Συλλογικά, αυτά τα έργα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες συναρπαστικές ανακαλύψεις σχετικά με τις περίπλοκες διαδικασίες που στηρίζουν την επιλογή συντρόφου μεταξύ των ανθρώπων.
Άνθρωποι Έλξη: Οι ρομαντικές σχέσεις και η έλξη μεταξύ των ανθρώπων έχουν αποτελέσει το επίκεντρο πολυάριθμων ψυχολογικών και νευροεπιστημονικών μελετών. Ενώ αυτές οι μελέτες έχουν αποκαλύψει μερικές από τις νευρικές και ψυχικές διεργασίες που σχετίζονται με τον ρομαντικό δεσμό, πολλά ερωτήματα σχετικά με τους υποκείμενους μηχανισμούς τους παραμένουν αναπάντητα.
Ερευνητές στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ πραγματοποίησαν πρόσφατα μια μελέτη που διερευνά πώς ο φυσιολογικός συγχρονισμός μεταξύ των ατόμων συμβάλλει στο ρομαντικό δέσιμό τους. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο Communications Psychology, υποδηλώνουν ότι ο μεγαλύτερος συγχρονισμός με ένα άλλο άτομο μπορεί να ενισχύσει τον βαθμό στον οποίο θεωρούνται ελκυστικά ρομαντικά. «Στοχεύσαμε να ανακαλύψουμε έναν βιολογικό μηχανισμό που επηρεάζει την επιλογή συντρόφου στους ανθρώπους και πώς η ικανότητα συγχρονισμού μπορεί να σημαίνει φυσική κατάσταση», είπε η Δρ Σιρ Ατζίλ, συν-συγγραφέας της εργασίας, στο Medical Xpress. «Υποθέσαμε ότι η ικανότητα συγχρονισμού πηγάζει από θεμελιώδεις αισθητικοκινητικές ικανότητες και ότι αυτή η προσαρμοστικότητα μπορεί να εκληφθεί ως ευεργετική σε ρομαντικά πλαίσια». Η ιδέα πίσω από αυτήν την πρόσφατη μελέτη της Δρα Atzil και των συνεργατών της είναι ότι ο φυσιολογικός συγχρονισμός μεταξύ των ατόμων θα μπορούσε να συμβάλει στην αμοιβαία έλξη τους. Η λογική πίσω από αυτό είναι ότι οι συγχρονισμένες φυσιολογικές καταστάσεις μεταξύ δύο ανθρώπων μπορούν να διευκολύνουν τη ρύθμιση των σωματικών συστημάτων, επιτρέποντας τελικά πιο ικανοποιητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους.
«Δεδομένου ότι υποθέσαμε πως η περίπλοκη κοινωνική συμπεριφορά του συγχρονισμού είναι στην πραγματικότητα αγκυροβολημένη σε γενικά αισθητηριοκινητικά χαρακτηριστικά του τομέα, μετρήσαμε την ικανότητα συγχρονισμού των συμμετεχόντων, τόσο κοινωνικά, όπου μετρήσαμε την ικανότητα των συμμετεχόντων για φυσιολογικό συγχρονισμό με τους συντρόφους τους κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού και σε μια εργασία αισθητηριοκινητικού συγχρονισμού, όπου μετρήσαμε την ικανότητα των συμμετεχόντων να συγχρονίζουν το χτύπημα του δακτύλου τους με ένα bit μετρονόμου», εξήγησε η Δρ. Atzil. «Αποκτήσαμε επίσης αξιολογήσεις έλξης για όλους τους συμμετέχοντές μας». Οι ερευνητές πραγματοποίησαν αρχικά ένα αρχικό διαδικτυακό πείραμα στο οποίο συμμετείχαν 144 συμμετέχοντες. Αυτοί οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να παρακολουθήσουν σύντομα βίντεο στα οποία ένας άνδρας και μια γυναίκα ηθοποιός αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, επιδεικνύοντας είτε χαμηλό είτε υψηλό φυσιολογικό και συμπεριφορικό συγχρονισμό. Αφού είδαν αυτό το βίντεο, τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν