Ο τρόπος που διαχειρίζονται οι γονείς τις αλλεργίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά προσχολική ηλικίας, επηρεάζει το πόσο ανεξάρτητα θα γίνουν στο μέλλον.
Αυτά τουλάχιστον, υποστηρίζει μια νέα έρευνα, σύμφωνα με την οποία η αυξημένη γονική παρέμβαση στην προσχολική ηλικία, θα μπορούσε να αποτρέψει τα παιδιά με αλλεργίες να αυτονομηθούν και να αποκτήσουν περεταίρω δεξιότητες ώστε να μάθουν να επιλύουν ανεξάρτητα τα προβλήματα που προκύπτουν.
Για του λόγου το αληθές, οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ διεξήγαν ένα πείραμα με παιδιά ηλικίας τριών έως έξι ετών, από τα οποία τα 66 είχαν αλλεργίες σε τρόφιμα, ενώ τα 67 δεν αντιμετώπιζαν κάποιο αντίστοιχο πρόβλημα.
Στο πείραμα, συμμετείχαν και οι μητέρες οι οποίες καλούνταν να παρακολουθούν τα παιδιά τους να λύνουν δύο είδη παζλ – ένα συμβατό με την ηλικία του και ένα αρκετά δύσκολο- με την οδηγία από τους ειδικούς, να βοηθήσουν τα παιδιά τους μόνο εάν και εφόσον τους ζητηθεί.
Οι επιστήμονες, βιντεοσκοπώντας το πείραμα, διαπίστωσαν ότι το 39 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας τριών και τεσσάρων ετών με τροφικές αλλεργίες γίνονταν ζητούσαν εμμέσως την βοήθεια των μαμάδων τους, στο εύκολο παζλ, με την δικαιολογία πως «ήταν πολύ δύσκολο».
Μόνο το 14 τοις εκατό από τα μικρότερα παιδιά χωρίς αλλεργίες τροφίμων ζήτησαν αντίστοιχη βοήθεια από τη μητέρα τους.
Επιπλέον, οι μητέρες των νεαρών παιδιά με τροφικές αλλεργίες είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρέχουν περιττή βοήθεια στο εύκολο παζλ.
Οι ειδικοί επομένως, συμπέραναν ότι το υψηλότερο ποσοστό των έμμεσων αιτημάτων για βοήθεια από τα μικρότερα παιδιά με τροφικές αλλεργίες θα μπορούσε να αντανακλά μια πρώιμη τάση αδυναμίας στην επίλυση προβλημάτων, την οποία γεννά η υπερπροστασία.
Στον αντίποδα βέβαια, περίπου το 4 τοις εκατό των παιδιών στις ΗΠΑ έχει απειλητικές για τη ζωή αλλεργίες τροφίμων που απαιτούν οι γονείς να παρακολουθούν συνεχώς τι τρώνε τα παιδιά τους.