Sex διαχρονικά: Από την κρυφή ερωτική ζωή στο Μεσαίωνα μέχρι την σύγχρονη εκτίναξη των πορνογραφικών sites και την μείωση πραγματικού σεξ, υπάρχει μια μεγάλη ιστορία.
Κάποτε επικαλυμμένοι με έντονους υπαινιγμούς, οι πορνογραφικοί ιστότοποι πλέον αναφέρουν αριθμούς ρεκόρ. Την ίδια στιγμή, η πραγματικότητα της οικειότητας προβάλλεται όλο και περισσότερο στις ταινίες και στην τηλεόραση. Αν και το σεξ είναι παντού όμως, δεν είναι και πουθενά: τα ποσοστά γεννήσεων βυθίζονται παγκοσμίως, αποδεικνύοντας πως ασχολούμαστε λιγότερο με την πράξη. Η σημασία αυτής της αλλαγής δεν πρέπει να υποτιμάται, καθώς ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σεξ και τις σχέσεις βρίσκεται στη ρίζα του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε τις κοινωνίες μας.
Πώς εξελίχθηκε το σεξ στην κουλτούρα μας;
Για πολλούς αιώνες, θεωρούνταν δεδομένο ότι το σεξουαλικό πάθος βρισκόταν έξω από τα όρια του γάμου. Αντ’ αυτού βασιζόταν στη συμμαχία του πλούτου. Πράγματι, συχνά ήταν αθόρυβα ανεκτό για τους ανθρώπους να βάζουν τους εραστές τους εκτός γάμου. Αλλά μετά τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1970, το πάθος αναδιπλώθηκε σε κοινωνικά εγκεκριμένο γάμο – ή μακροπρόθεσμο δεσμό. Αυτή η αλλαγή έχει κάνει τις ιστορίες αγάπης πιο περίπλοκες και πιο σκοτεινές. Στην ταινία Annie Hall του 1977, η Annie εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για μια μη συναρπαστική σεξουαλική ζωή και το ζευγάρι καταλήγει να χωρίζει. Πιο πρόσφατα, η ουτοπική μορφή romcom – όπως το Notting Hill – φαίνεται να φθίνει καθώς φαινόμαστε όλο και πιο απαισιόδοξοι για τα ζευγάρια.
Ταυτόχρονα, ενώ η πανδημία μπορεί να έχει επιδεινώσει τις επιθυμίες μας για σωματική επαφή, η ανησυχία για τη διάδοση της «ψηφιακής οικειότητας» έχει αποτελέσει το επίκεντρο της προσοχής εδώ και μερικά χρόνια. Στην μυθοπλασία, για παράδειγμα, το καλοκαιρινό μπεστ σέλερ του 2019 ο Fleishman is in Trouble εξετάζει τον χωρισμό στην εποχή του Tinder. Ένας μεσήλικας άνδρας που θρηνεί για ένα πρόσφατο διαζύγιο εναλλάσσεται ανάμεσα σε χαρούμενες περιηγήσεις μελών του γυναικείου σώματος που του στέλνονται στο Διαδίκτυο και στην απελπιστική συνειδητοποίηση ότι κάθε επιθυμία είναι θάνατος.
Ένα παρόμοιο θέμα διερευνάται στη φετινή περίφημη κωμική σάτιρα Fake Accounts. Σε αυτό, μια πένθιμη νεαρή γυναίκα εθισμένη στο διαδίκτυο συμμετέχει σε μια σειρά από ραντεβού με άντρες που γνωρίστηκαν διαδικτυακά – και κατασκευάζει νέες ταυτότητες για κάθε ραντεβού με το στυλ ενός προφίλ γνωριμιών. Σύμφωνα με αυτό που τείνει να δείξει η έρευνα για το Tinder, καμία από αυτές τις ημερομηνίες δεν οδηγεί σε περαιτέρω επαφή και μαστίζεται από σκέψεις αυτοκτονίας. Το ύφος του μυθιστορήματος μιμείται το πληροφοριακό φράγμα που χαρακτηρίζει το σερφάρισμα στον ιστό για να προκαλέσει τον πονοκέφαλο ρυθμό μιας ζωής αγκυροβολημένης με κλικ.
Και τι γίνεται με την τηλεόραση;
Στην τηλεόραση, η κυρία Fletcher του 2019 αντιμετώπισε τους κινδύνους και τις δυνατότητες της ενασχόλησης με το cybersex. Ενώ η εμπειρία του πορνό του πρωτοετούς φοιτητή Μπρένταν τον κάνει τοξικό, η σεξουαλική αφύπνιση της μοναχικής μητέρας του οδηγεί τελικά σε μια προσωπική συνάντηση που είναι αμήχανη αλλά συγκινητική. Το 2020 και το 2021 βγήκε στις οθόνες μας η μεταφορά του άκρως σεξουαλοποιημένου ετερορομαντικού μυθιστορήματος της Sally Rooney Normal People και της γιορτής του Russell T. Davies για τη ζωή των ομοφυλοφίλων και την ακολασία It’s a Sin. Και τα δύο βάζουν την πρωταρχική φυσική έλξη σε υψηλότερο επίπεδο, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα η πιο ευχάριστη συνάντηση.
Φαίνεται ότι τώρα περισσότερο από ποτέ, έχοντας δει πολλές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις να περιορίζονται σε λειτουργικότητα, το βάρβαρο σεξ στην οθόνη και στα βιβλία χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος για να εκφράσουμε άμεσα τη συλλογική μας ανθρωπιά. Πράγματι, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για το φως των κεριών και την απαλή μουσική για να μας θυμίζουν τη σεξουαλικότητά μας σε έναν κόσμο εξαφανιζόμενων κοινωνικών δεσμών.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
