Επιστημονικά Νέα

ΈΡΕΥΝΑ: Η απεικόνιση του εγκεφάλου… μας δείχνει το μέλλον!

ΈΡΕΥΝΑ: Η απεικόνιση του εγκεφάλου… μας δείχνει το μέλλον!
Η μη επεμβατικές σαρώσεις του εγκεφάλου, όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία, έχουν οδηγήσει σε βασικές ανακαλύψεις της επιστήμης σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πώς όμως οι ανακαλύψεις αυτές μπορούν να έχουν αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή και εν τέλει… να προβλέψουν το μέλλον μας; Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neuron, καταδεικνύει μια σειρά από […]

Η μη επεμβατικές σαρώσεις του εγκεφάλου, όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία, έχουν οδηγήσει σε βασικές ανακαλύψεις της επιστήμης σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πώς όμως οι ανακαλύψεις αυτές μπορούν να έχουν αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή και εν τέλει… να προβλέψουν το μέλλον μας;

Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neuron, καταδεικνύει μια σειρά από πρόσφατες μελέτες που δείχνουν ότι η απεικόνιση του εγκεφάλου μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη της μελλοντικής μάθησης ενός ατόμου, της εγκληματικότηταα, τις συμπεριφορές που αφορούν την υγεία και την ανταπόκριση σε κάποιο φάρμακο φάρμακο ή τις συμπεριφορικές θεραπείες.

Με άλλα λόγια, πλέον η τεχνολογία μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για την εξατομίκευση των εκπαιδευτικών και τις κλινικές πρακτικών ενός ατόμου, μελετώντας μια εικόνα του εγκεφάλου του.

Ο Δρ John Gabrieli από το Massachusetts Institute of Technology στο Cambridge και οι συνεργάτες του περιγράφουν την προβλεπτική ικανότητα της απεικόνισης του εγκεφάλου σε μια ποικιλία διαφορετικών μελλοντικών συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένων των μετέπειτα επιδόσεων στη μάθηση, των πιθανοτήτων παραβατικής συμπεριφοράς, ακόμα και τη μελλοντική χρήση –ή κατάχρηση- ναρκωτικών και αλκοόλ.

«Αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές απεικόνισης για να εντοπιστούν τα άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για μελλοντική αποτυχία, μπορεί να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε τα άτομα να αποφύγουν τέτοιου είδους αποτυχία», λέει ο Δρ Gabrieli.

«Θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η γνώση της μελλοντικής συμπεριφοράς χρησιμοποιείται για την εξατομίκευση των εκπαιδευτικών και των ιατρικών πρακτικών, και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να περιορίσει την υποστήριξη στα άτομα που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας,” λέει ο Δρ Gabrieli. «Για παράδειγμα, αντί απλώς για τον εντοπισμό των ατόμων που είναι περισσότερο ή λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης, οι πληροφορίες αυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση της διαφοροποιημένης εκπαίδευσης σε όσους είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν με το συμβατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης».