Στο ετήσιο συνέδριο της American Academy of Allergy, Asthma & Immunology που μόλις έλαβε χώρα στην Ατλάντα ανακοινώθηκε σε ερευνητική εργασία ότι οι παχύσαρκες γυναίκες που ζουν σε αστικές περιοχές είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν ατοπικές νόσους, σε σύγκριση με τους άνδρες ομόλογούς τους. Η εργασία προερχόταν από μεγάλο ιατρικό κέντρο.
«Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παχύσαρκα κορίτσια είναι πολύ πιο πιθανό να είναι ατοπικά, αλλά στις περισσότερες εργασίες ελέγχουν μόνον μία νόσο, όπως η ατοπική δερματίτιδα ή τροφικές αλλεργίες,» δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Sairaman Nagarajan, MD, MPH, σε συνέντευξή του στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής Ακαδημίας Αλλεργίας, άσθματος και Ανοσολογίας. «Οι περισσότερες από τις μελέτες επικεντρώνονται στο άσθμα». Σε ό, τι πιστεύεται ότι είναι η πρώτη μελέτη του είδους της, ο Δρ Nagarajan και οι συνεργάτες του, από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και το Downstate Ιατρικό Κέντρο, Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, έθεσαν ως στόχο να εξετάσουν την επίδραση του φύλου στη συσχέτιση μεταξύ της παχυσαρκίας και πολλών ατοπικών νοσημάτων στα παιδιά των αστικών περιοχών (κυρίως μειονοτήτων). Ελέγχθηκαν τα ιατρικά αρχεία των 113 παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων ηλικίας 0-21 ετών που αξιολογήθηκαν στο Ιατρικό Κέντρο SUNY Downstate για ιστορικό αλλεργικής ρινίτιδας, εκζέματος, άσθματος και αλλεργιών σε τρόφιμα, ενώ εκτιμήθηκαν η IgE, το ποσοστό των ηωσινοφίλων και ο απόλυτος αριθμός των ηωσινοφίλων. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια μεταβλητή ατοπικής βαθμολογίας για τον προσδιορισμό του πλήθους των ατοπικών νοσημάτων ανά ασθενή και χρησιμοποίησαν τις δοκιμασίες x2, t-τεστ, και γραμμική παλινδρόμηση για να αξιολογήσoυν τη σχέση μεταξύ των μεταβλητών, της παχυσαρκίας και της ατοπικής νόσου.
Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 9 έτη, το 23% ήταν παχύσαρκοι, και το 55% ήταν άνδρες. Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν καμία διαφορά στους εργαστηριακούς βιοδείκτες ούτε στον επιπολασμό μονήρων ή/και σωρευτικών ατοπικών νόσων σε παχύσαρκα παιδιά, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Όταν στρωματοποίησαν με βάση το φύλο, τα παχύσαρκα θήλεα είχαν σημαντικά υψηλότερη μέση βαθμολογία ατοπικής νόσου, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (4,00 έναντι 2,62, αντίστοιχα, P μικρότερο από 0.001), ενώ οι άνδρες είχαν σημαντικά χαμηλότερη μέση βαθμολογία ατοπικής νόσου, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (3 έναντι 3,42, Ρ μικρότερη από 0.001). Μοντέλα παλινδρόμησης απέδωσαν παρόμοια αποτελέσματα.
Οι παχύσαρκες γυναίκες είχαν σημαντικά υψηλότερη μέση βαθμολογία ατοπικής νόσου, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (κατά μέσο όρο αύξηση 1,37 μονάδες, P μικρότερο από 0.005), ενώ οι άνδρες είχαν σημαντικά χαμηλότερη μέση βαθμολογία ατοπικής νόσου (κατά μέσο όρο -0,42 μονάδες, Ρ μικρότερη από 0.005). «Από αυτό μπορούμε να πούμε ότι το γυναικείο φύλο είναι ένας θετικός παράγοντας κινδύνου για ατοπία, και ότι οι παχύσαρκες γυναίκες που ζουν στις πόλεις μπορεί να είναι ιδιαίτερα πιθανό να ωφεληθούν από θεραπεία αλλαγής του τρόπου ζωής, όπως η άσκηση και η διατροφή στον έλεγχο του βάρους τους, και ως εκ τούτου των αλλεργιών» είπε ο Δρ Nagarajan. Σημείωσε ότι παραμένει ασαφές κατά πόσο τα ευρήματα θα ισχύουν για παιδιά που ζουν σε μη αστικές περιοχές. «Είναι δύσκολο να πούμε γιατί υπάρχουν κάποιες μεταβλητές οι οποίες είναι μοναδικές σε πληθυσμούς αστικών μειονοτήτων, όπως το περιβάλλον εντός του οποίου ζουν καθώς και η προέλευση των τροφίμων τους» κατέληξε.