γενετικές αλληλουχίες του κορωνοϊού που αποκαλύπτουν τη συνεχή συσσώρευση μεταλλάξεων του ιού, μία από τις οποίες μπορεί να τον έκανε πιο μεταδοτικό. Τον Ιούνιο, το Χιούστον του Τέξας σημειώθηκε τεράστια αύξηση στα κρούσματα κορωνοϊών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το στέλεχος του SARS-CoV-2 που είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο, και θεωρήθηκε ότι είναι πιο μεταδοτικό, είχε γίνει το κυρίαρχο στέλεχος σε άτομα με κορωνοϊό στο Χιούστον.

Επιστήμονες από το Weill Cornell Medicine, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου, το Εθνικό Εργαστήριο Argonne και το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν ανέφεραν τα ευρήματά τους σχετικά με μια μελέτη των κρουσμάτων του Χιούστον στον διακομιστή προτύπων MedRxiv. Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, James Musser του Houston Methodist Hospital εξηγεί ότι καθώς οι ιοί πηγαίνουν, οι ιονοϊοί όπως το SARS-CoV-2 είναι σχετικά σταθεροί επειδή χρησιμοποιούν ένα «ένζυμο διόρθωσης». Αυτό σημαίνει ότι με τη μόλυνση του κορωνοϊού τόσο διαδεδομένη στις ΗΠΑ – υπάρχει μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει ο ιός. Έχουμε δώσει σε αυτόν τον ιό πολλές πιθανότητες », δήλωσε ο Musser στο The Washington Post. “Υπάρχει ένα τεράστιο μέγεθος πληθυσμού εκεί έξω τώρα.”

Μια μετάλλαξη στο “spike protain”

Όπως όλοι οι κορωνοϊοί, ο SARS-CoV-2 έχει μια σειρά χαρακτηριστικών αιχμών που περιβάλλουν τον πυρήνα του. Αυτές οι αιχμές επιτρέπουν στον ιό να προσκολληθεί στα ανθρώπινα κύτταρα. Η μετάλλαξη για την οποία μιλάνε όλοι επηρέασε την ακίδα της πρωτεΐνης και άλλαξε το αμινοξύ 614 από “D” (ασπαρτικό οξύ) σε “G” (γλυκίνη). Ο κορωνϊός φαίνεται να αλλάζει πολύ πιο αργά από άλλους ιούς RNA, πιθανώς λόγω του ενζύμου «διόρθωσης» που διορθώνει δυνητικά θανατηφόρα λάθη αντιγραφής. Ένας τυπικός ιός SARS-CoV-2 συσσωρεύει μόνο δύο μεταλλάξεις ενός γράμματος το μήνα στο γονιδίωμά του. Αυτό είναι περίπου το μισό ποσοστό του γονιδιώματος της γρίπης.

Σε όλο τον κόσμο, οι ερευνητές έχουν αλληλουχήσει πάνω από 112.000 απομονωμένες ομάδες του ιού COVID-19. Δύο ιοί SARS-CoV-2 που συλλέγονται από οπουδήποτε στον κόσμο διαφέρουν κατά μέσο όρο μόλις 10 γράμματα RNA από 29.903, λέει ο Lucy Van Dorp, γενετιστής στο University College London. Ο γενετικός κώδικας του ιού έχει περίπου 30.000 νουκλεοτίδια RNA ή γράμματα που ορίζουν 29 διαφορετικά γονίδια. Και από τις περισσότερες από 12.000 μεταλλάξεις που βρέθηκαν στα γονιδιώματα SARS-CoV-2, οι περισσότερες δεν έχουν καμία συνέπεια για την ικανότητα του ιού να εξαπλωθεί ή να προκαλέσει ασθένεια, επειδή δεν αλλάζουν το σχήμα μιας πρωτεΐνης.

Αποτελέσματα της μελέτης του Χιούστον

Αυτό που είναι ενδιαφέρον για αυτήν τη μελέτη είναι ότι οι επιστήμονες μπορούν πραγματικά να δουν τι συνέβη όταν ο ιός εισήλθε για πρώτη φορά στον πληθυσμό του Χιούστον τον Μάρτιο. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν διαφορετικά στελέχη του ιού που μόλυναν τους ανθρώπους, ωστόσο, μέχρι τον Ιούνιο, σχεδόν κάθε δείγμα κορωνοϊού περιείχε μια συγκεκριμένη μετάλλαξη που βρέθηκε στην επιφάνεια του ιού που διεσπάρη στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με αυτό το στέλεχος κορωνοϊού έφεραν περισσότερα σωματίδια ιού από άλλα άτομα, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πιθανώς πιο μολυσματικά. Η μετάλλαξη δεν έκανε τον ιό πιο επικίνδυνο ούτε άλλαξε το αποτέλεσμα ή την πορεία της νόσου. Ωστόσο, ο αριθμός των περιπτώσεων αυξήθηκε από περίπου 200 νέες περιπτώσεις Covid-19 ανά ημέρα στο Χιούστον σε περισσότερες από 2.400, σύμφωνα με τον Forbes. Μια παρόμοια μελέτη νωρίτερα αυτό το μήνα βρήκε στοιχεία ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε επίσης προσβληθεί από το ίδιο στέλεχος ιών την Άνοιξη. Και όπως και στη μελέτη του Χιούστον, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια μετάλλαξη που αλλάζει την «πρωτεΐνη ακίδα» στην επιφάνεια του ιού μπορεί να οδηγήσει στην υπερβολική εξάπλωση αυτού του συγκεκριμένου στελέχους.