Η Florence Nightingale συνέβαλε στην πρόοδο των ιατρικών πρακτικών με την καθιέρωση προτύπων υγιεινής. Από τον πόλεμο της Κριμαίας έως τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον πόλεμο της Κορέας και όχι μόνον, οι νοσηλευτές χρησιμοποίησαν το επάγγελμά τους για να υποστηρίξουν την πρόοδο στην υγεία, την εκπαίδευση, την ισότητα των φύλων, τη φυλετική ισότητα και άλλους τομείς.
Νοσηλεύτριες: Το Απίστευτη Yγεία Incredible Health συνέταξε έναν κατάλογο αξιοσημείωτων νοσηλευτών που ανταποκρίθηκαν σε συγκρούσεις σε όλη την ιστορία χρησιμοποιώντας διάφορες ειδησεογραφικές και ιστορικές πηγές. Το Incredible Health συνέταξε έναν κατάλογο αξιοσημείωτων νοσηλευτών που ανταποκρίθηκαν σε συγκρούσεις σε όλη την ιστορία χρησιμοποιώντας διάφορες ειδήσεις και ιστορικές πηγές. – U.S. Office of War Information/Library of Congress/Corbis/VCG via Getty Images Οι πρώτες φιγούρες που έρχονται στο μυαλό ως ήρωες πολέμου είναι αναμφίβολα οι στρατιώτες. Αλλά συχνά, είναι εύκολο να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλοι που εργάζονται δίπλα τους στις εμπόλεμες ζώνες, αν και στο παρασκήνιο: οι νοσοκόμες.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από 22.000 επαγγελματίες νοσοκόμες υπηρέτησαν στον στρατό, περίπου οι μισές από τις οποίες αναπτύχθηκαν στο Δυτικό Μέτωπο. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 59.000 κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σήμερα υπάρχουν σχεδόν 30.000 νοσηλευτές στον στρατό. Οι νοσηλευτές αντιμετωπίζουν συχνά πολλούς από τους ίδιους κινδύνους που αντιμετωπίζουν και οι στρατιώτες: βιώνουν συστηματικά ακραίο στρες, απομόνωση και σωματικό κίνδυνο ενώ εργάζονται σε εμπόλεμες ζώνες και διατρέχουν τον κίνδυνο μετατραυματικού στρες όταν επιστρέφουν από την αποστολή. Σε όλη την ιστορία, οι νοσηλευτές εν καιρώ πολέμου έχουν αφήσει μια κληρονομιά πολύ ευρύτερη από το να σώζουν απλώς ζωές. Χρησιμοποίησαν, επίσης, τη θέση τους για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής της κοινωνίας στο σύνολό της. Πολλές άνοιξαν δρόμους για τη φυλετική ισότητα -όπως η Hazel W. Johnson-Brown, η Mary Seacole και η Mabel Staupers, οι οποίες προώθησαν την ένταξη των μαύρων γυναικών στο νοσηλευτικό επάγγελμα. Άλλες προώθησαν την εκπαίδευση, όπως η Anna Caroline Maxwell και η Edith Louisa Cavell, οι οποίες συνέβαλαν στην επέκταση της νοσηλευτικής εκπαίδευσης και στην καθιέρωσή της ως νόμιμο επάγγελμα. Η Florence Nightingale συνέβαλε στην πρόοδο των ιατρικών πρακτικών με την καθιέρωση προτύπων υγιεινής. Από τον πόλεμο της Κριμαίας έως τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον πόλεμο της Κορέας και όχι μόνον, οι νοσηλευτές χρησιμοποίησαν το επάγγελμά τους για να υποστηρίξουν την πρόοδο στην υγεία, την εκπαίδευση, την ισότητα των φύλων, τη φυλετική ισότητα και άλλους τομείς. Το Incredible Health συνέταξε έναν κατάλογο με αξιοσημείωτες νοσηλεύτριες που ανταποκρίθηκαν σε συγκρούσεις σε όλη την ιστορία, χρησιμοποιώντας διάφορες ειδήσεις και ιστορικές πηγές. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για τους κινδύνους, τα εμπόδια και τις καινοτομίες που έκαναν αυτές οι γυναίκες, από τον Εμφύλιο Πόλεμο μέχρι σήμερα.
