Άμεση σχέση εντοπίζεται μεταξύ των αυξημένων ωρών παρακολούθησης τηλεοπτικών προγραμμάτων και του κινδύνου θανάτου από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στις ΗΠΑ, όπως υποστηρίζει μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο τεύχος Δεκεμβρίου του American Journal of Preventive Medicine.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι σε σύγκριση με εκείνους που έβλεπαν λιγότερο από μία ώρα τηλεόραση την ημέρα, τα άτομα που ανέφεραν ότι παρακολουθούν 3-4 ώρες τηλεόραση είχαν 15% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία. Όσοι παρακολούθησαν 7 ή περισσότερες ώρες είχαν 47% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Ο κίνδυνος αρχίζει να αυξάνεται από τις 3-4 ώρες ανά ημέρα για τις περισσότερες αιτίες που εξετάστηκαν. Οι ερευνητές πήραν μια σειρά από άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις συσχετίσεις που παρατηρήθηκαν, όπως η θερμιδική πρόσληψη και το αλκοόλ, το κάπνισμα, και η κατάσταση της υγείας του πληθυσμού, αλλά όταν ελεγχθήκαν για αυτούς τους παράγοντες σε στατιστικά μοντέλα, οι συσχετισμοί παρέμειναν.
Ένα άλλο σημαντικό εύρημα της μελέτης είναι ότι οι επιζήμιες συνέπειες της τηλεθέασης επεκτάθηκαν σε ενεργά και μη ενεργά άτομα. «Αν και βρήκαμε ότι η άσκηση δεν επιφέρει την πλήρη εξάλειψη των κινδύνων που συνδέονται με την παρατεταμένη τηλεθέαση, σίγουρα για όσους θέλουν να μειώσουν την καθιστική τηλεθέαση τους , η άσκηση θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για να αντικαταστήσει αυτό το παρελθόν ανενεργού χρόνου », δήλωσε ο Δρ Keadle, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.
Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διερευνήσει η σύνδεση μεταξύ της τηλεόρασης και της θνησιμότητας και κατά πόσον αυτές οι ενώσεις υπάρχουν όταν εξετάζουμε την καθιστική ζωής σε άλλα πλαίσια, όπως στην οδήγηση, την εργασία, ή άλλες καθιστικές δραστηριότητες που πραγματοποιούμε στον ελεύθερο χρόνο μας.
«Οι ηλικιωμένοι παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερο από κάθε άλλη δημογραφική ομάδα στις ΗΠΑ», κατέληξε ο Δρ Keadle. «Με δεδομένη την αύξηση της ηλικίας του πληθυσμού, ο υψηλός επιπολασμός της τηλεθέασης στον ελεύθερο χρόνο, και το ευρύ φάσμα των αποτελεσμάτων της θνησιμότητας για τις οποίες εμφανίζεται κίνδυνος να αυξηθεί, η παρατεταμένη τηλεθέαση μπορεί να είναι πιο σημαντικός στόχος των παρεμβάσεων της δημόσιας υγείας από ό, τι είχε προηγουμένως αναγνωριστεί».