ΔΕΠΥ: Τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης

ΔΕΠΥ: Είναι γνωστό ότι τα παιδιά και οι ενήλικες με ΔΕΠΥ έχουν συχνά συνυπάρχουσες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης και του άγχους.

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) μπορεί να είναι ένας ακόμη μεγαλύτερος προγνωστικός παράγοντας κατάθλιψης και άγχους στην ενήλικη ζωή από ό,τι ο αυτισμός, διαπιστώνει μια νέα μελέτη – υπογραμμίζοντας την πλευρά της ψυχικής υγείας της διαταραχής.  Είναι γνωστό ότι τα παιδιά και οι ενήλικες με ΔΕΠΥ έχουν συχνά συνυπάρχουσες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης και του άγχους. Η έρευνα δείχνει ότι περίπου το 14% των παιδιών με ΔΕΠΥ έχουν κατάθλιψη, ενώ έως και το 30% έχουν αγχώδη διαταραχή, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Πόρων για τη ΔΕΠΥ.

Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας

Η νέα μελέτη, είπαν οι ερευνητές, προσθέτει σε όσα είναι γνωστά δείχνοντας ότι η ΔΕΠ-Υ συνδέεται ακόμη πιο έντονα με το άγχος και την κατάθλιψη από τα «αυτιστικά χαρακτηριστικά». Ο αυτισμός, ο οποίος βλάπτει τις επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες, συνδέεται από μόνος του με υψηλότερα από τα κανονικά ποσοστά αυτών των καταστάσεων ψυχικής υγείας.

Τα ευρήματα επισημαίνουν τη συνιστώσα της ψυχικής υγείας της ΔΕΠΥ, σύμφωνα με τον Richard Gallagher, αναπληρωτή καθηγητή ψυχιατρικής παιδιών και εφήβων στο NYU Langone Health στη Νέα Υόρκη, ο οποίος εξέτασε τα ευρήματα. «Υπάρχει η αντίληψη ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν ένα «απλό» πρόβλημα με την προσοχή», είπε. «Απλώς πρέπει να μάθουν να κάθονται και να εστιάζουν». Όμως, όπως ο αυτισμός, η ΔΕΠΥ είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή και μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στο σχολείο, την εργασία, το σπίτι και τις σχέσεις, είπε ο Gallagher. «Με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής», είπε. Εάν, για παράδειγμα, οι νέοι με ΔΕΠΥ πεισθούν ότι πρόκειται να «αποτύχουν» στην ολοκλήρωση των εργασιών ή στο να τις κάνουν καλά, αυτό θα μπορούσε να τροφοδοτήσει το άγχος ή την κατάθλιψη.

Είναι επίσης πιθανό μερικοί άνθρωποι να είναι πιο ευάλωτοι και στις τρεις συνθήκες, δήλωσε ο Punit Shah, ανώτερος ερευνητής στη νέα μελέτη. «Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι κοινοί γενετικοί παράγοντες που κάνουν τους ανθρώπους επιρρεπείς τόσο στην ΔΕΠΥ όσο και στο άγχος και την κατάθλιψη», δήλωσε ο Shah, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Gallagher συμφώνησε ότι θα μπορούσε επίσης να παίξει ρόλο, σημειώνοντας ότι οι δυσκολίες με τη συναισθηματική ρύθμιση είναι χαρακτηριστικό της ΔΕΠΥ. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια επικάλυψη στις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στις διαφορετικές συνθήκες.

Τα ευρήματα – που δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στις 16 Ιανουαρίου στο περιοδικό Scientific Reports – βασίζονται σε 504 Βρετανούς ενήλικες που συμπλήρωσαν τυπικά ερωτηματολόγια που μετρούσαν τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ και του αυτισμού, καθώς και τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους.

Συνολικά, η ομάδα του Shah διαπίστωσε ότι τα χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ και τα συμπτώματα κατάθλιψης/άγχους αυξήθηκαν παράλληλα στην ομάδα μελέτης: Όσο πιο σοβαρά είναι τα χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ, τόσο πιο σοβαρά τα συμπτώματα ψυχικής υγείας. Υπήρχε επίσης συσχέτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών του αυτισμού και της ψυχικής υγείας, αλλά ήταν πιο αδύναμη. «Η ΔΕΠΥ είναι πιο ισχυρά στατιστικά συνδεδεμένη με το άγχος και την κατάθλιψη από τα αυτιστικά χαρακτηριστικά», είπε ο Shah.

Η μελέτη δεν εξέτασε εάν οι συμμετέχοντες είχαν ποτέ επίσημα διαγνωστεί και υποβληθεί σε θεραπεία για ΔΕΠΥ ή αυτισμό και αν αυτό επηρέασε την πιθανότητα κατάθλιψης/άγχους στην ενήλικη ζωή. Σύμφωνα με τον Gallagher, τα παιδιά που αξιολογούνται για ΔΕΠΥ θα πρέπει επίσης να αξιολογούνται και η συναισθηματική τους ευεξία. Προβλήματα προσοχής παρατηρούνται και στην κατάθλιψη και στις αγχώδεις διαταραχές, επομένως αυτές οι αιτίες θα πρέπει να αποκλειστούν, σημείωσε. Ακόμα κι αν η ΔΕΠΥ είναι η διάγνωση, ωστόσο, είπε ο Gallagher, η ψυχική ευεξία πρέπει να παραμείνει στο ραντάρ. Στην ιδανική περίπτωση, οι νέοι με ΔΕΠΥ θα πρέπει να αξιολογούν την ψυχική τους υγεία με την πάροδο του χρόνου. «Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι νευροαναπτυξιακές καταστάσεις, όπως η ΔΕΠΥ, μπορεί να συνοδεύονται από συναισθηματικά ζητήματα που χρειάζονται προσοχή», είπε ο Gallagher.

Οι τυπικές θεραπείες για τη ΔΕΠΥ στην ενήλικη ζωή περιλαμβάνουν συνήθως φαρμακευτική αγωγή, εκπαίδευση σε δεξιότητες όπως οργάνωση και διαχείριση χρόνου και ψυχολογική συμβουλευτική. Εάν υπάρχει επίσης κατάθλιψη ή άγχος, είπε ο Gallagher, οι τυπικές ψυχολογικές θεραπείες για αυτές τις καταστάσεις μπορούν να βοηθήσουν. Σύμφωνα με τον Shah, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να κατανοηθεί γιατί η ΔΕΠΥ συνδέεται τόσο στενά με την κατάθλιψη και το άγχος. Είπε ότι η ομάδα του «τρέχει μια σειρά από μελέτες» για τη ΔΕΠΥ, τον αυτισμό και την ψυχική υγεία.

Πρόγραμμα προσομοίωσης οδήγησης βοηθά εφήβους με ΔΕΠΥ

Τι σημαίνει η Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας;

Πώς οι έφηβοι με ΔΕΠΥ μαθαίνουν να οδηγούν καλύτερα;

Πώς συνδέονται οι γενετικές παραλλαγές με την δυσλεξία;