Τα μακροπρόθεσμα οφέλη από τη φυσικοθεραπεία έρχεται να καταρρίψει μια νέα έρευνα.
Η ίδια έρευνα ωστόσο διαπιστώνει πως όσο πιο νωρίς ξεκινήσει κανείς τη φυσιοθεραπεία, για τους πόνους χαμηλά στην πλάτη, ανακουφίζεται συντομότερα σε σχέση με το να μην κάνει τίποτα, αλλά κάνει μικρή διαφορά μακροπρόθεσμα, σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερους από 200 ασθενείς, οι οποίοι πρόσφατα ξεκίνησαν να πονούν στην πλάτη τους, και τους χώρισαν σε 2 ομάδες, Η μία ομάδα έκανε φυσικοθεραπεία ενώ η άλλη ομάδα δεν έλαβε καμία θεραπεία για τέσσερις εβδομάδες από την έναρξη της μελέτης.
Παρά το γεγονός πως οι άνθρωποι που βρέθηκαν στην ομάδα της φυσικοθεραπείας ανέφεραν μεγαλύτερη βελτίωση στους πόνους της πλάτης μετά από τρεις μήνες σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους που συμμετείχαν στη μελέτη, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων μετά από ένα έτος.
«Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις ή` μαγικές σφαίρες για τη θεραπεία του πόνου στην πλάτη», είπε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Julie Fritz, αναπληρώτρια κοσμήτορας της έρευνας στο Κολέγιο της Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα στο Σολτ Λέικ Σίτι.
«Το μήνυμα της μελέτης μας για τους ασθενείς είναι ότι η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει κάπως στην προώθηση μιας πιο ταχείας επιστροφής σε λειτουργία μετά από ένα επεισόδιο οσφυαλγίας,” πρόσθεσε η Fritz.
Για την παρούσα μελέτη, οι ερευνητές θέλησαν να δουν εάν οι ασθενείς θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την έναρξη φυσικοθεραπείας όσο το δυνατόν νωρίτερα, δηλαδή μόλις ο ασθενής αντιληφθεί τον πόνο.
Η ομάδα μελέτης που αποτελείται από 108 ανθρώπους, τους καλεί να λάβουν πρόωρη φυσικοθεραπεία, αρχίζοντας αμέσως μετά από τη στιγμή που άρχισαν τα συμπτώματα, και άλλα 112 άτομα έλαβαν τη συνήθη φροντίδα.
Οι συμμετέχοντες με τη συνήθη φροντίδα συνήθως περιορίστηκαν σε πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας, αν και μερικοί άνθρωποι έκαναν θεραπεία με μασάζ ή επισκέφθηκαν έναν ειδικό της σπονδυλικής στήλης ή χειροπρακτικό κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Η πρόωρη φυσικοθεραπεία οδήγησε σε στατιστικά σημαντική βελτίωση του πόνου σε σχέση με τη συνήθη φροντίδα, αλλά το μέγεθος της διαφοράς ήταν μέτριο και δεν φαίνεται αρκετά μεγάλο για να είναι κλινικά σημαντικό σε ατομικό επίπεδο ασθενών, διαπίστωσε η μελέτη.