Τέλος, οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι όλες οι στρατηγικές για την παροχή φροντίδας συμπεριφορικής υγείας μέσω της ιατρικής του δρόμου θα πρέπει να μελετηθούν και να αξιολογηθούν περαιτέρω, ώστε να καταστεί δυνατή η ανάπτυξη πρακτικών βασισμένων σε στοιχεία που μπορούν να δοκιμαστούν, να αναπαραχθούν, να αποζημιωθούν και να λειτουργήσουν.
Άστεγοι: Οι διαταραχές της ψυχικής υγείας και της χρήσης ουσιών είναι διαδεδομένες μεταξύ των ανθρώπων που βιώνουν την έλλειψη στέγης, ωστόσο, η πρόσβαση σε περίθαλψη για τα εν λόγω ζητήματα υγείας αποτελεί πρόκληση για τους ανθρώπους που ζουν στους δρόμους. Τώρα, μια νέα έρευνα που διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών της USC Ιατρικής δρόμου (USC Street Medicine) διαπίστωσε ότι, στην Καλιφόρνια, τα προγράμματα ιατρικής δρόμου (street medicine) συμβάλλουν στην κάλυψη αυτού του κενού, παρέχοντας κρίσιμες, υψηλού επιπέδου θεραπείες ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών στον πληθυσμό της πολιτείας που δεν έχει φιλοξενηθεί.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Κοινοτικής Ψυχικής Υγείας (Community Mental Health Journal) δείχνει ότι η ιατρική του δρόμου έχει τη δυνατότητα να χρησιμεύσει ως βάση για μια στρατηγική επέκτασης της πρόσβασης στη φροντίδα συμπεριφορικής υγείας για τους ανθρώπους που δεν έχουν στέγη. “Αυτή η έρευνα έδειξε ότι υπάρχει τεράστια ανάγκη για υπηρεσίες ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών και ότι τα προγράμματα ιατρικής δρόμου street medicine παρέχουν περισσότερες υπηρεσίες και φροντίδα υψηλότερου επιπέδου από ανάγκη”, δήλωσε ο Brett Feldman, διευθυντής και συνιδρυτής της ιατρικής δρόμου του USC, επίκουρος καθηγητής οικογενειακής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή Keck του USC και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. “Διαπιστώσαμε ότι οι ομάδες ιατρικής του δρόμου έχουν εκπαιδευτεί για να παρέχουν υψηλότερου επιπέδου φροντίδα συμπεριφορικής υγείας, επειδή υπάρχει μικρή πρόσβαση σε ψυχιατρική φροντίδα, ειδικά στον δρόμο”. Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών, που είναι κοινά στον άστεγο πληθυσμό της πολιτείας, είναι ένα από τα κλειδιά για τη βελτίωση των προσπαθειών των κοινοτήτων για την αντιμετώπιση των αστέγων.
Η ανάγκη είναι μεγάλη, οι πόροι λιγοστοί
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Keck πραγματοποίησαν έρευνα σε 29 ομάδες οδικής ιατρικής στην Καλιφόρνια, 26 από τις οποίες συμπλήρωσαν την έρευνα. Η μία εξαιρέθηκε επειδή είναι πολύ νέο πρόγραμμα για να έχει ουσιαστικά στοιχεία. Οι οργανώσεις ιατρικής του δρόμου ανέφεραν ότι το 64% των ασθενών τους έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και το 67% διαταραχές χρήσης ουσιών. Όλα τα προγράμματα ιατρικής του δρόμου, εκτός από ένα, παρέχουν κάποια ψυχική υγεία και θεραπεία για διαταραχές χρήσης ουσιών. Παρά την ανάγκη, τα περισσότερα από τα προγράμματα ιατρικής του δρόμου ανέφεραν ότι δυσκολεύονται να παραπέμψουν επιτυχώς τους ασθενείς τους σε προγράμματα ψυχικής υγείας και θεραπείας εθισμού. Η παραπομπή μη στεγασμένων ασθενών σε ειδικούς είναι συχνά δύσκολη, σημείωσε ο