Απομόνωση φυλακή Covid-19: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι φυλακισμένοι που μπαίνουν στην απομόνωση αυξήθηκαν σημαντικά. Έρευνες αποδεικνύουν την αύξηση, καθώς και τις αρνητικές επιπτώσεις στη γενικότερη υγεία τους.
Οι προφυλάξεις απέναντι στον κορωνοϊό θέτουν περισσότερους κρατούμενους σε απομόνωση. Αυτό μπορεί να σημαίνει μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας. Είναι ένα κοινό παράδοξο της απομόνωσης. Αντί να λαχταρούν την παρέα των άλλων μετά την απελευθέρωσή τους από την κοινωνική απομόνωση, πολλοί πρώην κρατούμενοι θέλουν ακριβώς το αντίθετο. Οι μοναχικοί αναγκάζουν τους φυλακισμένους να ζουν σε έναν κόσμο χωρίς ανθρώπους. Και εκείνοι προσαρμόζονται σε αυτό. Έρευνες έχουν δείξει από καιρό ότι η απομόνωση κρατουμένων για εβδομάδες, μήνες, χρόνια και μερικές φορές δεκαετίες έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην σωματική και ψυχική τους υγεία. Μόλις αποφυλακιστούν, είτε στον γενικό πληθυσμό των φυλακών είτε στον εξωτερικό κόσμο, μπορεί να αντιμετωπίσουν μια σειρά προβλημάτων, όπως καρδιακή βλάβη και κατάθλιψη. Είναι συχνά υπερευαίσθητοι στο φως, τον ήχο, τη μυρωδιά ή την αφή.
Μπορεί να δυσκολεύονται να διαβάσουν κοινωνικά μηνύματα. Οι άνθρωποι γίνονται πηγή άγχους παρά υποστήριξης. Και η πανδημία μπορεί να έκανε την κατάσταση χειρότερη. Πριν από την πανδημία, ο εκτιμώμενος αριθμός ατόμων σε απομόνωση στις ΗΠΑ κυμαινόταν από 50.000 έως 80.000 κάθε μέρα, αν και πολλοί οργανισμοί υπεράσπισης πιστεύουν ότι οι μετρήσεις υποτιμώνται. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) δηλώνουν ότι η ιατρική απομόνωση δεν πρέπει να εξαρτάται από την απομόνωση. Ωστόσο, στο απόγειο της πανδημίας πέρυσι, έως και 300.000 φυλακισμένοι ήταν απομονωμένοι. Όλα αυτά σύμφωνα με εκτιμήσεις των Solitary Watch και The Marshall Project, ΜΚΟ που εστιάζουν στην ποινική δικαιοσύνη.
Τι εξυπηρετεί η απομόνωση;
Η απομόνωση μπορεί να εξυπηρετήσει πολλούς στόχους, από την τιμωρία έως την προστασία. Και έχει πολλά ονόματα. Είναι προστατευτική επιμέλεια, περιοριστική ή ασφαλής στέγαση, διοικητικός ή πειθαρχικός διαχωρισμός ή απλά απομόνωση. Οι συνθήκες είναι ουσιαστικά οι ίδιες: Είναι η ακραία στέρηση κάθε σημαντικής κοινωνικής επαφής. Οι φυλακισμένοι συνήθως ζουν σε ένα μικρό κελί έως και 23 ώρες την ημέρα. Έχουν μικρή αισθητηριακή διέγερση, όπως το φως του ήλιου. Η πρόσβαση σε υλικό ανάγνωσης, εκπαιδευτικό προγραμματισμό και προσωπική ιδιοκτησία είναι περιορισμένη ή ανύπαρκτη. Οι κρατούμενοι μπορούν να περάσουν μία ώρα σε μια αυλή αναψυχής, μια εξίσου απομονωμένη περιοχή που τυπικά περικλείεται ή περιβάλλεται από τσιμεντένιους τοίχους, με ένα ασφαλές ψηλό παράθυρο που ανοίγει για καθαρό αέρα.
Μια ανάλυση από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και του Human Rights Watch υποδηλώνει ότι περισσότερο από το 50% όλων των αυτοκτονιών στις φυλακές συμβαίνουν στην απομόνωση. Μια μελέτη που διεξήχθη από το Τμήμα Υγείας και Ψυχικής Υγιεινής της Νέας Υόρκης διαπίστωσε ότι το ποσοστό αυτοτραυματισμού μεταξύ των μοναχικών είναι 10 φορές μεγαλύτερο από το γενικό πληθυσμό των φυλακών. Η απομόνωση μπορεί να αποσταθεροποιήσει ιδιαίτερα τα άτομα με προϋπάρχουσες παθήσεις ψυχικής υγείας, επιδεινώνοντας συχνά τα υποκείμενα ζητήματα που προκαλούν τους ανθρώπους να καταλήξουν πρώτα από τα κάγκελα. Μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Φλόριντα που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος διαπίστωσε ότι οι φυλακισμένοι με ψυχικές ασθένειες, ιδιαίτερα διπολική διαταραχή, σοβαρή κατάθλιψη και σχιζοφρένεια, ήταν έως και 170% πιο πιθανό να παραμείνουν σε μοναξιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε πολλές φυλακές, ανησυχούν οι ειδικοί, η θεραπεία ψυχικής υγείας δεν υπάρχει, κάνοντας τα πράγματα χειρότερα.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
