Η γενιά μας θα επανεφεύρει τους όρους και τις προϋποθέσεις των σεξουαλικών συναντήσεων. Θα τελειοποιήσουμε τους μονήρεις οργασμούς.
Έρωτας Κορωνοϊός: Ζούμε την τελευταία εποχή του σεξ όπως το ξέραμε. Η νύχτα βαπτίστηκε επισήμως παράνομη. Τέρμα στην κυκλοφορία μετά τις 12. Σταχτοπούτες και Σταχτοπούτοι τρέχουν να προλάβουν το μετρό ή κάποιο ταξί στα γρήγορα. Κάποιους τους περιμένουν σπίτι τα ταίρια τους, άλλοι επιστρέφουν μόνοι και μόνοι ξυπνούν. Πού χώρος και χρόνος για σεξ την εποχή του κορωνοϊού;
O κορωνοϊός αλλάζει δραστικά την εκδήλωση της ερωτικής επιθυμίας στις μέρες μας. Η καραντίνα έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία κυριολεκτικά. Μετά από έναν ληθαργικό χειμώνα με πολλές ελπίδες για το 2020, ξυπνήσαμε καταμεσής μιας άνοιξης μέσα στα σπίτια και τα μπαλκόνια μας, περίκλειστοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι. Ξεκουραστήκαμε, ενημερωθήκαμε, εξοικειωθήκαμε με την καινούργια συνθήκη, μαγειρέψαμε, γυμναστήκαμε, γκρινιάξαμε, τέλειωσε.
Το πρωτόγνωρο της καραντίνας έφερε μικρές γοητευτικές σκιές πάνω στη ρουτίνα μας. Οι εραστές αποχωρίστηκαν ή αποφάσισαν να ζήσουν μαζί. Οι παράνομοι έρωτες βουβάθηκαν ή βρήκαν νέους κώδικες επικοινωνίας. Και οι δεσμευμένοι-παντρεμένοι ανακάλυψαν νέους λόγους να είναι μαζί ή αποκαθήλωσαν τους λιγοστούς τους τελευταίους.
Κι ύστερα ήρθε το ερωτικό καλοκαίρι της πρόσκαιρης και υπό όρους ελευθερίας και της ελπίδας ότι όλο αυτό θα τελειώσει. Διψασμένες και πεινασμένοι βγήκαμε σε θάλασσες και ακτές, περπατήσαμε στους δρόμους της πόλης και ζητήσαμε τράκα τσιγάρο στο κατάστρωμα κάποιου καραβιού. Κάναμε σεξ με τους παλιούς παρτενέρ που μας είχαν τόσο λείψει, συναντήσαμε όμως και καινούργιους και μαζί τους ρισκάραμε. Με βαθιά φιλιά κι απλωτές αγκαλιές βουλιάξαμε στην δίνη τoυ έρωτα και πάλι, ώσπου χωρίς να το καταλάβουμε το φθινόπωρο που διαδέχθηκε τον ήλιο στην γυμνή μας πλάτη, δίνει τώρα την θέση του στον χειμώνα.
Η πανδημία έχει επηρεάσει την ερωτική ζωή των παντρεμένων μάλλον αρνητικά, ενώ οι singles, οι πολυγαμικοί ή οι «παράνομοι» έχουν σοβαρό θέμα. Τα νέα δεν είναι πολύ καλά. Κάθε μέρα αρνητικά μαντάτα καταφθάνουν, κάθε μέρα τα κρούσματα αυξάνονται.
Ορισμένοι από εμάς δουλεύουν από το σπίτι όλους αυτούς τους μήνες. Άλλοι είδαν δουλειές και ευκαιρίες καριέρας να χάνονται και από μια ήδη δύσκολη οικονομική κατάσταση, να πέφτουν κι άλλο.
Φυσικά, δεν είναι λίγοι αυτοί που ήταν ή είχαν κρούσμα. Και κάποιοι, ελάχιστοι ευτυχώς, που θρήνησαν απώλεια λόγω του ιού.
Τι θέση μπορεί να έχει μέσα σε όλα αυτά το σεξ; Κομβικότατη. Όχι απλώς έχει επηρεαστεί η σεξουαλική ζωή των ανθρώπων, αλλά ίσως ζούμε την τελευταία εποχή του σεξ όπως το ξέραμε. Πέραν του άγχους και του στρες των τελευταίων μηνών που επηρέασαν την ερωτική ζωή των παντρεμένων μάλλον αρνητικά, οι singles, οι πολυγαμικοί ή οι “παράνομοι” έχουν σοβαρό θέμα.