Clara Barton
Γνωστή ως η “Florence Nightingale της Αμερικής”, η Clara Barton είναι περισσότερο γνωστή για την εισαγωγή του ευρωπαϊκής προέλευσης του Ερυθρού Σταυρού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπηρέτησε ως νοσοκόμα στην πρώτη γραμμή του εμφυλίου πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου μιμήθηκε τα μετέπειτα καθήκοντα του Ερυθρού Σταυρού, ταξιδεύοντας με ασθενοφόρα για να παραδώσει φροντίδα και προμήθειες στα θύματα και να εντοπίσει αγνοούμενους στρατιώτες και να επικοινωνήσει με τις οικογένειές τους. Αφού έμαθε για τον Ερυθρό Σταυρό κατά τη διάρκεια μεταπολεμικών ταξιδιών στην Ελβετία, υπέβαλε αίτηση στον πρόεδρο Τσέστερ Άρθουρ για να επιτραπεί η ίδρυση αμερικανικού παραρτήματος, περιγράφοντας μια οργάνωση ευρείας εμβέλειας που θα φρόντιζε τα θύματα φυσικών καταστροφών καθώς και τα θύματα πολέμου.
Ruby Bradley
Αφού συγκέντρωσε αξιοσημείωτα 34 μετάλλια κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ruby Bradley έγινε η πιο παρασημοφορημένη στρατιωτική νοσοκόμα του αμερικανικού στρατού. Ξεκίνησε στο Σώμα Στρατιωτικών Νοσοκόμων το 1934, προτού συλληφθεί και γίνει αιχμάλωτη πολέμου στις Φιλιππίνες επτά χρόνια αργότερα. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της, κέρδισε το προσωνύμιο “Άγγελος με στολή” για την ακατάβλητη αποφασιστικότητά της να παρέχει βοήθεια και εξοπλισμό στους συναδέλφους της αιχμαλώτους, με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο. Η απελευθέρωση διήρκεσε μόνον πέντε χρόνια προτού η Μπράντλεϊ επιστρέψει στην πρώτη γραμμή του μετώπου, υπηρετώντας ως επικεφαλής νοσοκόμα του 171ου Νοσοκομείου Ιατρικής Εκκένωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και συνεχίζοντας να παρέχει σωτήρια φροντίδα σε εκατοντάδες ανθρώπους υπό επικίνδυνες συνθήκες.
Edith Cavell
Πολλές νοσοκόμες εν καιρώ πολέμου αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο για να υπηρετήσουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αλλά η Edith Louisa Cavell δικάστηκε και εκτελέστηκε στην πραγματικότητα για την υπηρεσία της. Η βρετανικής καταγωγής Cavell σπούδασε νοσηλευτική στο Ηνωμένο Βασίλειο προτού γίνει προϊσταμένη του Ιατρικού Ινστιτούτου Berkendael στις Βρυξέλλες, πρωτοστατώντας στις προσπάθειες για τη δημιουργία σύγχρονης νοσηλευτικής εκπαίδευσης στη χώρα. Μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή της Γερμανίας στο Βέλγιο, το Ινστιτούτο μετατράπηκε σε νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Η Cavell συνελήφθη τελικά και ομολόγησε ότι περιέθαλψε τουλάχιστον 200 συμμαχικούς στρατιώτες και τους βοήθησε να διαφύγουν στην ουδέτερη Ολλανδία, ένα έγκλημα για το οποίο εκτελέστηκε – ενώ φορούσε ακόμη τη στολή της νοσοκόμας.
