Το έντερο εκτίθεται συνεχώς σε βλάβες από λοιμώξεις, χειρουργικές επιπλοκές και χρόνια φλεγμονή που προκαλούνται από κακή διατροφή, ρύπους και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες στρες.
Μια ομάδα επιστημόνων στο Ερευνητικό Ινστιτούτο του Κέντρου Υγείας του Πανεπιστημίου McGill (Το Ινστιτούτο) έκανε μια ορόσημο ανακάλυψη που ρίχνει φως στον τρόπο με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει το έντερο κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης. Μελετώντας τους εντερικούς σκώληκες – γνωστούς και ως ελμινθούς – η ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Irah King, αποκάλυψε έναν προηγουμένως άγνωστο ανοσοποιητικό μηχανισμό που διατηρεί την εντερική λειτουργία παρουσία επίμονης λοίμωξης.
Το εύρημά τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες θεραπείες για τις ελμινθικές λοιμώξεις, οι οποίες επηρεάζουν πάνω από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως σε κάποια στιγμή της ζωής τους, καθώς και για άλλες εντερικές ασθένειες. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην επανεξέταση παλαιότερων θεραπευτικών στρατηγικών που προηγουμένως είχαν απορριφθεί λόγω ελλιπούς κατανόησης των βιολογικών διεργασιών.
“Ένας τρόπος με τον οποίο το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει είναι καταστρέφοντας ιούς ή βακτήρια. Ωστόσο, ορισμένα παθογόνα, όπως οι ελμινθοί, έχουν βρει τρόπους να αποφεύγουν να σκοτώνονται από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Μπορούν να παραμείνουν στο έντερο για μήνες ή χρόνια χωρίς να προκαλέσουν ασθένεια”, εξηγεί ο καθηγητής King, Ph.D., Ανώτερος Επιστήμονας στο Πρόγραμμα Μεταφραστικής Έρευνας στις Αναπνευστικές Παθήσεις στο Ινστιτούτο.
«Απορώντας από αυτό το παράδοξο, ερευνήσαμε πώς το ανοσοποιητικό σύστημα ανέχεται τη μόλυνση από ελμινθίνη, με την ελπίδα να αποκαλύψουμε τις κυτταρικές οδούς που μεσολαβούν σε αυτή τη μορφή άμυνας του ξενιστή. Το εύρημα αυτό έχει ευρείες επιπτώσεις, καθώς θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στην καταπολέμηση διαφόρων παθογόνων και ασθενειών που προκαλούν εντερική βλάβη».
Ο θεμελιώδης ρόλος των ιντερφερονών στην προστασία της λειτουργίας των οργάνων κατά τη διάρκεια της μόλυνσης
Σε αυτή τη μελέτη, η ομάδα του Δρ. Κινγκ εξέτασε τις λοιμώξεις από ελμινθίνη σε ποντίκια και ανακάλυψε ότι οι ιντερφερόνες – ανοσολογικά σήματα γνωστά για τον ρόλο τους στην άμυνα έναντι βακτηριακών ή ιογενών λοιμώξεων – παράγονταν κατά τη διάρκεια της μόλυνσης από ελμινθίνη. Παραδόξως, ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν είχαν καμία επίδραση στα ίδια τα σκουλήκια. Αντ’ αυτού, οι ιντερφερόνες σηματοδοτούσαν στο στρώμα – μια ομάδα κυττάρων που σχηματίζουν το σχήμα και τη δομή των οργάνων μας – για να ελέγξουν τη βλάβη που προκαλείται από το σκουλήκι και να διασφαλίσουν ότι το έντερο θα μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί.
Για να επιβεβαιώσει αυτές τις παρατηρήσεις, η ομάδα χρησιμοποίησε γενετικές προσεγγίσεις για να εμποδίσει τα στρωματικά κύτταρα να λαμβάνουν σήματα ιντερφερόνης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η μόλυνση από ελμινθίνη προκάλεσε εντερική αιμορραγία και σοβαρή βλάβη του πεπτικού συστήματος, καταδεικνύοντας τον κρίσιμο ρόλο των σημάτων ιντερφερόνης στην προστασία του εντέρου.
Το έντερο, ένας στόχος συνεχών απειλών
Το έντερο εκτίθεται συνεχώς σε βλάβες από λοιμώξεις, χειρουργικές επιπλοκές και χρόνια φλεγμονή που προκαλούνται από κακή διατροφή, ρύπους και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες στρες. Σύμφωνα με τη Μελέτη Παγκόσμιου Φορτίου Ασθενειών του 2019, η οποία ανέλυσε δεδομένα από 204 χώρες και περιοχές, οι πεπτικές διαταραχές επηρεάζουν περίπου το 35% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μεταξύ αυτών, οι εντερικές (ή εντερικές) λοιμώξεις παραμένουν η κύρια αιτία θανάτου από πεπτικές ασθένειες παγκοσμίως.
«Αυτό το συγκλονιστικό στατιστικό στοιχείο αντικατοπτρίζει τον αντίκτυπο της εκτεταμένης χρήσης αντιβιοτικών, των διαιτών με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένα τρόφιμα και των αυξανόμενων ποσοστών λοιμώξεων που συνδέονται με τον υπερπληθυσμό – ανθρώπινες δραστηριότητες για τις οποίες τα έντερά μας πληρώνουν το τίμημα», λέει ο καθηγητής Κινγκ, επίσης καθηγητής στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Μικροβιώματος ΜακΓκιλ.
Η υπερβολική εντερική βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε ουλές, που ονομάζονται ίνωση, οι οποίες μειώνουν την εντερική λειτουργία και επηρεάζουν την πέψη και την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών. Με την πάροδο του χρόνου, η συσσώρευση ουλώδους ιστού και η κακή πέψη μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, όπως η νόσος του Crohn.
«Οι επιστημονικές και ιατρικές κοινότητες αγωνίζονται να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν την εντερική βλάβη χωρίς να καταφύγουν σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση ή επιθετικά φάρμακα», λέει η Susan Westfall, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο εργαστήριο του Δρ. King στο Ινστιτούτο και κύρια συγγραφέας της μελέτης.
«Αυτό που κάνει την έρευνά μας μοναδική είναι ότι εξετάζει πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα μέσα στην αρχιτεκτονική του ίδιου του εντέρου. Τα ευρήματά μας θα είναι ιδιαίτερα σημαντικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι εντερικές λοιμώξεις είναι ευρέως διαδεδομένες, και θα μπορούσαν επίσης να καθοδηγήσουν θεραπείες για άλλες διαδεδομένες εντερικές παθήσεις, όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, εδώ στον Καναδά».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
