ΗΠΑ: Οι άστεγοι ηλικιωμένοι αποτελούν μια πραγματική κρίση για την Αμερική

ΗΠΑ: Περισσότεροι από 100.000 από τους περίπου 650.000 ανθρώπους που αντιμετώπισαν έλλειψη στέγης σε αυτή τη χώρα ήταν 55 ετών και άνω

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τη Δευτέρα θα ακούσει επιχειρήματα που επικεντρώνονται στο εάν το Grants Pass, στο Όρεγκον, μπορεί να επιβάλει περιορισμούς στην κατασκήνωση σε δημόσια περιουσία εναντίον ατόμων που βιώνουν έλλειψη στέγης ή εάν κάτι τέτοιο θα πρέπει να θεωρείται σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία. Αλλά αυτό που χάνεται στις συζητήσεις για τους καταυλισμούς αστέγων στις πόλεις είναι ποιος μένει σε αυτούς. Πολύ συχνά, όσοι βρίσκονται σε καταφύγια και καταυλισμούς είναι ευπαθείς ηλικιωμένοι.

Σίγουρα, η έλλειψη στέγης σε οποιαδήποτε ηλικία είναι μια μεγάλη κρίση και οι καταυλισμοί αστέγων είναι αντιαισθητικοί και ενοχλητικοί. Αλλά το φάσμα μεγάλου αριθμού ανθρώπων που περνούν τα τελευταία τους χρόνια σε καταφύγια αστέγων ή σε εξωτερικούς χώρους χωρίς καταφύγιο θα πρέπει να μας κάνει όλους να σταματήσουμε. Η ουσία: Οι ηθικές κοινωνίες δεν υποχρεώνουν τους ηλικιωμένους να περνούν τα τελευταία τους χρόνια στο δρόμο.

Γκρίζος άστεγος πληθυσμός της Αμερικής

Η Ετήσια Έκθεση Αξιολόγησης Αστέγων που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση διαπίστωσε ότι περισσότεροι από 100.000 από τους περίπου 650.000 ανθρώπους που αντιμετώπισαν έλλειψη στέγης σε αυτή τη χώρα ήταν 55 ετών και άνω. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς τους ηλικιωμένους ενήλικες ήταν χωρίς καταφύγιο – ένα υψηλότερο ποσοστό από ό,τι μεταξύ εκείνων που αντιμετώπισαν άστεγους συνολικά.

Εν τω μεταξύ, η έρευνα της ομάδας μου διαπίστωσε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το 11% των άστεγων ενηλίκων στο Σαν Φρανσίσκο ήταν 50 ετών και άνω. Μια δεκαετία αργότερα, το 32% ήταν σε αυτό το ηλικιακό εύρος. Σε μια ξεχωριστή αντιπροσωπευτική μελέτη για την έλλειψη στέγης ενηλίκων στην Καλιφόρνια που διεξήχθη το 2021 και το 2022, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν οι μισοί – το 48% – των άγαμων ενηλίκων ήταν 50 ετών και άνω. Ο γηραιότερος συμμετέχων ήταν 89.

Πάνω από τα τρία τέταρτα αυτών των ηλικιωμένων ενηλίκων ήταν σε μεγάλο βαθμό χωρίς καταφύγιο, περνώντας τις περισσότερες νύχτες τους σε οχήματα, καταυλισμούς, εγκαταλελειμμένα κτίρια ή άλλα μέρη που δεν ήταν κατάλληλα για ανθρώπινη κατοικία. Η έλλειψη στέγης φθείρεται στα σώματα των ανθρώπων. Τα άτομα που βιώνουν έλλειψη στέγης στα 50 και τα 60 τους μπορεί να εμφανίσουν σημάδια επιταχυνόμενης γήρανσης, όπως γνωστική εξασθένηση και δυσκολία στο περπάτημα, και συχνά πεθαίνουν πρόωρα.

Η έρευνα έχει επίσης βρει ότι περισσότερο από το 40% των αστέγων 50 ετών και άνω ανέφεραν ότι δεν ήταν ποτέ άστεγοι πριν από την ηλικία των 50 ετών και μας βοήθησαν να δείξουμε διάφορες οδούς μέσω των οποίων άνθρωποι διαφορετικών ηλικιακών ομάδων γίνονται άστεγοι. Όσοι άστεγοι πριν από τα 50, για παράδειγμα, είχαν συχνά τραυματικές παιδικές ηλικίες και αγωνίζονται με την υποαπασχόληση, προβλήματα ψυχικής υγείας και εμπλοκή με το νομικό σύστημα.

Γιατί είναι τόσο πολλοί ηλικιωμένοι άστεγοι;

Οι ενήλικες που γεννήθηκαν στο δεύτερο μισό του αιώνα εντάχθηκαν στο εργατικό δυναμικό κοντά σε ύφεση που επηρέασαν την απασχόληση και τις εισοδηματικές τους τροχιές. Τα μέλη αυτής της ηλικιακής κοόρτης μπήκαν στην ακμή της ενηλικίωσης καθώς οι πολιτικές της εποχής Ρίγκαν μείωσαν την ομοσπονδιακή υποστήριξη για οικονομικά προσιτή στέγαση. Μπήκαν επίσης στο εργατικό δυναμικό εν μέσω μείωσης της συμμετοχής των συνδικάτων – αφήνοντας πολλούς χαμηλόμισθους εργαζόμενους χωρίς εργασιακές προστασίες ή συντάξεις – και κατά τη διάρκεια μιας εποχής μαζικής φυλάκισης, κατά την οποία ο πληθυσμός των φυλακών σχεδόν διπλασιάστηκε σε μια δεκαετία.

Τα υψηλά ποσοστά φυλάκισης ανδρών, ιδιαίτερα των μαύρων, αύξησαν τον κίνδυνο να μείνουν άστεγοι. Αυτή η γενιά πέρασε επίσης την ενηλικίωση της σε μια εποχή αυξανόμενης εισοδηματικής ανισότητας και στάσιμων μισθών. Μετά την προσαρμογή για τον πληθωρισμό, ο κατώτατος μισθός σήμερα αξίζει 40% λιγότερο από ό,τι ήταν το 1970. Εν τω μεταξύ, το κόστος στέγασης έχει αυξηθεί, αφήνοντας σχεδόν τους μισούς ενοικιαστές στις Ηνωμένες Πολιτείες με κόστος από το 2022.

Μαζί αυτές οι πολιτικές επιλογές και οι μακροοικονομικές δυνάμεις έχουν οδηγήσει σε ένα ασημένιο τσουνάμι όσων αντιμετωπίζουν τα τελευταία τους χρόνια στους δρόμους μας. Αυτή δεν είναι μια ιστορία της Αμερικής που κάποιος θα πρέπει να είναι περήφανος να πει στα παιδιά του. Η αλλαγή αυτής της τροχιάς απαιτεί να αναγνωρίσουμε τι μας οδήγησε εδώ και να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να την τελειώσουμε – αντί να την απομακρύνουμε από τα μάτια μας.

Καύσωνας ΗΠΑ: 645 θάνατοι που σχετίζονται με τη ζέστη στο Φοίνιξ πέρυσι

Είναι η στέγαση υγειονομική περίθαλψη; Τα κρατικά προγράμματα Medicaid λένε όλο και περισσότερο «ναι»

Τα κοινοτικά κέντρα υγείας εξυπηρετούν 1 στους 11 Αμερικανούς

3.000 γεύματα αγάπης για τους άστεγους του Πειραιά