Feldman, καθώς πολλοί δεν έχουν διεύθυνση, αριθμό τηλεφώνου ή μεταφορικό μέσο για να κάνουν επισκέψεις σε ειδικούς. Οκτώ από τα προγράμματα ιατρικής του δρόμου που συμμετείχαν στην έρευνα περιλαμβάνουν ψυχίατρο, αλλά μόνο δύο από αυτούς είναι πλήρους απασχόλησης. Έξι από τις ομάδες έχουν ψυχιάτρους μερικής απασχόλησης, οι οποίοι παρέχουν φροντίδα από τέσσερις έως 10 ώρες την εβδομάδα. Ο Feldman πρόσθεσε ότι υπάρχει εθνική έλλειψη ψυχιάτρων, γεγονός που καθιστά όλο και πιο δύσκολη την πρόσβαση των μειονεκτούντων ατόμων, όπως οι άνθρωποι που ζουν στους δρόμους, σε ψυχιατρικές υπηρεσίες. Τα προγράμματα ιατρικής του δρόμου είναι συνήθως στελεχωμένα με παρόχους πρωτοβάθμιας περίθαλψης που είναι εκπαιδευμένοι να αντιμετωπίζουν ορισμένα ζητήματα ψυχικής υγείας, αλλά τα άτομα με σύνθετα ή σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας συχνά χρειάζονται το είδος της φροντίδας που μόνον ένας ψυχίατρος μπορεί να παράσχει.
Αντιμετώπιση του προβλήματος της πρόσβασης
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ιατρική του δρόμου αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τη βελτίωση της πρόσβασης σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών για άτομα που δεν έχουν προσφύγει σε καταφύγιο. Ο Feldman δήλωσε ότι το 60% των προγραμμάτων της πολιτείας παρέχει φροντίδα πολύ υψηλού επιπέδου, όπως η φαρμακευτικά υποβοηθούμενη θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει τη θεραπεία των διαταραχών χρήσης ουσιών με φάρμακα, όπως η υποξόνη, σε συνδυασμό με συμβουλευτική και συμπεριφορική θεραπεία. Οι πάροχοι φαρμάκων δρόμου έχουν, επίσης, υιοθετήσει τη χρήση αντιψυχωσικών μακράς δράσης για άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Αυτά τα φάρμακα διαρκούν έως και περίπου ένα μήνα, γεγονός που καθιστά τη συμμόρφωση απλούστερη για τους ανθρώπους που ζουν στον δρόμο και τους σταθεροποιεί για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από ό,τι τα καθημερινά φάρμακα από το στόμα. Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν, επίσης, να διερευνηθούν νέες προσεγγίσεις για την παροχή υπηρεσιών συμπεριφορικής υγείας, όπως η χρήση της τηλε-υγείας κατά τη διάρκεια των επισκέψεων στον δρόμο, ώστε να παρέχεται στους ασθενείς πρόσβαση σε ψυχιατρική φροντίδα ή θεραπεία για τον εθισμό. Υποστηρίζουν επίσης ότι θα πρέπει να γίνουν πρόσθετες έρευνες για να κατανοηθούν τα εμπόδια που υπάρχουν στην παροχή φαρμάκων για τη θεραπεία ψυχιατρικών προβλημάτων και διαταραχών χρήσης ουσιών και να βρεθούν νέοι τρόποι για τη βελτίωση της πρόσβασης. Τέλος, οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι όλες οι στρατηγικές για την παροχή φροντίδας συμπεριφορικής υγείας μέσω της ιατρικής του δρόμου θα πρέπει να μελετηθούν και να αξιολογηθούν περαιτέρω, ώστε να καταστεί δυνατή η ανάπτυξη πρακτικών βασισμένων σε στοιχεία που μπορούν να δοκιμαστούν, να αναπαραχθούν, να αποζημιωθούν και να λειτουργήσουν.
Επιπλέον συγγραφείς της μελέτης είναι οι Kimberly Y. Su, Corinne T. Feldman, Sonali Saluja, Alexis M. Coulourides Kogan και Michael R. Cousineau της Ιατρικής Σχολής Keck του USC.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
