Αρνητικές σκέψεις: Συμβουλές από ειδικούς παιδοψυχολογίας σχετικά με το πώς να ξεκινήσετε και να αλληλεπιδράσετε με παιδιά και εφήβους σχετικά με την ψυχική υγεία όταν εκφράζουν ανήσυχες, καταθλιπτικές ή αυτοκτονικές σκέψεις,
Μπορεί να αισθάνεστε τρομακτικά ως γονιός ή κηδεμόνας να ακούτε ένα παιδί ή έναν έφηβο να εκφράζει ανήσυχες, καταθλιπτικές ή αυτοκτονικές σκέψεις. Είναι επίσης σχετικά συνηθισμένο, ειδικά όταν όλοι περνάμε αυτό το παγκόσμιο τραύμα. Το να έχει κάποιος σκέψεις αυτοκτονίας δεν σημαίνει πάντα ότι κάποιος θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Υπάρχουν εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ενήλικες για να αξιολογήσουν τη σοβαρότητα της κρίσης. Εάν ένα παιδί έχει σχέδιο να αυτοτραυματιστεί ή έχει ιστορικό να το κάνει, οι ενήλικες θα πρέπει να το μεταφέρουν για άμεση επαγγελματική βοήθεια. Αλλά αν σας πει ότι κάνει αυτές τις σκέψεις και φοβάται, δεν θέλει να ενεργήσει με βάση αυτές και δεν έχει σχέδιο, τότε είναι εντάξει να κρατήσετε το παιδί κοντά και να του πείτε ότι είστε εκεί για εκείνο.
Είναι καλό σημάδι αν ένα παιδί έρχεται να σας μιλήσει. “Το να μπορείς να εκφράσεις αυτό που νιώθεις είναι τεράστιο και το να το εμπιστεύεσαι σε έναν ενήλικα είναι ακόμα μεγαλύτερο”, δήλωσε ο Alex Campbell, παιδί και οικογενειακός θεραπευτής στο Ryther, έναν οργανισμό που παρέχει υποστήριξη ψυχικής υγείας σε νέους. Ακούγοντας, είναι δυνατό να δημιουργήσετε ένα περιβάλλον όπου θα νιώθουν άνετα να μοιράζονται τα συναισθήματά τους και μπορείτε να τους κατευθύνετε προς τη βοήθεια που χρειάζονται. Ακολουθούν μερικές συμβουλές από ειδικούς παιδοψυχολογίας σχετικά με το πώς να ξεκινήσετε και να αλληλεπιδράσετε με παιδιά και εφήβους σχετικά με την ψυχική υγεία.
- Βρείτε μια καλή στιγμή για να μιλήσετε: Η ευθύνη πρέπει να είναι στους ενήλικες να καθοδηγήσουν τη συζήτηση, λένε οι ειδικοί. Ένας τρόπος με τον οποίο οι γονείς μπορούν να προετοιμάσουν αυτές τις συζητήσεις για επιτυχία είναι να αφιερώσουν αφιερωμένο χρόνο στη διάρκεια της εβδομάδας για οικογενειακές συγκεντρώσεις. Όταν ένα παιδί επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο ή την προπόνηση και νιώθει κουρασμένο ή ευερέθιστο, μπορεί να μην βρίσκεται στον καλύτερο διανοητικό χώρο για συζήτηση. Αλλά το βράδυ της Κυριακής, όταν η οικογένεια ετοιμάζει δείπνο ή παίζει μαζί επιτραπέζια παιχνίδια, τα παιδιά μπορεί να νιώθουν πιο ανοιχτά για να μιλήσουν. Μπορεί να χρειαστούν πολλές συνομιλίες για να ανοιχτούν τα παιδιά.
- Βοηθήστε τα παιδιά να ονομάσουν τα συναισθήματά τους: Μερικές φορές τα μικρότερα παιδιά δεν έχουν τις γλωσσικές δεξιότητες για να περιγράψουν αυτό που νιώθουν. Μπορεί να καταλαβαίνουν τον θυμό και τη λύπη, αλλά συναισθήματα όπως ο φόβος μπορεί να αισθάνονται και να εκφράζονται σαν θυμό. Εάν ένας γονέας υποπτεύεται ότι ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται άγχος, αλλά δυσκολεύεται να το εκφράσει, μπορεί να δώσει τα δικά του παραδείγματα λέγοντας: “Αυτό είναι που με κάνει να αγχώνομαι και πώς με κάνει να νιώθω”. Η κατάρριψη των μεγάλων συναισθημάτων για τα παιδιά μπορεί να τα βοηθήσει να περιγράψουν και να κατανοήσουν καλύτερα τα συναισθήματά τους. Οι γονείς μπορούν επίσης να μοντελοποιούν τακτικά την καλή συμπεριφορά ψυχικής υγείας και επικοινωνία.
