Μέχρι πριν από περίπου 80 χρόνια γιατροί και βοηθοί στα χειρουργεία φορούσαν άσπρες φόρμες, καθώς το λευκό είναι διαχρονικό σύμβολο καθαριότητας. Στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα αυτό άλλαξε.
Η αλλαγή προέκυψε για καθαρά πρακτικούς λόγους. Ο ένας είναι για να διευκολύνονται όσοι συμμετέχουν να βλέπουν καλύτερα στο χειρουργείο. Όσο προχωρούσε η τεχνολογία τόσο καλύτερος γίνονταν και ο φωτισμός στα χειρουργεία, έτσι η αντανάκλαση του φωτός στις λευκές χειρουργικές στολές άρχισε να γίνεται εκτυφλωτική, κάτι σαν τον ήλιο στο χιόνι.
Έτσι δοκιμάστηκαν διάφορα χρώματα και άρχισαν να χρησμιμοποιούνται το πράσινο, το μπλέ και το γκρι. Ειδικά το πράσινο είναι το δημοφιλέστερο και αυτό γιατί σύμφωνα με μελέτη του πανεπιστημίου Ντέιβις της Καλιφόρνια, όταν κοιτάζουμε κάτι πράσινο τα μάτια μας γίνονται πιο «ευαίσθητα» στις αποχρώσεις του κόκκινου, που επικρατούν στο σώμα του ασθενούς και σε αυτές πρέπει να είναι συγκεντρωμένος ο γιατρός.
Επιπλέον σύμφωνα με την ίδια έρευνα όταν κάποιος έστιάζει για πολύ ώρα σε κόκκινο χρώμα, όπως κάνουν οι γιατροί στο χειρουργείο, μπορεί ρίχνοντας στιγμιαία το βλέμμα του σε κάποια λευκή επιφάνεια, όπως ήταν οι φόρμες, θα αρχίσει να βλέπει πράσινες κηλίδες οι οποίες θα ταξιδεύουν μαζί με το βλέμμα του. Αίσθηση παρόμοια με αυτή που έχουμε όταν αντικρύσουμε το φλας μιας φωτογραφικής μηχανής. Μια τέτοια απόσπαση της προσοχής δεν είναι φυσικά ότι καλύτερο εκείνη την ώρα.
Ένας ακόμα λόγος, δευτερεύων, για την αλλαγή χρώματος είναι το αίμα. Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου οι φόρμες όπως είναι φυσικό λερώνονται από το αίμα του ασθενούς. Οι κατακόκκινες κηλίδες αίματος σε λευκό ύφασμα δεν είναι καθόλου ευχάριστο θέαμα ούτε για τους γιατρούς ούτε για τους ασθενείς.