Οι παράγοντες που συντελούν στην παχυσαρκία είναι συνήθως η κακή διατροφή (πλούσια σε υδατάνθρακες, λίπη και φτωχή σε φυτικές ίνες) και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα.
Ένα από τα πολλά ιατρικά προβλήματα, με τα οποία συνδέεται η παιδική παχυσαρκία είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης. Πριν 30 χρόνια, η διάγνωση του Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) αφορούσε αποκλειστικά τον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 (ΣΔ Τ1). Σήμερα όμως με την επιδημία της παιδικής παχυσαρκίας, παρατηρείται ραγδαία αύξηση του ΣΔ τύπου 2, των ενηλίκων δηλαδή, στην παιδική και εφηβική ηλικία. Συνήθως, ο ΣΔ Τ2 σε παιδιά και εφήβους συνοδεύεται από σημαντικούς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, όπως δυσλιπιδαιμία και υπέρταση. Η διάγνωση του ΣΔ Τ2 στα παιδιά και εφήβους αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Πώς γίνεται η διάγνωσή του;
Διαγνωστικά κριτήρια ΣΔ2 σε παιδιά και έφηβους.
- Γλυκόζη πλάσματος νηστείας>126 mg/dl. Ως νηστεία ορίζεται η μη πρόσληψη θερμίδων για τουλάχιστον 8 ώρες
- Συμπτώματα υπεργλυκαιμίας και μια τυχαία μέτρηση γλυκόζης >200mg/dl. Τα κλασσικά συμπτώματα της υπεργλυκαιμίας
- περιλαμβάνουν: πολυδιψία-πολυουρία-ανεξήγητη απώλεια βάρους. Ως τυχαία μέτρηση ορίζεται η μέτρηση οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ανεξαρτήτως του χρόνου από το τελευταίο γεύμα.
- Γλυκόζη πλάσματος . 2 ώρες μετά την κατάποση γλυκόζης.
Πού οφείλεται;
- σε ινσουλινική αντίσταση
- σε διαταραχή έκκρισης της ινσουλίνης
- σε προοδευτική ανεπάρκεια των β-κυττάρων του παγκρέατος
Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες ανάπτυξης ΣΔ2;
Παχυσαρκία
Κυρίως, η κεντρικού τύπου , παχυσαρκία, με αυξημένη την περίμετρο της κοιλιάς και όχι τόσο το συνολικό σωματικό λίπος. Οι παράγοντες που συντελούν στην παχυσαρκία είναι συνήθως η κακή διατροφή (πλούσια σε υδατάνθρακες, λίπη και φτωχή σε φυτικές ίνες) και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα. Επίσης, η παχυσαρκία των γονέων και ιδιαίτερα της μητέρας, αποτελεί ισχυρό ερέθισμα, ώστε το παιδί να οδηγηθεί σε παχυσαρκία στην εφηβεία του.
Οικογενειακό ιστορικό
Σημαντικό ρόλο έχει η κληρονομικότητα, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Από μελέτες βρέθηκε ότι το 84% των παιδιών που αναπτύσσουν ΣΔ Τ2 έχουν ήδη συγγενείς 1ου και 2ου βαθμού με τη νόσο. Πρόσφατα, σε γονιδιακές μελέτες διαπιστώθηκε ότι η παρουσία του γονιδίου TCF7L2 αποτελεί ισχυρό παράγοντα για την ανάπτυξη ΣΔΤ2 στην εφηβεία.
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Η θεραπευτική αντιμετώπιση ποικίλλει ανάλογα με το βαθμό υπεργλυκαιμίας και περιλαμβάνει :
- Δίαιτα (σωστή διατροφή)
- Αλλαγή τρόπου ζωής
- Αύξηση φυσικής δραστηριότητας
Εάν η υπεργλυκαιμία δεν αποκατασταθεί, τότε ο θεράπων ιατρός μπορεί να προχωρήσει σε φαρμακευτική αγωγή με αντιδιαβητικά δισκία (μετφορμίνη-ροσιγλιταζόνη).
Παρακολούθηση
Πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά: η γλυκόζη αίματος, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HβA1c), τα λιπίδια, η αρτηριακή πίεση και η ενδεχόμενη ύπαρξη επιπλοκών.
Πρόληψη
Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία για την πρόληψη του ΣΔ Τ2 σε παιδιά και εφήβους προτείνει μέτρηση της γλυκόζης νηστείας κάθε δυο χρόνια από την ηλικία των 10 χρονών ή στην έναρξη της εφηβείας, όταν:
- ΒΜΙ > 30 kgr/m2
- Οικογενειακό ιστορικό ΣΔ Τ2
- Σημεία ή καταστάσεις που συνδέονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη (μελανίζουσα ακάνθωση, υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, πολυκυστικές ωοθήκες).
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
