Θα μπορούσε το σπέρμα να αλιεύσει το ωάριο για να διευκολύνει την γονιμοποίηση;Αυτή την ενδιαφέρουσα πιθανότητα εξετάζουν στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, καθώς ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη στη κεφαλή των σπερματοζωαρίων που απολήγει σε αιχμηρές ίνες, μπορεί να υποδηλώνει ότι αυτά τα μικροσκοπικά νημάτια μπορεί να βοηθήσουν το σπέρμα να πετύχει το στόχο του.
Η διαπίστωση αυτής της πολυετούς μελέτης κέρδισε πρόσφατα μία θέση, στο εξώφυλλο του επιστημονικού περιοδικού journal Andrology. Καθώς αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα στην ανατομία της πρωτεϊνικής αρχιτεκτονικής της ακροσωμιακής μήτρας του σπέρματος, ένα οργανίδιο στο κεφάλι του σπέρματος, που θέτει μια νέα υπόθεση σχετικά με το τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της γονιμοποίησης.
«Το εύρημα αυτό έχει εξάψει τη φαντασία μας», δήλωσε ο ερευνητής John Herr, PhD, του Τμήματος Κυτταρικής Βιολογίας , και πρόσθεσε, «Μία από τις κύριες πρωτεΐνες που είναι άφθονη στην περιοχή του ακροσωματίου (στην εξωτερική περιοχή της κεφαλής των σπερματοζωαρίων), αποκρυσταλλώνεται σε ίνες και τώρα υποθέτουμε ότι αυτές οι ίνες διαπερνούν το αυγό. Αυτή είναι η νέα υπόθεση που προκύπτει από τη συγκεκριμένη διαπίστωση, η οποία οδηγεί σε μια νέα σειρά ερωτήσεων και νέων υποθέσεων σχετικά με την ιδιαίτερη δομή των μοριακών γεγονότων κατά τη διάρκεια της γονιμοποίησης ».
Η ανακάλυψη αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης συνεργασίας μεταξύ του εργαστήριο του Herr και του εργαστηρίου της Wladek Minor, PhD, of the Department of Molecular Physiology and Biological Physics. Στο εργαστήριο του Herr ανακάλυψαν την πρωτεΐνη που σχηματίζει τα νημάτια, την οποία ονόμασαν Sperm Lysozyme-Like Protein 1 (SLLP1).
Ωστόσο, το συγκεκριμένο εργαστήριο, δεν είχε τη δυνατότητα να καθορίσει το σχήμα και τη δομή της πρωτεΐνης, για το λόγο αυτό συνεργάστηκε με το εργαστήριο της Wladek Minor, η ομάδα της οποία, έπρεπε να συγκρατήσει την πρωτεΐνη σε έναν στατικό κρύσταλλο, το οποίον τοποθέτησε σε υγρό άζωτο, για να αποτρέψει την αποσύνθεσή της, στη συνέχεια ανατίναξε τον κρύσταλλο με ακτίνες Χ, και έτσι εξετάζοντας τις διαθλάσεις, υπολόγισαν το σχήμα της πρωτεΐνης.
Η νέα κατανόηση της δομής της συγκεκριμένης πρωτεΐνης, θα λειτουργήσει τώρα ως χάρτης για τον Herr και άλλους βιολόγους που διερευνούν την διαδικασία της γονιμοποίησης.
«Η αμοιβαία επωφελής συνεργασία μεταξύ των εργαστηρίων είναι ζωτικής σημασίας», σημείωσε η Wladek Minor και πρόσθεσε ότι πρέπει να γίνει πολύ δουλειά ακόμα όσον αφορά τη σχέση μεταξύ δομής και λειτουργίας της συγκεκριμένης πρωτεΐνης.,