Τα κατάγματα είναι πολύ συχνά στα παιδιά, ιδίως στα αγόρια. Ωστόσο δεν αντιμετωπίζονται σωστά στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο νάρθηκας, ο οποίος συνήθως αποτελείται από το εσωτερικό κάλυμμα από φυσικό υλικό και το άκαμπτο εξωτερικό περίβλημα και χρησιμοποιείται για να σταθεροποιεί το σπασμένο οστό, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Μια ομάδα παιδοορθοπεδικών από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μαίριλαντ εξέτασε τους νάρθηκες 275 ανήλικων ασθενών, μέσης ηλικίας 8 ετών.
Στο 93% των περιπτώσεων οι νάρθηκες δεν ήταν οι ενδεδειγμένοι για τους μικρούς ασθενείς, είπαν οι ερευνητές παρουσιάζοντας τη μελέτη τους στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, που διεξήχθη στο Σαν Ντιέγκο.
Οι γιατροί ανακάλυψαν ότι συχνά οι νάρθηκες ήταν πολύ σφιχτοί ή ότι αντί για κάλυμμα από βαμβάκι, τυλιγόταν το χέρι του παιδιού με συνθετικό ελαστικό επίδεσμο. Το αποτέλεσμα ήταν πρηξίματα (οιδήματα) στα δάκτυλα των παιδιών, φουσκάλες (φλύκταινες) και πληγές (έλκη) στο δέρμα.
Μερικά παιδιά είχαν εκδηλώσει πόνους μακριά από το σημείο του κατάγματος, επειδή ο νάρθηκας πίεζε κάποιο νεύρο αφού δεν ήταν σωστά τοποθετημένος.
Στις μισές περιπτώσεις, ο νάρθηκας είχε λάθος μέγεθος: ήταν πολύ κοντός ή πολύ μακρύς για το παιδί, με συνέπεια να μην υποστηρίζονται επαρκώς ή να ακινητοποιούνται υπέρ το δέον τα σπασμένα οστά.
Τα καλά νέα είναι ότι όλα αυτά τα λάθη δεν προκάλεσαν σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες θα απαιτούσαν χειρουργικές επεμβάσεις για να διορθωθούν, ή μη αναστρέψιμες βλάβες διευκρίνισε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τζόσουα Μ. Αμπζαγκ, επίκουρος καθηγητής Ορθοπεδικής στο Μαίριλαντ.
Παρ’ όλα αυτά, «είναι απαράδεκτο» πρόσθεσε. «Υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται οι νάρθηκες και ακόμα και αν παρουσιαστούν ελάχιστες επιπλοκές, οι γιατροί και οι λοιποί εργαζόμενοι στην Υγεία πρέπει να τις διορθώσουν».
Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι 42% των αγοριών και 27% των κοριτσιών έχουν υποστεί τουλάχιστον ένα κάταγμα έως την ηλικία των 16 ετών.