Ελπίζεται ότι περιγράφοντας τη λειτουργία των γονιδιακών δικτύων που συνθέτουν τη βαθμολογία, η μελέτη θα υποκινήσει πρόσθετες έρευνες με στόχο την ανάπτυξη νέων θεραπειών στο μέλλον.
Έρευνα: Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McGill ανέπτυξαν μια νέα κατανόηση της νευροβιολογίας της παρορμητικότητας. Αυτό γίνεται με τη χρήση μιας γενετικά βασισμένης βαθμολογίας παρορμητικότητας, η οποία έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στον εντοπισμό των παιδιών που είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην “παρορμητικότητα”. Αυτό έχει σημασία επειδή η παρορμητικότητα έχει συνδεθεί, σε νέους ανθρώπους, με την κατάθλιψη και άλλες μορφές ψυχικών ασθενειών, καθώς και με την κατάχρηση ουσιών. Η παρορμητικότητα είναι η τάση να ενεργείτε χωρίς να σκέφτεστε, για παράδειγμα αν ξεστομίζετε κάτι, αν αγοράζετε κάτι που δεν είχατε σχεδιάσει.
Συνήθως, η παρορμητικότητα χαρακτηρίζεται από αποτυχία στην αναστολή μιας δυνητικά επικίνδυνης παρόρμησης για το άτομο ή τους άλλους γύρω του.
Αυτός είναι ένας τομέας που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο νευροψυχολογικής αξιολόγησης.
Ο εντοπισμός μηχανισμών για τον εντοπισμό και τη θεραπεία εκείνων που εμφανίζονται ιδιαίτερα ευάλωτοι στην παρορμητικότητα νωρίς στη ζωή είναι ιδιαίτερα σημαντικός.
Η νέα προσέγγιση γίνεται με τη χρήση μιας βαθμολογίας με γενετική βάση.
Η βαθμολογία αναπτύχθηκε με την εξέταση τριών εθνοτικά διαφορετικών κοινοτικών δειγμάτων παιδιών, που προέρχονται από μια κοόρτη περίπου 6.000 παιδιών.
Η βαθμολογία κατασκευάστηκε από τη συν-έκφραση διαφόρων γονιδίων που βρίσκονται στον προμετωπιαίο φλοιό και στο ραβδωτό σώμα.
Πρόκειται για περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στη λήψη αποφάσεων και στη συναισθηματική ρύθμιση.
Η προσέγγιση αυτή βασίστηκε σε προηγούμενες εργασίες σε μοντέλα ποντικών, πριν από τις δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν στα ανθρώπινα υποκείμενα.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ένα γονίδιο που ονομάζεται DCC.
Το γονίδιο αυτό δρα ως “σύνθημα καθοδήγησης” που καθορίζει πότε και πού ακριβώς τα κύτταρα ντοπαμίνης του εγκεφάλου σχηματίζουν συνδέσεις στον προμετωπιαίο φλοιό και το ραβδωτό σώμα. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει γενετική παραλλακτικότητα εντός του γονιδίου του υποδοχέα του δείκτη καθοδήγησης Netrin-1, DCC, και διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές.
Η έρευνα έδειξε ότι αυτή η συντονισμένη ανάπτυξη είναι απαραίτητη για την ωρίμανση του ελέγχου των παρορμήσεων. Ωστόσο, για να αναπτύξουν τη βαθμολογία, οι ερευνητές έπρεπε να εντοπίσουν τα γονίδια που συνδέονται στενότερα με το DCC.
Ελπίζεται ότι περιγράφοντας τη λειτουργία των γονιδιακών δικτύων που συνθέτουν τη βαθμολογία, η μελέτη θα υποκινήσει πρόσθετες έρευνες με στόχο την ανάπτυξη νέων θεραπειών στο μέλλον.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Molecular Psychiatry, με τίτλο “Corticolimbic DCC gene co-expression networks as predictors of impulsivity in children” “Τα δίκτυα συν-έκφρασης των γονιδίων DCC του φλοιού του εγκεφάλου ως παράγοντες πρόβλεψης της παρορμητικότητας στα παιδιά”.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