Sarah Emma Edmondson
Με καταγωγή από το New Brunswick του Καναδά, η Sarah Emma Edmondson κατέφυγε στη Νέα Αγγλία για να γλιτώσει από τον βίαιο πατέρα της. Εκεί, εμπνεύστηκε την ιδέα να καταταγεί στον στρατό της Ένωσης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου -παριστάνοντας τον στρατιωτικό νοσοκόμο Φράνκλιν Φλιντ Τόμσον. Με αυτή τη μεταμφίεση, υπηρέτησε ως νοσοκόμα στην πρώτη γραμμή του μετώπου κατά τη διάρκεια μερικών από τις πιο αιματηρές μάχες του πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του δεύτερου Manassas και της μάχης του Antietam. Τελικά εγκατέλειψε το μέτωπο και συνέχισε να εργάζεται ως νοσοκόμα -όχι πλέον μεταμφιεσμένη σε άνδρα- σε νοσοκομεία μέχρι το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου.
Diane Carlson Evans
Δεν άργησε να αποφοιτήσει η Diane Carlson Evans από τη σχολή νοσηλευτικής στη Μινεσότα και να κατευθυνθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου: Σε ηλικία μόλις 21 ετών, εντάχθηκε στο Σώμα Στρατιωτικών Νοσηλευτών και κατευθύνθηκε στην πρώτη γραμμή του πολέμου του Βιετνάμ. Πέρασε ένα χρόνο περιθάλποντας τραυματισμένους από τη μάχη στρατιώτες και, μετά την επιστροφή της, πέρασε πολλά ακόμη χρόνια υποστηρίζοντας την αναγνώριση των γυναικών που είχαν υπηρετήσει στον πόλεμο. Της έκανε εντύπωση το γεγονός ότι το Μνημείο των Βετεράνων του Βιετνάμ, το οποίο ήταν πρωτοποριακό, απαριθμούσε μόνον οκτώ γυναίκες νοσοκόμες και το προανήγγειλε ένα άγαλμα τριών ανδρών. Πέρασε επτά χρόνια πιέζοντας το Κογκρέσο για τη δημιουργία του Μνημείου Γυναικών του Βιετνάμ, του οποίου η Έβανς εξακολουθεί να είναι πρόεδρος μέχρι σήμερα.
Helen Fairchild
Όταν η Helen Fairchild αναχώρησε από το Νοσοκομείο της Πενσυλβάνια για τη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ως μέλος του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, τοποθετήθηκε σε ένα από τα πιο εξαντλητικά σημεία, περιθάλποντας στρατιώτες στον Τέταρτο Σταθμό Εκκαθάρισης Ατυχημάτων της Μάχης του Ιπρ Πασσενταέλ. Οι συνθήκες για τις στρατιωτικές νοσοκόμες ήταν τόσο επικίνδυνες που η Fairchild εκτίθετο συστηματικά σε αέριο μουστάρδας και άλλα θανατηφόρα υλικά. Σύντομα εμφάνισε ένα μεγάλο γαστρικό έλκος και πέθανε από επιπλοκές από χειρουργική επέμβαση μόλις εννέα μήνες μετά την ανάπτυξή της στην Ευρώπη. Αν και η στρατιωτική καριέρα της Fairchild ήταν σύντομη, η κληρονομιά της ενέπνευσε πολλές στρατιωτικές νοσοκόμες, καθώς η πλούσια επιστολική της αλληλογραφία από το μέτωπο διατήρησε τις εμπειρίες της πέρα από τη γενιά της.
Hazel Johnson-Brown
Ήταν μια απόρριψη που έδωσε ώθηση σε μεγάλο μέρος της επιτυχίας της Hazel Johnson-Brown, καθώς η απόρριψη από τη Σχολή Νοσηλευτικής του West Chester επειδή ήταν μαύρη την οδήγησε να φοιτήσει αντ’ αυτού σε σχολή νοσηλευτικής στη Νέα Υόρκη, να ενταχθεί στο Σώμα Νοσηλευτών του Στρατού και να ανέλθει στον ρόλο του ταξίαρχου. Ήταν το πρώτο αφροαμερικανικό άτομο που κατείχε τον διάσημο αυτό ρόλο, κατά τη διάρκεια του οποίου επέβλεπε 7.000 άτομα στην Εθνική Φρουρά του Στρατού και στις εφεδρείες του Στρατού, καθώς και ένα διεθνές δίκτυο ιατρικών κέντρων και νοσοκομείων. Μετά τη θητεία της στην πρώτη γραμμή, η ταξίαρχος Johnson-Brown εργάστηκε ως καθηγήτρια νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Georgetown και βοήθησε στην ίδρυση του Κέντρου Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου George Mason.
