Πώς η δυσπραξία επηρεάζει την ευημερία των παιδιών;

Δυσπραξία: Το DCD είναι μια διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να εκτελεί και να μαθαίνει καθημερινές εργασίες που απαιτούν κινητικό συντονισμό.

Είναι πιθανό τουλάχιστον ένα παιδί σε κάθε τάξη να έχει κινητικές δυσκολίες με τη μορφή αναπτυξιακής διαταραχής συντονισμού (DCD), επίσης γνωστή ως αναπτυξιακή δυσπραξία. Το DCD είναι μια διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να εκτελεί και να μαθαίνει καθημερινές εργασίες που απαιτούν κινητικό συντονισμό. Τα παιδιά με δυσπραξία συνήθως παλεύουν με ακαδημαϊκές εργασίες όπως το γράψιμο, καθώς και να ντύνονται και να χρησιμοποιούν μαχαιροπίρουνα και εργαλεία.

Μπορεί να δυσκολεύονται να παίξουν παιχνίδια με μπάλα ή να μάθουν να κάνουν ποδήλατο ή να κολυμπήσουν. Οι γονείς αναφέρουν επίσης ότι τα παιδιά τους με DCD είναι πιο κουρασμένα από άλλα παιδιά στο τέλος της ημέρας. Όταν αυτές οι δεξιότητες είναι δύσκολες και απογοητευτικές στην εκμάθηση -και επίσης κουραστικές- το κίνητρο ενός παιδιού να συμμετάσχει σε αυτές μπορεί να εξασθενίσει, μαζί με την αυτοπεποίθησή του.

Κρυφοί αγώνες

Το DCD είναι μια κοινή παιδική διαταραχή. Τα παιδιά με DCD συχνά έχουν επίσης μία ή περισσότερες άλλες αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ΔΕΠΥ, αυτισμό και αναπτυξιακές διαταραχές γλώσσας και μάθησης. Επειδή, όμως, τα παιδιά με DCD συχνά αποφεύγουν τις εργασίες με τις οποίες αγωνίζονται, τα προβλήματά τους μπορεί να γίνουν αόρατα.

Τα παιδιά με DCD έχουν συχνά χαμηλότερα ακαδημαϊκά επιτεύγματα από τους συνομηλίκους τους. Γονείς στην Αυστραλία ανέφεραν ότι πίστευαν ότι οι κύριες προκλήσεις στο σχολείο για τα παιδιά τους με DCD ήταν «η επίγνωση των δασκάλων για την κατάσταση, η κούραση και η συνέχιση στην τάξη, η δημιουργία φίλων και η κοινωνικοποίηση, η ένταξη στην παιδική χαρά και ο εκφοβισμός».

Τα παιδιά με δυσπραξία είναι πιθανό να συμμετέχουν σε λιγότερη φυσική δραστηριότητα από τους συνομηλίκους τους. Αυτό μπορεί να επιδεινωθεί όταν οι ενήλικες ηγέτες δεν γνωρίζουν πώς να ενσωματώσουν επιτυχώς τα παιδιά με DCD σε ένα ομαδικό αθλητικό περιβάλλον. Τα παιδιά με DCD είναι πιο πιθανό να επιλέξουν καθιστικές δραστηριότητες, όπως το διάβασμα και το παιχνίδι στον υπολογιστή ή επιτραπέζια παιχνίδια.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερο σωματικά δραστήριο τρόπο ζωής και χαμηλότερη φυσική κατάσταση και καρδιαγγειακή υγεία. Επιπλέον, η αποφυγή ομαδικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων μπορεί να οδηγήσει στο να μείνει έξω ένα παιδί με DCD—και αυτό έχει αντίκτυπο στην ευτυχία του. Τα παιδιά με DCD συχνά βαθμολογούνται χαμηλότερα στα μέτρα ποιότητας ζωής από τους συνομηλίκους τους σε τομείς όπως η σωματική ευεξία και οι φιλίες.

Το DCD επηρεάζει επίσης την ευημερία των γονέων και των αδελφών, την οικογενειακή ζωή και την εργασία των γονέων. Οι ενήλικες με υποψία DCD αναφέρουν προβλήματα με άγχος και κατάθλιψη και βαθμολογούν την ικανοποίησή τους από τη ζωή αρκετά κακώς.

Ανάληψη δράσης

Η αναζήτηση παραπομπής σε έναν επαγγελματία υγείας που είναι έμπειρος στην παιδιατρική θεραπεία μπορεί να είναι ένα θετικό πρώτο βήμα για να βοηθήσει ένα παιδί να αντιμετωπίσει το DCD. Τα προγράμματα τηλευγείας — απομακρυσμένη υγειονομική περίθαλψη που λαμβάνει χώρα, για παράδειγμα, μέσω βιντεοκλήσης — για τη βελτίωση των κινητικών δεξιοτήτων μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται, με προκαταρκτικά στοιχεία να υποδηλώνουν ότι είναι αποτελεσματικά.

Τα προγράμματα δραστηριοτήτων που βασίζονται στο σχολείο και σε άλλες ομάδες είναι επίσης ωφέλιμα για την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την κοινωνική αλληλεπίδραση και τη φυσική κατάσταση, αλλά δεν είναι ευρέως διαθέσιμα. Τα ενεργά βιντεοπαιχνίδια μπορεί επίσης να είναι χρήσιμα για την βελτίωση των δεξιοτήτων και της φυσικής κατάστασης. Οι διαδικτυακοί πόροι μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να βρουν τρόπους να βοηθήσουν το παιδί τους σε δραστηριότητες που θεωρούν δύσκολες.

Ευαισθητοποίηση σε θέματα DCD. Έχει συνέπειες για το παιδί και τις οικογένειές του, αλλά και για την κοινωνία. Η έρευνα διαπίστωσε ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, το μέσο άμεσο κόστος υγειονομικής περίθαλψης για τους γονείς ενός παιδιού με DCD. σε μια περίοδο έξι μηνών ήταν 700 £. Ωστόσο, αυτό δεν λαμβάνει υπόψη τυχόν αλλαγές στην απασχόληση – που επηρεάζουν το εργατικό δυναμικό – που μπορεί να χρειαστούν για την κάλυψη των αναγκών περίθαλψης.

Η επίγνωση του DCD παραμένει χαμηλή, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά δεν λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται απεγνωσμένα. Οι γονείς αναφέρουν επίσης δυσκολίες πρόσβασης σε υπηρεσίες για τα παιδιά τους.

Για τους γονείς ή τους φροντιστές, συνιστάται το παιδί τους με DCD να λαμβάνει παρέμβαση από επαγγελματίες υγείας με τη σχετική εκπαίδευση και εξειδίκευση. Η ενημερωμένη παρέμβαση που λαμβάνει υπόψη τις ατομικές φιλοδοξίες και προτιμήσεις του παιδιού και ενσωματώνει ορθές στρατηγικές κινητικής μάθησης θα του επιτρέψει να βελτιώσουν τις κινητικές του δεξιότητες, να χτίσουν αυτοπεποίθηση και να πετύχουν τους στόχους της ζωής τους.

Τι είναι η δυσπραξία και πώς αντιμετωπίζεται;

Γιατί τα παιδιά σήμερα έχουν μικρότερη συγκέντρωση και από χρυσόψαρο;

Ποια είναι τα συμπτώματα της δυσπραξίας;

Τι είναι η δυσπραξία και πώς αντιμετωπίζεται;