Οι αυτοάνοσες καταστάσεις αναπτύσσονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εκλαμβάνει τα υγιή κύτταρα ως ξένους εισβολείς και εξαπολύει περιττές ανοσοποιητικές επιθέσεις.
Εκμεταλλευόμενοι μηχανισμούς που επιτρέπουν στα καρκινικά κύτταρα να αποφύγουν την ανοσολογική επίθεση, οι ερευνητές του UT Southwestern Medical Center ανέπτυξαν μια νέα στρατηγική σε ζωικά μοντέλα που έχει δυνατότητες για τη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας. Τα ευρήματά τους, που αναφέρονται στο Nature Biomedical Engineering, θα μπορούσαν τελικά να προσφέρουν ανακούφιση σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που έχουν αυτή ή άλλες αυτοάνοσες παθήσεις.
«Δανειζόμαστε κάτι που ο καρκίνος χρησιμοποιεί για το κακό και το μετατρέπουμε σε κάτι καλό», είπε ο ανώτερος συγγραφέας Andrew Wang, M.D., Καθηγητής και Αντιπρόεδρος Μεταφραστικής Έρευνας και Εμπορευματοποίησης στο Τμήμα Ογκολογίας Ακτινοβολίας και μέλος του Harold C. Simmons Comprehensive Cancer Center στο UT Southwestern. Ο Δρ. Γουάνγκ συνοδήγησε τη μελέτη με τον πρώτο συγγραφέα Kin Man Au, Ph.D., Επίκουρο Καθηγητή Ακτινολογικής Ογκολογίας.
Για δεκαετίες, εξήγησε ο Δρ Wang, οι ερευνητές γνώριζαν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να αναγνωρίσει και να σκοτώσει τους καρκίνους, κρατώντας υπό έλεγχο τις περισσότερες κακοήθειες. Ωστόσο, οι καρκίνοι μπορούν να αναπτύξουν την ικανότητα να διαφεύγουν από το ανοσοποιητικό σύστημα, παράγοντας πρωτεΐνες στο μικροπεριβάλλον τους που καταστέλλουν τη δραστηριότητα των κυττάρων του ανοσοποιητικού και επιτρέπουν στους όγκους να ανθίσουν.
Αντίθετα, οι αυτοάνοσες καταστάσεις αναπτύσσονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εκλαμβάνει τα υγιή κύτταρα ως ξένους εισβολείς και εξαπολύει περιττές ανοσοποιητικές επιθέσεις. Ο Δρ Wang και οι συνεργάτες του συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν μια σελίδα από το βιβλίο παιχνιδιού του καρκίνου, εκπαιδεύοντας εκ νέου το ανοσοποιητικό σύστημα να καταστέλλει τη δραστηριότητά του έναντι συγκεκριμένων τύπων κυττάρων που προσβάλλονται σε αυτοάνοσες ασθένειες. Προηγούμενες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την προσέγγιση σε ζωικά μοντέλα διαβήτη τύπου 1 και σκλήρυνση κατά πλάκας.
Αυτή η τελευταία μελέτη επικεντρώνεται στην ελκώδη κολίτιδα, μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από μια αυτοάνοση επίθεση κατά των κυττάρων του παχέος εντέρου. Για αυτό και για άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, δεν υπάρχει θεραπεία. Αυτές οι καταστάσεις συνήθως αντιμετωπίζονται με συστημικούς ανοσοκατασταλτές, οι οποίοι μπορούν να μειώσουν την ακατάλληλη ανοσολογική δραστηριότητα. Αλλά έχουν μακροχρόνιες επιπλοκές στην υγεία, συμπεριλαμβανομένου αυξημένου κινδύνου λοιμώξεων και καρκίνου.
Οι ερευνητές εργάστηκαν με ένα καθιερωμένο μοντέλο ελκώδους κολίτιδας σε ποντίκια που μιμείται τη βαριά εντερική φλεγμονή και τη βλάβη που υφίστανται οι άνθρωποι ασθενείς. Οι Δρ. Οι Wang και Au και οι συνάδελφοί τους έκαναν ένεση στα ζώα με ένα μείγμα κυττάρων του παχέος εντέρου και της εξωκυτταρικής μήτρας που συνήθως τα περιβάλλει – προσομοιώνοντας τον ιστό που συνήθως προσβάλλεται στην ελκώδη κολίτιδα – μαζί με νανοΐνες πολυμερούς που έχουν αλλοιωθεί χημικά για να μεταφέρουν μια ποικιλία πρωτεϊνών και άλλων μορίων που προκαλούν καρκίνο τα κύτταρα χρησιμοποιούνται για την καταστολή της ανοσοποιητικής δραστηριότητας.
Αυτές οι ενέσεις όχι μόνο μείωσαν σημαντικά τα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας, όπως διάρροια, αιμορραγία από το ορθό, απώλεια βάρους και βράχυνση του παχέος εντέρου που σχετίζεται με φλεγμονή, αλλά η ανάλυση ιστού έδειξε ότι αυτή η θεραπεία μείωσε επίσης τη διήθηση των ανοσοκυττάρων στην επένδυση του παχέος εντέρου και τη συγκέντρωσή του σε φλεγμονώδη μόρια. . Μέσα σε επτά ημέρες μετά την ένεση, οι ερευνητές είδαν ότι η επένδυση του παχέος εντέρου φαινόταν πλήρως επουλωμένη σε ποντίκια που έλαβαν τον συνδυασμό. Όσοι έλαβαν θεραπεία μόνο με μέρη του συνδυασμού ή καθόλου ένεση είχαν ακόμα ενεργά φλεγμονώδεις βλάβες του παχέος εντέρου, έδειξε η μελέτη.
Η θεραπεία μείωσε επίσης τον αριθμό των καρκινικών όγκων του παχέος εντέρου που αναπτύχθηκαν κατά 60% (τόσο τα ζωικά μοντέλα όσο και οι ανθρώπινοι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου). Επιπλέον, οι ενέσεις φάνηκε να στοχεύουν μόνο την ανοσοποιητική δραστηριότητα κατά του παχέος εντέρου και δεν καταστέλλουν ευρέως την ανοσία στο σώμα. Όταν οι ερευνητές έκαναν ενέσεις σε μοντέλα ελκώδους κολίτιδας σε ποντίκια που έφεραν επίσης μελάνωμα και όγκους του παχέος εντέρου, αυτά τα ζώα ανταποκρίθηκαν στην ανοσοθεραπεία για τον καρκίνο τους, η οποία δεν θα ήταν δυνατή εάν ήταν συστηματικά ανοσοκατασταλμένα.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