Πριν λίγες ημέρες, ο Θάνος Ασκητής συνέστησε αποφυγή των ευκαιριακών σεξουαλικών επαφών όσο διαρκεί η πανδημία. Είπε, μάλιστα, πως βιώνουμε μια περίοδο άνθισης της μονογαμίας, μιας που τα ζευγάρια τα οποία συγκατοικούν έχουν περισσότερες ευκαιρίες για έρωτα. Και μας προέτρεψε να επιδοθούμε, αν το χρειαζόμαστε ή το επιθυμούμε, σε ιντερνετικό φλερτ και άγρα παρτενέρ δια της οθόνης.
Το cyber sex στα καλύτερά του. Λίγα πράγματα είναι πιο ερωτικά από το cyber sex κι ένα από αυτά είναι το κανονικό σεξ. Τίποτα όμως δεν είναι πιο ερεθιστικό από δύο καλοσυντονισμένους συντρόφους εξ αποστάσεως, όταν ξέρεις και ξέρω πως αυτό συμβαίνει από επιλογή μας. Ή πως συμβαίνει επειδή πήγες ένα επαγγελματικό ταξίδι και θες να κάνεις έρωτα μαζί μου το βράδυ που θα επιστρέψεις κατάκοπος. Και τη Δευτέρα θα είμαστε μαζί και πάλι. Όχι για να κάνουμε σεξ, κατ΄ανάγκην. Για να αγκαλιαστούμε. Η πολυγαμία θα μπει στο στόχαστρο με δικαιολογία λογικότατη: τη δημόσια υγεία. Και αυτό είναι κάπως επικίνδυνο.
Δεκάδες αδέσμευτοι φίλοι και φίλες μου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο για το σεξ στα χρόνια του Covid. Η Β. μου ομολόγησε ότι δεν κάνει πια περιστασιακό σεξ όπως συνήθιζε γιατί ζει με την μητέρα της, η οποία ανήκει σε ευπαθή ομάδα. Για την ίδια δεν φοβάται, όμως δεν μπορεί να πάρει στον λαιμό της κι εκείνη. Ο Κ. μου είπε ότι έχει να κάνει σεξ από τον Μάρτιο, καθώς συνήθιζε να βρίσκεται με άτομα μέσω εφαρμογών. “Το αποφεύγω, πλέον. Σαν να το αναβάλλουμε συνεχώς για όταν φτιάξουν τα πράγματα. Τα πράγματα, όμως, δεν λένε να φτιάξουν…”
Η Ε. παρήγγειλε το πρώτο της εξάρτημα online και περνάει μια χαρά. “Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα περνούσα τόσο τέλεια μόνη μου. Πριν, αισθανόμουν κάπως άσχημα που δεν έβρισκα όσο σεξ ήθελα. Τώρα, νιώθω μια χαρά. Ελάχιστοι βρίσκουν υπό τις τωρινές συνθήκες. Μην σου πω κανείς.”
Η επικεφαλής αξιωματούχος του τομέα δημόσιας υγείας του Καναδά, Τερέζα Ταμ δήλωσε ξεκάθαρα ότι «η λιγότερο επικίνδυνη σεξουαλική δραστηριότητα στη διάρκεια της πανδημίας περιλαμβάνει μονάχα τον εαυτό σας». Κι εγώ τώρα τι να γράψω; Τα σέβομαι και τα ακούω όλα αυτά, αλλά λύση δεν βλέπω. Ούτε μπορώ να προτρέψω σε ανάληψη ρίσκου. Η συνθήκη είναι ευαίσθητη, οι κόκκινες γραμμές υπαρκτές και η υπομονή μοιάζει να είναι η μόνη λύση. Αλλά, η δομή του σεξ ως μέρος της μηχανικής του έρωτα αλλάζει ήδη. Ναι, είναι σαν το ποδήλατο και δεν ξεχνιούνται οι τρόποι του, αλλά πόσο εύκολο θα είναι να αφεθούμε σε χάδια και φιλιά, όταν θα έχουμε νιώσει το ίδιο μας το σώμα επικίνδυνο για διασπορά ιού επί σειρά μηνών;
Αφήστε που ελλοχεύει κι ένας ανησυχητικός συντηρητισμός. Υπό τη φενάκη του «δεν πρέπει να κάνεις σεξ με τη μία και με την άλλη γιατί θα μας κολλήσεις όλους», θα κρύβεται εντέχνως πλέον το “δεν πρέπει να κάνεις σεξ με τη μια και με την άλλη γιατί είναι ανήθικο και ασόβαρο”. Η πολυγαμία θα μπει στο στόχαστρο με δικαιολογία λογικότατη: τη δημόσια υγεία. Και αυτό είναι κάπως επικίνδυνο. Η γενιά μας θα επανεφεύρει τους όρους και τις προϋποθέσεις των σεξουαλικών συναντήσεων. Θα τελειοποιήσουμε τους μονήρεις οργασμούς.