Anna Caroline Maxwell
Πολλές από τις νοσηλεύτριες αυτής της λίστας αναδείχθηκαν μέσα από το έργο τους στο Σώμα Στρατιωτικών Νοσοκόμων, το οποίο ίδρυσε η Anna Caroline Maxwell. Η Maxwell ήταν μια εξαιρετικά μορφωμένη και καταξιωμένη νοσηλεύτρια από μόνη της, κατέχοντας ηγετικές θέσεις στη Σχολή Εκπαίδευσης Νοσηλευτών της Βοστώνης, στο Νοσοκομείο St. Luke’s, στο Πρεσβυτεριανό Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης και στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Μόλις ξεδιπλώθηκε ο Ισπανοαμερικανικός Πόλεμος, η τεχνογνωσία της Maxwell ήταν απαραίτητη για τη θεραπεία των στρατιωτών στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όπου μόνο 67 πέθαναν υπό τη φροντίδα της. Αργότερα υπέβαλε αίτηση στο Κογκρέσο για την ίδρυση του Σώματος Στρατιωτικών Νοσοκόμων το 1901 και συνέχισε να υπηρετεί ως ενεργή νοσοκόμα και πάλι κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Χάρη στη Maxwell, η νοσηλευτική εκπαίδευση, οι διαδικασίες και η αναγνώριση ως επάγγελμα προχώρησαν σημαντικά.
Florence Nightingale
Ίσως καμία νοσηλεύτρια δεν είναι πιο γνωστή από τη Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, την “ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής”. Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, η Nightingale συνειδητοποίησε ότι οι συνθήκες μέσα στα ιατρικά κέντρα ήταν πιο θανατηφόρες για τους στρατιώτες από ό,τι τα ίδια τα πεδία των μαχών λόγω της κακής υγιεινής. Θεσμοθέτησε πρακτικές που είναι πλέον θεμελιώδεις σε κάθε ιατρικό ίδρυμα, όπως το πλύσιμο των χεριών και η χρήση απολυμαντικού εξοπλισμού. Συνέχισε να υποστηρίζει την αναγνώριση της νοσηλευτικής ως νόμιμου επαγγέλματος και ίδρυσε την πρώτη επαγγελματική σχολή νοσηλευτικής στον κόσμο.
Margie Oppenheimer
Η γερμανικής καταγωγής Margie Oppenheimer και η οικογένειά της συνελήφθησαν και απελάθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος το 1938. Τα επόμενα χρόνια, καθώς η Οπενχάιμερ μετακινούνταν μεταξύ στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Λετονία, την Πολωνία και τη Γερμανία, εργάστηκε ως νοσοκόμα στα στρατόπεδα, κάτω από τραυματικές συνθήκες και χωρίς εργαλεία ή φάρμακα. Παρόλα αυτά, συνέχισε να εργάζεται ως νοσοκόμα για χρόνια μετά την απελευθέρωσή της από τα στρατόπεδα, μετακομίζοντας τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και αποκτώντας άδεια στο Ιλινόις.
