Λόγω ανεπαρκών αριθμών, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να συμπεριλάβουν την κατάσταση εμβολιασμού τη στιγμή της μόλυνσης ως συμμεταβλητή, γεγονός που μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης μακροχρόνιας COVID.
Πανδημία Άγχος: Η μελέτη που καλύπτεται σε αυτήν την περίληψη δημοσιεύτηκε στο medRxiv.org ως προεκτύπωση και δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η εμπειρία του στρες κατά τον χρόνο που προηγείται της οξείας λοίμωξης SARS-CoV-2 διαδραματίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της μακροχρόνιας COVID, ειδικά όσον αφορά τα προβλήματα που αφορούν τη γνωστική λειτουργία. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποδεικνύουν τη σημασία του μετριασμού των ανησυχιών και των εμπειριών από αντιξοότητες κατά τη διάρκεια πανδημιών, τόσο για τη μείωση του ψυχολογικού τους αντίκτυπου όσο και για τη μείωση του κοινωνικού βάρους της μακροχρόνιας ασθένειας.
Γιατί αυτό έχει σημασία
Η μακροχρόνια COVID αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως επιβάρυνση της δημόσιας υγείας.
Η μακροχρόνια COVID συχνά οδηγεί σε μειωμένη παραγωγικότητα ή αδυναμία εργασίας και επιβαρύνει επιπλέον άλλες πτυχές της ζωής κάποιου.
Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τις λοιμώξεις έχουν αναγνωριστεί ως παράγοντες κινδύνου, αλλά λιγότερη έρευνα έχει επικεντρωθεί σε ψυχοκοινωνικούς προγνωστικούς παράγοντες, όπως το άγχος που προηγείται αμέσως της λοίμωξης του δείκτη.
Σχεδιασμός Μελέτης
Αναλύθηκαν δεδομένα από ενήλικες του 1966 στο Ηνωμένο Βασίλειο που είχαν μολυνθεί προηγουμένως με SARS-CoV-2 και έλαβαν μέρος στην Κοινωνική Μελέτη του UCL COVID-19.
Ο αριθμός των εμπειριών αντιξοότητας και ο αριθμός των ανησυχιών σχετικά με τις εμπειρίες αντιξοότητας εντός του μήνα πριν από τη μόλυνση από SARS-CoV-2 χρησιμοποιήθηκαν για την πρόβλεψη της ανάπτυξης αυτοαναφερόμενης μακροχρόνιας COVID και της παρουσίας τριών συγκεκριμένων συμπτωμάτων της μακράς διάρκειας COVID: δυσκολία στην κινητικότητα , γνώση και αυτοφροντίδα. Εξετάστηκε επίσης η αλληλεπίδραση μεταξύ ενός δείκτη κοινωνικοοικονομικής θέσης τριών επιπέδων (SEP) και των μεταβλητών έκθεσης σε σχέση με την κατάσταση της μακροχρόνιας COVID-19.
Οι ερευνητές έλεγξαν για μια σειρά από χαρακτηριστικά μόλυνσης από την SARS-CoV-2, κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία και παράγοντες που σχετίζονται με την υγεία.
Βασικά Αποτελέσματα
Οι πιθανότητες αυτοαναφοράς για μακροχρόνια COVID αυξήθηκαν κατά 1,25 για κάθε επιπλέον ανησυχία για αντιξοότητες τον μήνα πριν από τη μόλυνση από SARS-CoV-2.
Τα άτομα στη χαμηλότερη ομάδα SEP είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν αναπτύξει μακροχρόνια COVID σε σχέση με εκείνα της υψηλότερης ομάδας SEP και οι ανησυχίες για τις εμπειρίες αντιξοότητας μακράς COVID παρέμειναν προγνωστικές.
Ο αριθμός των ανησυχιών για εμπειρίες αντιξοότητας αντιστοιχούσε επίσης με αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης ορισμένων μακροχρόνιων συμπτωμάτων COVID, όπως δυσκολία στη γνωστική λειτουργία, κατά 1,46, αλλά όχι με την κινητικότητα ή την αυτοφροντίδα.
Περιορισμοί
Οι συστηματικές ανασκοπήσεις έχουν βρει ότι ένας μεγάλος αριθμός συμπτωμάτων σχετίζεται με μακρά COVID-19, αλλά οι ερευνητές αξιολόγησαν έναν περιορισμένο αριθμό μακροχρόνιων συμπτωμάτων COVID και δεν ρώτησαν ρητά για την κόπωση.
Λόγω ανεπαρκών αριθμών, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να συμπεριλάβουν την κατάσταση εμβολιασμού τη στιγμή της μόλυνσης ως συμμεταβλητή, γεγονός που μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης μακροχρόνιας COVID.
Οι συμμετέχοντες αφέθηκαν να αποφασίσουν μόνοι τους εάν πίστευαν ότι είχαν από καιρό COVID.
Μόνο περίπου 1 στους 5 (19%) είχε διαγνωστεί.
Το δείγμα δεν είχε επαρκή ισχύ για να ανιχνεύσει την έκταση της δυσκολίας που είχαν οι συμμετέχοντες με καθένα από τα τρία μακροχρόνια συμπτώματα της COVID.
Το πλήρες κείμενο της μελέτης βρίσκεται στο medRxiv.org.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