Η Παγκόσμια Ιατρική Κοινότητα έχει αποφανθεί ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κολλήσουμε τον ιό μέσω σπέρματος ή κολπικών υγρών. Άρα τι μας προτείνουν; Να φοράμε μάσκες, να επιλέγουμε στάσεις με τα πρόσωπά μας όσο το δυνατόν πιο μακριά το ένα από το άλλο και να απολαμβάνουμε το σεξ έτσι; Εικόνες δυστοπίας που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται σε βιβλία ή ταινίες επιστημονικής φαντασίας, θα αναδυθούν τώρα μες στο προσωπικό μας έπος, θα δούμε τους εαυτούς μας (αν δεν τους έχουμε ήδη δει!) όπως ποτέ ξανά. Το doggy style θα πάρει και θα δώσει. Οι εραστές θα αναστενάζουν μέσα από τις μάσκες, η ίδια τους η ανάσα θα τους ζεσταίνει το πρόσωπο. Η όλη εικόνα θα αναδίδει κάτι θλιβερό, κάτι απεγνωσμένο, κάτι ποιητικό με έναν άγριο παράξενο τρόπο. Η ανάγκη των ανθρώπων να ενώνουν τα σώματά τους: κόντρα σε όλα. Ενίοτε, και κόντρα σε όλους. Δεν τέλειωσαν όλα, φυσικά. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Κάθε απαγορευμένο, αστράφτει κατακόκκινο, σαν μήλο της Εδέμ.
Έτσι, θα επανεκτιμήσουμε την αξία του φλερτ, του παιχνιδιού που προηγείται. Θα εκτιμήσουμε τα μπαρ, ακόμα και αν δεν μπορούμε να σταθούμε ξενύχτηδες στις φιλόξενες μπάρες τους. Θα μας λείψει η ομορφιά και η ανεμελιά του one night stand και θα αναλογιστούμε ξανά ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ίσως καταλάβουμε ότι ο άντρας μας και η γυναίκα μας είναι καλύτεροι εραστές από ό, τι πιστεύαμε.
Τα ζευγάρια θα εξοπλιστούν με τις φαντασιώσεις τους και θα επιδοθούν ξανά στο μεταξύ τους σεξ, ίσως όπως πρώτα, ίσως καλύτερα από πρώτα. Οι επιστολικοί έρωτες θα αναθερμανθούν, προσαρμοσμένοι στις συνθήκες της εποχής. Τρυφερά ραβασάκια στο facebook και στο Instagram θα αναζωπυρώσουν τα παγωμένα μας σώματα, ζεσταίνοντας το μυαλό και την καρδιά μας. “Μου λείπει η μυρωδιά σου”, “Θα με αφήσεις να σε αγκαλιάσω όταν ξαναβρεθούμε;” και “Θέλω να σκέφτεσαι μόνο εμένα ”. Πόση τέχνη θα φυτρώσει, άραγε, όταν όλοι εμείς κι όλες εμείς ξανασυναντηθούμε χωρίς μάσκες, χωρίς αντισηπτικά, χωρίς θερμομετρήσεις;
Η γενιά μας θα επανεφεύρει τους όρους και τις προϋποθέσεις των σεξουαλικών συναντήσεων. Θα τελειοποιήσουμε τους μονήρεις οργασμούς. Θα επαναφορτίσουμε τις ξεχασμένες μας μπαταρίες του ρομαντισμού, της αναμονής, της προσμονής, της αγωνίας, του γλυκού στρες που πλημμυρίζει τα μέλη μας όταν αγγίζουμε το αγαπημένο σώμα. Δεν είναι και κανένας ηρωισμός όλο αυτό. Σίγουρα δύσκολο, αλλά τι θα λέγαμε αν βρισκόμασταν σε πόλεμο ή αν χάναμε άντρες και γυναίκες λόγω ξεριζωμού; Όταν έφθασαν οι γυναίκες από τη Σμύρνη στον Πειραιά τον περασμένο αιώνα, ξεκληρισμένες από άντρες και πατέρες, υμνήθηκαν στα ρεμπέτικα και τις πόθησαν όλοι οι άντρες της Αθήνας. Ήταν όμορφες, ήταν καλλιεργημένες, ήταν ελεύθερες. Κι οι έρωτες που ξύπνησαν έγιναν ρεμπέτικα τραγούδια. Πόση τέχνη θα φυτρώσει, άραγε, όταν όλοι εμείς κι όλες εμείς ξανασυναντηθούμε χωρίς μάσκες, χωρίς αντισηπτικά, χωρίς θερμομετρήσεις; Τι αναστεναγμός θα ξεσπάσει στον ουρανό όταν θα βγούμε μια νύχτα χωρίς ωράριο απαγόρευσης; Και πόσο καλύτεροι εραστές μπορεί να γίνουμε, στην τελική, μετά την έστω επιβεβλημένη αυτή περίοδο της αγρανάπαυσης των συντονισμένων οργασμών μας;
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