- Ρυθμίστε τη συμπεριφορά σας: Όταν τα παιδιά πλησιάζουν έμπιστους ενήλικες για να μοιραστούν τα συναισθήματά τους, συμπεριλαμβανομένων πιθανών σκέψεων αυτοκτονικού ιδεασμού, είναι κρίσιμο για τους ενήλικες να ρυθμίζουν τον εαυτό τους. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να μην έχεις μεγάλη συναισθηματική αντίδραση. Αλλά ο τρόπος που ανταποκρίνεστε αυτή τη στιγμή καθοδηγεί πραγματικά το πώς θα εξελιχθούν οι μελλοντικές συνομιλίες. Προσεγγίστε τη συζήτηση από ένα μέρος συμπονετικής περιέργειας και όχι φόβου και απελπισίας, ακόμα κι αν αυτό νιώθετε.
Εδώ είναι τα βασικά στοιχεία για την ψυχική υγεία και τη θεραπεία
- Ακούστε χωρίς κρίση ή άμυνα: Αφού αφιερώσουν λίγο χρόνο στην επεξεργασία, οι γονείς θα πρέπει να ξεκινήσουν ακούγοντας με προσήλωση τις ανάγκες των παιδιών τους. Εάν ένα παιδί αισθάνεται άνετα, οι γονείς μπορούν να προχωρήσουν ήρεμα κάνοντας ερωτήσεις χωρίς κρίση. Επιτρέψτε τους να μοιραστούν οποιαδήποτε συναισθήματα βιώνουν, ακόμα κι αν είναι ενοχλητικά ή αν διαφωνείτε με τα γεγονότα που περιγράφουν.
- Προσπαθήστε να αποφύγετε φράσεις που υποβαθμίζουν τα συναισθήματα όπως: “Γιατί θα το έκανες αυτό; Ξέρεις ότι σε αγαπάμε”, αν περιγράφουν την επιθυμία να αυτοτραυματιστεί ή: “Γιατί στενοχωριέσαι τόσο; Έχετε αλλάξει σχολείο στο παρελθόν”. Αντίθετα, παρατηρήστε τι έχει συμβεί και σκεφτείτε το πίσω σε αυτούς. “Ακούγεται ότι όταν το έκανα αυτό, ένιωθες έτσι”.
- Ακολουθήστε τη συζήτηση: Όταν η συζήτηση φτάσει στο φυσικό της τέλος, ευχαριστήστε το παιδί ή τον έφηβο που το μοιράστηκε και που είχε το θάρρος να είναι ανοιχτό για το πώς αισθάνονται. Εάν έχετε ξεκινήσει τη συζήτηση και τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται, δοκιμάστε να εκφράσετε τις παρατηρήσεις σας. Θα μπορούσατε να πείτε, “Γεια, παρατήρησα ότι όταν σε ρώτησα για το ένα και το άλλο, αποστράφηκες και αυτό με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που δεν θέλεις να μοιραστείς μαζί μου. Ανησυχώ για σένα. Θα ήσουν άνετα να μιλήσεις με έναν θεραπευτή ή σύμβουλο στο σχολείο;” Συχνά, τα παιδιά υποθέτουν ότι πηγαίνουν σε έναν σύμβουλο επειδή κάτι δεν πάει καλά με αυτά. Η κατηγοριοποίησή τουως οικογενειακό ζήτημα μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση κάποιου από το ατομικό βάρος.
- Δοκιμάστε κάτι τέτοιο: “Γεια, μερικές φορές έχεις πολύ μεγάλα συναισθήματα και φαίνεται ότι τα πράγματα πρέπει να χειριστείς πολλά μερικές φορές. Ανησυχώ ότι δεν είμαι σε θέση να σου παράσχω την καλύτερη βοήθεια. Και μερικές φορές ανησυχώ ότι το κάνω χειρότερο. Θα πάμε σε αυτό το άτομο για να βοηθηθούμε όλοι στο να μάθουμε πώς να σε υποστηρίζουμε καλύτερα”.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
