Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η πλειονότητα των καρκινικών γονιδιωμάτων έχουν μεταλλαγμένες υπογραφές που μπορούν να συσχετιστούν με μια οικογένεια ενζύμων γνωστών ως APOBEC3. H παρούσα εργασία προτείνει ότι αυτά τα ένζυμα παίζουν ρόλο στη μεταλλαξιογένεση. Άλλη εργασία έχει προτείνει ότι το συγκεκριμένο ένζυμο APOBEC3B πιθανότατα βρίσκεται πίσω από την ικανότητα των καρκινικών κυττάρων να μεταλλάσσονται. Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, οι ερευνητές εξέτασαν πιο προσεκτικά ένα άλλο μέλος της οικογένειας ενζύμων – το APOBEC3A – και βρήκαν στοιχεία ότι είναι στην πραγματικότητα εκείνο που ευθύνεται περισσότερο για την ενεργοποίηση των μεταλλάξεων.
Για να μάθουν περισσότερα για πιθανές υπογραφές APOBEC3, οι ερευνητές αφαίρεσαν τις μεταλλάξεις που προκάλεσαν διαφορές στην οικογένεια των ενζύμων, συγκεκριμένα το APOBEC3A και το APOBEC3B, από κύτταρα που αποτελούν τον καρκινικό ιστό σε πολλαπλά δείγματα ανθρώπινης κυτταρικής σειράς. Συνολικά, εργάστηκαν με 251 δείγματα ιστού που ελήφθησαν από ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης, του μαστού ή λέμφωμα.
Στη συνέχεια ανέλυσαν τα δείγματα για να εντοπίσουν τις υπογραφές που έλειπαν. Ανακάλυψαν ότι το APOBEC3A είχε ισχυρότερη παρουσία υπογραφής από το APOBEC3B, υποδηλώνοντας ότι είναι πιο πιθανό να συνιστά το ένζυμο που είναι υπεύθυνο για την πρόκληση καρκινικών μεταλλάξεων. Σημειώνουν επίσης ότι η εργασία τους είναι η πρώτη που δείχνει στοιχεία για ενδογενή ένζυμα APOBEC ως κύριο μοχλό των μεταλλακτικών υπογραφών στα καρκινικά κύτταρα.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η εργασία τους δεν απέκλεισε το γεγονός ότι το ένζυμο APOBEC3B συνεισέφερε σστη μεταλλακτική δραστηριότητα, ωστόσο, επειδή σε ορισμένες κυτταρικές σειρές, η διαγραφή του APOBEC3B οδήγησε στην αύξηση των μεταλλάξεων. Αυτό το εύρημα πρότεινε ότι τα δύο ένζυμα μπορεί να παίζουν διαφορετικούς ρόλους σε διαφορετικά κύτταρα. Αναγνωρίζουν ότι απαιτείται περισσότερη δουλειά για να διαπιστωθεί εάν αυτού του τύπου οι ρόλοι αλληλοαποκλείονται ή εάν τα ένζυμα συνεργάζονται.