την ελκυστικότητα των ανδρών και γυναικών ηθοποιών. Επιπλέον, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν πόσο ελκυστικοί ένιωθαν ο άνδρας ηθοποιός από τη γυναίκα ηθοποιό και το αντίστροφο. Τέλος, ως τελευταία ερώτηση, ρωτήθηκαν πόσο συγχρονισμένοι συμπεριφοράς πίστευαν ότι είναι οι δύο χαρακτήρες του βίντεο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο μεγαλύτερος συγχρονισμός μεταξύ των ηθοποιών στα βίντεο αύξησε τις αξιολογήσεις ελκυστικότητας που παρείχαν οι συμμετέχοντες στη μελέτη. Στη συνέχεια, η Δρ Ατζίλ και οι συνεργάτες της διεξήγαγαν αυτοπροσώπως μια μελέτη παρακολούθησης, στην οποία συμμετείχαν 48 συμμετέχοντες. Αυτοί οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αλληλεπιδράσουν με πιθανούς συνεργάτες σε ένα πείραμα γνωριμιών ταχύτητας. Κάθε αλληλεπίδραση διήρκεσε πέντε λεπτά και μόλις ολοκληρώθηκε, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να βαθμολογήσουν την ελκυστικότητα του ατόμου με το οποίο μόλις είχαν βγει ραντεβού και να ολοκληρώσουν μια εργασία αγγίγματος σχεδιασμένη να μετρήσει τον συγχρονισμό τους. Κατά τη διάρκεια των ημερομηνιών ταχύτητας, οι ερευνητές συνέλεξαν φυσιολογικά δεδομένα από τους συμμετέχοντες χρησιμοποιώντας μια φορητή συσκευή που ονομάζεται περικάρπιο Empatica E4. Αυτή η συσκευή μέτρησε την ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, την έκκριση ιδρώτα και τις αλλαγές στην ηλεκτροδερμική δραστηριότητα. “Βλέπουμε ότι η ικανότητα συγχρονισμού είναι σταθερή μεταξύ των εργασιών και μεταξύ των συνεργατών. Μερικοί άνθρωποι είναι σούπερ συγχρονισμένοι και οι σούπερ συγχρονισμένοι βαθμολογούνται σταθερά ως πιο ελκυστικοί”, είπε η Δρ Atzil.
Συνολικά, τα ευρήματα που συγκέντρωσαν αυτοί οι ερευνητές υποδηλώνουν ότι ο μεγαλύτερος φυσιολογικός συγχρονισμός με ένα άλλο άτομο αυξάνει τον βαθμό στον οποίο αυτό το άτομο γίνεται αντιληπτό ως ρομαντικά ελκυστικό. Αυτή η παρατήρηση επιβεβαιώνει την αρχική τους υπόθεση, υποδηλώνοντας ότι ο συγχρονισμός με άλλους θα μπορούσε να έχει εξελικτικά και γνωστικά πλεονεκτήματα, τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν πιο ελκυστικά ως πιθανοί σύντροφοι. Η πρόσφατη έρευνα με επικεφαλής την Δρα Atzil, μαζί με τους συναδέλφους Matan Cohen και Prof. Merav Ahissar, θα μπορούσε σύντομα να ανοίξει τον δρόμο για περαιτέρω μελέτες που θα διερευνήσουν πώς ο φυσιολογικός συγχρονισμός επηρεάζει τη ρομαντική έλξη. Συλλογικά, αυτά τα έργα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες συναρπαστικές ανακαλύψεις σχετικά με τις περίπλοκες διαδικασίες που στηρίζουν την επιλογή συντρόφου μεταξύ των ανθρώπων. «Το πιο σημαντικό εύρημα αυτής της μελέτης είναι ότι ο συγχρονισμός είναι ένας τομέας γενικής ατομικής ικανότητας, που σημαίνει ρομαντική έλξη», πρόσθεσε η Δρ. Atzil. «Σκοπεύουμε να μελετήσουμε και να χαρακτηρίσουμε τους υπερσυγχρονισμένους και το νευρικό, συμπεριφορικό και φυσιολογικό προφίλ τους».
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
