Επιστημονικά Νέα

Αλτσχάιμερ: Μπορεί να ανακτηθεί η μνήμη;

Αλτσχάιμερ: Μπορεί να ανακτηθεί η μνήμη;
Οι πάσχοντες από Αλτσχάιμερ δίνουν καθημερινά έναν τεράστιο αγώνα με τον εαυτό τους για να καταφέρνουν να θυμούνται σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή και τη ρουτίνα τους. Μια επαναστατική μελέτη τελευταίας τεχνολογίας, έρχεται για να βοηθήσει τους ασθενείς που βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο της νόσου να ανακτήσουν τη μνήμη τους, δίνοντας παράλληλα ελπίδα σε όλη […]

Οι πάσχοντες από Αλτσχάιμερ δίνουν καθημερινά έναν τεράστιο αγώνα με τον εαυτό τους για να καταφέρνουν να θυμούνται σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή και τη ρουτίνα τους. Μια επαναστατική μελέτη τελευταίας τεχνολογίας, έρχεται για να βοηθήσει τους ασθενείς που βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο της νόσου να ανακτήσουν τη μνήμη τους, δίνοντας παράλληλα ελπίδα σε όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Η νέα μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια υποστηρίζει για την πρώτη φορά στα χρονικά,  πως οι αναμνήσεις δεν αποθηκεύονται στις συνάψεις, όπως πιστευόταν παλαιότερα. Οι συνάψεις, οι συνδέσεις δηλαδή μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου, καταστρέφονται από το Alzheimer με αποτέλεσμα την απώλεια μνήμης.

Η ανακάλυψη, που αναφέρθηκαν στην μεγάλη υπόληψη ηλεκτρονικό περιοδικό eLife, θα μπορούσε να σημαίνει ότι καθίσταται δυνατή η αποκατάσταση χαμένες μνήμες.

«Η μακροχρόνια μνήμη δεν είναι αποθηκευμένη στις συνάψεις», δήλωσε ο David Glanzman, συγγραφέας μεταξύ άλλων της μελέτης και καθηγητής της ολιστικής Βιολογίας, της Φυσιολογίας και της Νευροβιολογίας στο UCLA.

«Είναι μια ριζοσπαστική ιδέα, αλλά καπού εκεί μας οδηγούν αποδείξεις και πορίσματα. Το νευρικό σύστημα φαίνεται να είναι σε θέση να αναγεννά χαμένες συναπτικές συνδέσεις. Εάν μπορέσουμε να επαναφέρουμε τις συναπτικές συνδέσεις, η μνήμη μπορεί επίσης να επανέλθει. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά πιστεύω είναι δυνατό».

Η ομάδα του καθηγητή Glanzman μελέτησε το θαλάσσιο σαλιγκάρι Aplysia. ώστε να κατανοήσει τις λειτουργίες της μάθησης και της μνήμης του ζώου. Ο Glanzman εστίασε το ενδιαφέρον του στις αμυντικές αντιδράσεις του Aplysia και των αισθητικών και κινητικών νευρώνων που είναι υπεύθυνοι για την ανταπόκριση του.

«Αν εκπαιδεύσει κανείς ένα ζώο να κάνει κάτι και στη συνέχεια αποτρέψει την ικανότητά του να παράγει πρωτεΐνες αμέσως μετά την προπόνηση, αν δοκιμάσει να δει έπειτα από 24 ώρες τι θυμάται, το ζώο δεν θυμάται την εκπαίδευση», δήλωσε ο καθηγητής Glanzman.

«Ωστόσο, αν έχετε εκπαιδεύσει ένα ζώο, περιμένετε 24 ώρες, και στη συνέχεια του κάνετε μια ένεση που αναστέλλει τη σύνθεσης των πρωτεϊνών στον εγκέφαλο του, το ζώο δείχνει πολύ καλή μνήμη 24 ώρες αργότερα.

Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που σχηματίζονται αναμνήσεις, αν έχετε διακόψει προσωρινά τη σύνθεση πρωτεϊνών, δεν επηρεάζεται η μακροπρόθεσμη μνήμη. Αυτό είναι αλήθεια τόσο σε ό,τι αφορά το Aplysia , όσο και στον εγκέφαλο του ανθρώπου».

Η έρευνα θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό επίτευγμα για τους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ, όπως ακόμη και αν η ασθένεια καταστρέφει συνάψεις στον εγκέφαλο, οι αναμνήσεις δεν είναι απαραίτητο να καταστρέφονται μαζί τους.

«Εφ ‘όσον οι νευρώνες είναι ακόμα ζωντανοί, η μνήμη θα είναι ακόμα εκεί, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να είναι σε θέση ο ασθενής, να ανακτήσει μερικές από τις χαμένες μνήμες στα πρώτα στάδια του Αλτσχάιμερ», δήλωσε ο καθηγητής Glanzman.