Η χρήση αντισωμάτων από ασθενείς που ιάθηκαν ήταν σωτήρια για άλλες οξείες λοιμώξεις και θα πρέπει να διερευνηθεί ως απάντηση στη νόσο COVID-19, λένε οι ερευνητές στο Διεθνές περιοδικό Κινδύνου & Ασφάλειας στην Ιατρική «International Journal of Risk & Safety in Medicine». Η παγκόσμια πανδημία COVID-19 έχει μολύνει περισσότερα από 4.000.000 άτομα και σκότωσε περίπου 280.000. Η εύρεση εμβολίου έχει γίνει παγκόσμια προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία.
Ωστόσο, η δημιουργία ενός βιώσιμου εμβολίου μπορεί να διαρκέσει πολύ. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ένα εμβόλιο μπορεί να είναι διαθέσιμο σε 12 έως 18 μήνες. Μια πιθανή ενδιάμεση λύση που αναφέρεται στο περιοδικό International Journal of Risk & Safety in Medicine μπορεί να είναι ένα παθητικό εμβόλιο ή μια παθητική ανοσοποίηση (Π.Α), η οποία μπορεί να παρέχει άμεση, βραχυπρόθεσμη ενίσχυση έναντι μολυσματικών παραγόντων.
“Η χρήση πολύτιμου πλάσματος από ανακτημένους ασθενείς μπορεί να είναι χρήσιμη στον παγκόσμιο πόλεμό μας ενάντια στη νόσο COVID-19”, εξήγησε ο Foad Alzoughool, Ph.D. Αυτός και ο συν συγγραφέας του, Lo’ai Alanagreh, Ph.D., και οι δύο του Τμήματος Εργαστηρίου Ιατρικών Επιστημών, του Τμήματος Εφαρμοσμένων Ιατρικών Επιστημών, του Πανεπιστημίου Hashemite της Ιορδανίας, μελέτησαν την εφαρμογή της παθητικής ανοσοποίησης σε προηγούμενες πανδημίες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η προσέγγιση είναι μια πιθανή λύση για την αντιμετώπιση της άμεσης απειλής της νόσου COVID-19 για την υγεία.
Μετά την έκθεση σε ιογενή λοίμωξη, το σώμα ενός ατόμου δημιουργεί αντισώματα για την καταπολέμηση του ιού. Αυτά τα αντισώματα στο αίμα ενός ασθενούς που έχει ιαθεί μπορούν να συλλεχθούν ως αναρρωμένο πλάσμα, το οποίο να μεταφερθεί στο αίμα ενός πρόσφατα μολυσμένου ασθενούς όπου μπορεί να εξουδετερώσει το παθογόνο, να το εξαλείψει από τη ροή του αίματος και να ενισχύσει την ανοσία. Ενώ η ΠΑ δεν παρέχει μακροχρόνια προστασία από τον ιό, μπορεί να μειώσει την επιθετικότητα και τη θνησιμότητα μιας λοίμωξης.
Η χρήση της παθητικής ανοσοποίησης ΠΑ χρονολογείται στις αρχές του εικοστού αιώνα κατά τη διάρκεια της ισπανικής επιδημίας γρίπης, όταν οι ασθενείς που έλαβαν ορό αναρρωμένου πλάσματος είχαν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από άλλους. Η πειραματική χρήση της ΠΑ κατά τη διάρκεια εστιών του ιού Ebola, του ιού chikungunya και της γρίπης H1N1 δείχνει επίσης τη δυνατότητα χρήσης της ΠΑ στην πρόληψη και τη θεραπεία των ιογενών επιθέσεων.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα της τεχνικής ΠΑ στην επιδημία SARS-CoV στο Γκουαντόνγκ, στην Κίνα και στο MERS-CoV στη Σαουδική Αραβία, ιδιαίτερα εάν αυτή εισαχθεί αμέσως μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.
Σε μία αναφορά, οι ασθενείς που έλαβαν παθητική ανοσοποίηση ΠΑ είχαν σημαντικά μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και χαμηλότερη θνησιμότητα από άλλες ομάδες. Σε μιαν άλλη αναφορά, οι ασθενείς που έλαβαν αναρρωμένο πλάσμα πριν από την 14η ημέρα της ασθένειας είχαν υψηλότερο ποσοστό απαλλαγής. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που μολύνθηκαν με SARS-CoV και απέτυχαν να ανταποκριθούν στη θεραπεία επέζησαν μετά τη μετάγγιση με πλάσμα ασθενή που έχει γίνει καλά. “Αν ψάχνετε για θεραπεία της νόσου COVID-19, θα τη βρείτε στο αίμα των επιζώντων”, δήλωσε ο Δρ Alanagreah. “Σε μια εποχή που δεν υπάρχει διαθέσιμο καταχωρημένο αντιιικό φάρμακο ή εμβόλιο, η ΠΑ μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση του θανατηφόρου ιού και να σώσει ζωές, ιδίως για τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς με προϋπάρχουσες καταστάσεις”.