Mary Seacole
Η Mary Seacole, μια ελεύθερη μαύρη γυναίκα που γεννήθηκε στην Τζαμάικα, δεν παρακολούθησε ποτέ επίσημη νοσηλευτική σχολή, αλλά αντ’ αυτού πήρε έναν συνδυασμό των παραδοσιακών φυτικών μεθόδων της μητέρας της και των ευρωπαϊκών στυλ θεραπείας από τους στρατιώτες που την επισκέπτονταν. Όταν ξέσπασε ο Κριμαϊκός Πόλεμος, η Seacole ήταν αποφασισμένη να υπηρετήσει ως στρατιωτική νοσοκόμα, αλλά απορρίφθηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές λόγω της φυλής της. Αποφασισμένη, αντ’ αυτού, συγκέντρωσε δικά της κεφάλαια για να ταξιδέψει στην Κριμαία, όπου χρησιμοποίησε τις μοναδικές θεραπευτικές πρακτικές της για να περιθάλψει τους Βρετανούς στρατιώτες, ανοίγοντας τον δρόμο για τις μελλοντικές έγχρωμες γυναίκες να φτάσουν και αυτές στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Mabel Staupers
Οι εμπειρίες της Mabel Staupers ως νοσοκόμας της έδειξαν πόσο διαχωρισμένος ήταν ο κόσμος της υγειονομικής περίθαλψης σε μια εποχή που η ισότητα ήταν περισσότερο απαραίτητη. Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Staupers είχε αποφοιτήσει από τη Νοσηλευτική Σχολή του Freedmen’s Hospital και εργάστηκε ως εκτελεστική γραμματέας της Επιτροπής Φυματίωσης του Χάρλεμ, ένας ρόλος που της έδειξε το σαφές χάσμα μεταξύ της μεταχείρισης που λάμβαναν οι μαύροι και οι λευκοί -νοσηλευτές και ασθενείς- στα νοσοκομεία. Στη συνέχεια, έγινε εκτελεστική γραμματέας της Εθνικής Ένωσης Έγχρωμων Μεταπτυχιακών Νοσηλευτών, όπου πέρασε πάνω από μια δεκαετία εργαζόμενη για την ένταξη των μαύρων νοσηλευτών στον ευρύτερο χώρο, τόσο σε στρατιωτικά όσο και σε πολιτικά ιατρικά ιδρύματα. Χάρη στην υπεράσπισή της, το Σώμα Στρατιωτικών Νοσηλευτών αποχαρακτηρίστηκε μετά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ.
Susie Baker King Taylor
Η Σούζι Μπέικερ Κινγκ Τέιλορ γεννήθηκε από υπόδουλους, αλλά απελευθερώθηκε από τη σκλαβιά της όταν ήταν παιδί. Αργότερα παντρεύτηκε έναν αξιωματικό του Συντάγματος Έγχρωμου Πεζικού των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και άρχισε να εργάζεται ως νοσοκόμα (και πλύστρα) για το σύνταγμα. Έγραψε για τις εμπειρίες της από τη φροντίδα των μαύρων στρατιωτών στα απομνημονεύματά της ‘Αναμνήσεις από τη ζωή μου στο στρατόπεδο με το 33ο έγχρωμο στρατόπεδο των Ηνωμένων Πολιτειών, πρώην 1ος Εθελοντής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης”,’ “Reminiscences of My Life in Camp with the 33d United States Colored Troops, Late 1st S.C. Volunteers”, καθιστώντας την τήν πρώτη -και μοναδική- Αφροαμερικανίδα που κατέγραψε την εμπειρία της κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
Sojourner Truth
Η Sojourner Truth μνημονεύεται περισσότερο ως πρωτοπόρος για την κατάργηση της δουλείας, αλλά πριν απελευθερωθεί, εργάστηκε ως σκλαβωμένη νοσοκόμα. Αρχικά απέκτησε τις δεξιότητές της ενώ υπηρετούσε ως νοσοκόμα σε μια οικογένεια στη Νέα Υόρκη- μόλις απελευθερώθηκε, περιέθαλψε μαύρους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, άσκησε πιέσεις για το επάγγελμα της νοσηλεύτριας παράλληλα με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και το τέλος της δουλείας. Μέσω της Εθνικής Ένωσης Αρωγής Ελευθέρων Ανθρώπων (National Freedman’s Relief Association) στην Ουάσινγκτον, υπέβαλε αίτηση στην κυβέρνηση να καθιερώσει τη νοσηλευτική εκπαίδευση και κατάρτιση για απελευθερωμένες γυναίκες όπως η ίδια.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
