Έρευνα: Ο κίνδυνος ημικρανίας ήταν υψηλότερος κατά τη διάρκεια της ημέρας, αυξανόμενος κατά τις αργές πρωινές ώρες και παραμένοντας αυξημένος μέχρι νωρίς το βράδυ.
Οι ημικρανίες και οι αθροιστικές κεφαλαλγίες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και θεραπείες, αλλά οι ειδικοί έχουν από καιρό παρατηρήσει ότι μοιράζονται βασικά χαρακτηριστικά: Και οι δύο είναι νευρολογικές ασθένειες από μόνες τους, παρά συμπτώματα άλλης υποκείμενης πάθησης. Και επειδή κανένα από τα δύο δεν μπορεί εύκολα να εντοπιστεί μέσω εξετάσεων αίματος ή εργαλείων απεικόνισης, και τα δύο διαγιγνώσκονται με βάση τα συμπτώματα, με τον βασανιστικό πόνο να βρίσκεται συνήθως στην κορυφή της λίστας.
Κιρκάδιος ρυθμός
Τώρα, μια νέα ανασκόπηση της έρευνας υπογραμμίζει κάτι άλλο που έχουν κοινό: το χρονοδιάγραμμα. «Η ομάδα μας διαπίστωσε ότι περίπου το 70% των ασθενών με αθροιστική κεφαλαλγία και το 50% των ασθενών με ημικρανία έχουν πονοκεφάλους που ξεκινούν την ίδια ώρα κάθε μέρα», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Mark Joseph Burish, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Κεφαλαλγίας Will Erwin στο Πανεπιστήμιο. του Κέντρου Επιστημών Υγείας του Τέξας στο Χιούστον.
Ο χρόνος μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή, αλλά τείνει να είναι συνεπής, είπε ο Burish. «Ο ασθενής Νο. 1 μπορεί [τακτικά] να έχει πονοκεφάλους στις 3 τα ξημερώματα, και ο ασθενής Νο. 2 μπορεί να έχει πονοκεφάλους το μεσημέρι, αλλά ήταν συνεπής», εξήγησε. «Δεν είχε σημασία σε ποια ζώνη ώρας ή μέρος του κόσμου βρισκόσουν. Οι πονοκέφαλοι είχαν καθημερινό μοτίβο».
Και αυτό υποδηλώνει ότι και τα δύο είδη πονοκεφάλου διέπονται τουλάχιστον εν μέρει από το εσωτερικό ρολόι ύπνου-αφύπνισης του σώματος – αυτό που οι επιστήμονες αναφέρουν ως κιρκάδιο ρυθμό σας. Οι αθροιστικοί πονοκέφαλοι επηρεάζουν περίπου 1 στους 1.000 Αμερικανούς, σχεδόν 330.000 συνολικά, ενώ οι ημικρανίες είναι πολύ πιο συχνές, επηρεάζοντας τουλάχιστον 39 εκατομμύρια Αμερικανούς.
Οι αθροιστικοί πονοκέφαλοι είναι συνήθως μια μονόπλευρη επίθεση που μπορεί να προκαλέσει υγρά μάτια και καταρροή στην πλευρά του προσώπου που επηρεάζεται. Οι ασθενείς συχνά γίνονται επίσης εξαιρετικά ανήσυχοι. Ο πόνος είναι έντονος, περιγράφεται από το Εθνικό Ίδρυμα Κεφαλαλγίας ως «ακραίος πόνος τύπου πάγου».
Οι ημικρανίες είναι επίσης πολύ επώδυνες, αλλά τα συμπτώματα είναι διαφορετικά. Περιλαμβάνουν ευαισθησία στο φως, τον θόρυβο και την κίνηση, και συχνά, ναυτία και έμετο. Επειδή οι παρεμβάσεις για έναν τύπο πονοκεφάλου μπορεί να είναι ακατάλληλες για τον άλλο, ο Burish είπε ότι είναι σημαντικό να γίνει σωστή διάγνωση. Είπε ότι το ενδιαφέρον της ομάδας του για τη διεξαγωγή μιας ανασκόπησης μελέτης σχετικά με τον χρόνο πονοκεφάλου προήλθε από την εμπειρία τους στη φροντίδα ασθενών με πονοκέφαλο καθώς και από την παρακολούθηση δημοσιευμένων αναφορών περιστατικών.
Πολλές από τις αναφορές φάνηκε να αποδεικνύουν ότι οι αθροιστικές κεφαλαλγίες είναι «μια άκρως κιρκαδική διαταραχή», είπε. Και ενώ η σύνδεση ήταν λιγότερο σαφής σε σχέση με τις ημικρανίες, τα στοιχεία φάνηκαν να υποδηλώνουν ότι και οι δύο «πονοκέφαλοι φαίνεται να συμβαίνουν σε προβλέψιμες ώρες της ημέρας», πρόσθεσε ο Burish.
