Γιόγκα γέλιου: Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Endocrinology Journal διερεύνησε τις επιπτώσεις της γιόγκα γέλιου στον γλυκαιμικό έλεγχο σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.
Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση που απαιτεί δια βίου αυτοδιαχείριση για μεταβολικό έλεγχο και αυτοπαρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Μελέτες αναφέρουν ότι η διατήρηση του γλυκαιμικού ελέγχου είναι απαραίτητη για τη μείωση του κινδύνου σχετικών επιπλοκών και θανάτου. Ωστόσο, το 40% έως 60% των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 δεν έχουν ακόμη επιτύχει γλυκαιμικό έλεγχο.
Μια άλλη μελέτη αποκάλυψε ότι βελτιώσεις στον γλυκαιμικό έλεγχο δεν επιτεύχθηκαν παρά την υψηλότερη χρήση νέων φαρμάκων για τη μείωση της γλυκόζης, υποδηλώνοντας ότι οι επικρατούσες θεραπευτικές στρατηγικές μπορεί να είναι ανεπαρκείς για τον γλυκαιμικό έλεγχο. Η έρευνα δείχνει ότι τα άτομα είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε υγιεινές συμπεριφορές εάν είναι ευχάριστες/ευχάριστες.
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη γιόγκα γέλιου ως μια ευχάριστη παρέμβαση αυτοφροντίδας για τον γλυκαιμικό έλεγχο σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Η μελέτη διεξήχθη μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου 2015 στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα. Οι επιλέξιμοι εξωτερικοί ασθενείς ήταν ηλικίας 40 ετών και άνω, με διαβήτη τύπου 2 και επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) που κυμαίνονταν μεταξύ 6,1% και 7,9%, με λιγότερο από 1% αλλαγή τους τρεις μήνες πριν από τις βασικές μετρήσεις.
Οι ασθενείς αποκλείστηκαν εάν είχαν ενεργή στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο, αγγειακές επιπλοκές και άλλες σοβαρές ασθένειες. Η καθιερωμένη θεραπεία για τον διαβήτη συνεχίστηκε μεταξύ των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια της μελέτης. Οι συμμετέχοντες στο σκέλος παρέμβασης έλαβαν τυπική θεραπεία και συνεδρίες γιόγκα γέλιου, ενώ οι μάρτυρες έλαβαν την τυπική θεραπεία. Συνολικά, πραγματοποιήθηκαν οκτώ συνεδρίες γιόγκα σε διάστημα 12 εβδομάδων.
Κάθε συνεδρία περιλάμβανε μια διάλεξη διάρκειας 30 λεπτών για την υγεία και το γέλιο και μια δραστηριότητα γιόγκα γέλιου διάρκειας μιας ώρας. Η κύρια έκβαση ήταν οι διαφορές στα επίπεδα Hb1Ac μεταξύ 0 και 12 εβδομάδων. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο και μια φυσική εξέταση κατά την έναρξη και τη δωδέκατη εβδομάδα. Τα διερευνητικά αποτελέσματα ήταν αλλαγές:
- στην περίμετρο της μέσης,
- το σωματικό βάρος,
- τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ),
- το υποκειμενικό στρες,
- τη διάρκεια του ύπνου,
- και το θετικό/αρνητικό αποτέλεσμα.
Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν τυχαία σε βραχίονες παρέμβασης και ελέγχου. Οι βασικές διαφορές μεταξύ των ομάδων αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας τεστ χ-τετράγωνου και ανεξάρτητου δείγματος t-test για κατηγορικές και συνεχείς μεταβλητές, αντίστοιχα. Οι διαφορές στις μετρήσεις μεταξύ 0 και 12 εβδομάδων συγκρίθηκαν χρησιμοποιώντας τεστ t ζευγαρωμένου δείγματος και στις δύο ομάδες.
Ευρήματα
Συνολικά, συμπεριλήφθηκαν 42 συμμετέχοντες και τυχαιοποιήθηκαν 1:1 στις ομάδες παρέμβασης και ελέγχου. Το μέσο ποσοστό παρακολούθησης για συνεδρίες γιόγκα γέλιου ήταν περίπου 93%. Δεν παρατηρήθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Δεν αναφέρθηκαν αλλαγές στην ιατρική περίθαλψη. Τα βασικά χαρακτηριστικά ήταν παρόμοια μεταξύ των ομάδων.
Τα μέσα επίπεδα Hb1Ac μειώθηκαν από 7,07% κατά την έναρξη σε 6,82% την εβδομάδα 12 στην ομάδα παρέμβασης. Στους ελέγχους, τα επίπεδα Hb1Ac παρουσίασαν οριακή αύξηση από 7,1% σε 7,26%. Αυτή η διαφορά στα επίπεδα Hb1Ac ήταν στατιστικά σημαντική, ακόμη και όταν προσαρμόστηκε για το ΔΜΣ, την ηλικία και τα αρχικά επίπεδα.
Η βαθμολογία θετικής επίδρασης ήταν σημαντικά αυξημένη σε ασθενείς που έκαναν συνεδρίες γιόγκα, αν και η προσαρμοσμένη διαφορά μεταξύ των ομάδων ήταν στατιστικά ασήμαντη. Υπήρχε μια τάση αυξημένης διάρκειας ύπνου στην ομάδα παρέμβασης, με διαφορά 0,4 ωρών μεταξύ των ομάδων, με οριακή σημασία μετά την προσαρμογή. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στην περίμετρο μέσης, στο ΔΜΣ, στο σωματικό βάρος, στο υποκειμενικό στρες και στο αρνητικό συναίσθημα.
Ο αριθμός των συμμετεχόντων που εκτελούσαν άσκηση δύο φορές την εβδομάδα αυξήθηκε στην ομάδα παρέμβασης μέχρι το τέλος της μελέτης, αν και δεν είχε στατιστική σημασία. Η διαφορά στα επίπεδα Hb1Ac παρέμεινε σημαντική όταν η αλλαγή στις συνήθειες άσκησης συμπεριλήφθηκε ως συμμεταβλητή. Η μέση αλλαγή στα επίπεδα Hb1Ac ήταν 0% σε όσους είχαν συνήθειες άσκησης και -0,32% σε όσους δεν είχαν.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