Έτσι, αυτός και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να εξετάσουν όλη τη διαθέσιμη επιστημονική βιβλιογραφία, εστιάζοντας σε δύο ερευνητικές ομάδες. Η πρώτη περιελάμβανε 72 μελέτες που εξέτασαν τον χρόνο του πονοκεφάλου στο πλαίσιο του εσωτερικού ρολογιού του σώματος. Η δεύτερη εξέτασε 16 μελέτες που διερεύνησαν εάν τα γονίδια που συνδέονται με τη λειτουργία του κιρκάδιου ρολογιού μπορεί επίσης να είναι πιο διαδεδομένα σε ασθενείς με κεφαλαλγία.
Εκτός από τη διαπίστωση ότι ο χρονισμός του πονοκεφάλου φαίνεται να παρακολουθεί το εσωτερικό ρολόι του σώματος για τους περισσότερους ασθενείς με αθροιστική κεφαλαλγία και τους μισούς από αυτούς με ημικρανίες, η πρώτη ανασκόπηση αποκάλυψε επίσης συγκεκριμένα πρότυπα κινδύνου. Για παράδειγμα, μελέτες έδειξαν ότι ο κίνδυνος για αθροιστικό πονοκέφαλο αυξάνεται αργά τη νύχτα και παραμένει αυξημένος μέχρι νωρίς το πρωί. Ο κίνδυνος έτεινε επίσης να αυξάνεται κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Αντίθετα, ο κίνδυνος ημικρανίας ήταν υψηλότερος κατά τη διάρκεια της ημέρας, αυξανόμενος κατά τις αργές πρωινές ώρες και παραμένοντας αυξημένος μέχρι νωρίς το βράδυ. Οι νυχτερινές επιθέσεις διαπιστώθηκε ότι ήταν σπάνιες. Εν τω μεταξύ, η ανασκόπηση των γενετικών μελετών συνέδεσε και τους δύο τύπους πονοκεφάλων με δύο γονίδια που παίζουν βασικό ρόλο στη ρύθμιση του ρολογιού του σώματος.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι πέντε από τα εννέα γονίδια που είναι γνωστό ότι ενισχύουν τον κίνδυνο αθροιστικής κεφαλαλγίας – και 110 από τα 168 γονίδια που είναι γνωστό ότι ενισχύουν τον κίνδυνο ημικρανίας – λειτουργούν επίσης σύμφωνα με το εσωτερικό ρολόι του σώματος.
Ένα άλλο εύρημα: Τα δείγματα ούρων έδειξαν ότι οι ασθενείς με ημικρανία τείνουν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα της ορμόνης μελατονίνης που προκαλεί τον ύπνο, σε σύγκριση με υγιείς ασθενείς. Και αυτά τα επίπεδα έτειναν να πέφτουν κατά τη διάρκεια μιας πραγματικής κρίσης ημικρανίας.
Σχετικά με το τι θα μπορούσε να εξηγήσει τη σύνδεση πονοκέφαλου-σώματος-ρολόι, ο Burish είπε ότι μια θεωρία είναι ο πιθανός ρόλος μιας δομής του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος. Συμμετέχει στη ρύθμιση «πολλών πραγμάτων στο σώμα σας, όπως η πείνα, η θερμοκρασία του σώματος και ο κιρκάδιος ρυθμός σας», είπε, και φαίνεται να είναι σημαντικό και για τους δύο τύπους πονοκεφάλων.
«Για πολλούς ανθρώπους υπάρχουν απλώς κάποιες ώρες της ημέρας όπου είναι πιο πιθανό να έχετε πονοκεφάλους», είπε ο Burish. «Ελπίζουμε ότι η μελλοντική έρευνα θα μπορέσει να εντοπίσει πώς η ώρα της ημέρας ελέγχει τους πονοκεφάλους και πώς θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε αυτό το σήμα και έτσι να αποτρέψουμε τους πονοκεφάλους».
Η Heidi Sutherland έγραψε ένα άρθρο που συνόδευε τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στις 29 Μαρτίου στο περιοδικό Neurology. Είναι ανώτερη ερευνήτρια στο Centre for Genomics and Precision Health στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κουίνσλαντ στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας. Ο Σάδερλαντ πρότεινε ότι τα πρότυπα ύπνου μπορεί τελικά να βρίσκονται στην καρδιά του ρόλου του εσωτερικού ρολογιού του σώματος όταν πρόκειται για σοβαρό κίνδυνο κεφαλαλγίας. Αυτή η σύνδεση «μπορεί να πάει αμφίδρομα», είπε ο Σάδερλαντ.
Από τη μία πλευρά, οι έντονοι πονοκέφαλοι μπορεί κάλλιστα να υπονομεύσουν τον ύπνο. Από την άλλη πλευρά, ο κίνδυνος αθροιστικής κεφαλαλγίας/ημικρανίας μπορεί να αυξάνεται όταν διαταραχές ύπνου – όπως η αϋπνία και η υπνική άπνοια – είναι ήδη στο παιχνίδι. Ακόμη και η κακή ποιότητα ύπνου – συμπεριλαμβανομένου του πολύ λίγου ή του πολύ ύπνου ή των διαταραχών του ύπνου – μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μεταξύ εκείνων που έχουν προδιάθεση για τέτοιους πονοκεφάλους. Ή όλα τα παραπάνω. «Απαιτούνται περισσότερες μελέτες, με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων, για να επιβεβαιωθούν οι σύνδεσμοι και να κατανοηθεί η σχέση», είπε.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
