Ο Finch είπε ότι ελπίζει ότι το πιο ολοκληρωμένο μοντέλο σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο τα γονίδια, το περιβάλλον και οι τυχαίες παραλλαγές με την πάροδο του χρόνου αλληλεπιδρούν για να επηρεάσουν τη γήρανση, προκαλούν μια νέα συζήτηση για το τι πρέπει να ληφθεί υπόψη στον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της ιατρικής ακριβείας για την προώθηση της υγιούς γήρανσης.
Τριμερής Φαινότυπος της Γήρανσης: Ο τριμερής φαινότυπος της γήρανσης είναι ένα μοντέλο που περιγράφει πώς η γενετική, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και οι τυχαίες παραλλαγές διαμορφώνουν τη μακροζωία. Ένα νέο μοντέλο γήρανσης λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τη γενετική και την περιβαλλοντική έκθεση, αλλά και τις μικροσκοπικές αλλαγές που προκύπτουν τυχαία σε κυτταρικό επίπεδο.
Ένα νέο μοντέλο γήρανσης λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τη γενετική και την περιβαλλοντική έκθεση, αλλά και τις μικροσκοπικές αλλαγές που προκύπτουν τυχαία σε κυτταρικό επίπεδο.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας Caleb Finch εισήγαγε τον “Τριμερή φαινότυπο της γήρανσης” ως ένα νέο εννοιολογικό μοντέλο που εξετάζει γιατί η διάρκεια ζωής ποικίλλει τόσο πολύ, ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τα ίδια γονίδια. Μόνο περίπου το 10% έως το 35% της μακροζωίας μπορεί να εντοπιστεί σε γονίδια που κληρονομήθηκαν από τους γονείς μας, ανέφερε ο Finch.
Ο Finch συνέταξε τη μελέτη παρουσιάζοντας το μοντέλο με έναν από τους πρώην μεταπτυχιακούς φοιτητές του, τον Amin Haghani, ο οποίος έλαβε διδακτορικό.στη Βιολογία της Γήρανσης από τη Σχολή USC Leonard Davis School το 2020 και τώρα είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο κορυφαίο ερευνητικό κέντρο UCLA.
Στο άρθρο, προτείνουν ότι η περιορισμένη κληρονομικότητα των προτύπων γήρανσης και της μακροζωίας στον άνθρωπο είναι αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων γονιδίου-περιβάλλοντος, μαζί με τυχαίες παραλλαγές στα κύτταρα του σώματος. Αυτές οι τυχαίες αλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν κυτταρικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, μοριακή βλάβη που συμβαίνει αργότερα στη ζωή και πολλά άλλα.
«Θέλαμε να εισαγάγουμε έναν εννοιολογικό χάρτη και κάποια νέα ορολογία που θα ενθαρρύνει μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του ποιοι είναι οι περιορισμοί των γενετικών καθοριστικών παραγόντων στη γήρανση, πόσο σημαντικό είναι να ληφθεί υπόψη η γενετική διακύμανση σε σχέση με το περιβάλλον και να συμπεριληφθεί αυτός ο νέος τομέας στοχαστικών παραλλαγών, που είναι πολύ καλά αναγνωρισμένος από διαφορετικά πεδία”, δήλωσε ο Finch, ο οποίος κατέχει την προεδρία ARCO / William F. Kieschnick στη Νευροβιολογία της Γήρανσης στη Σχολή Leonard Davis του Πανεπιστημίου USC. “Δεν έχει τεθεί πραγματικά σε ένα επίσημο πλαίσιο, στο οποίο μπορεί να συζητηθεί το πλήρες πακέτο και αυτό ελπίζω να επιτύχει το άρθρο μας.”
Επέκταση στην έκθεση
Το νέο μοντέλο είναι μια φυσική επέκταση της ιδέας του εκθέματος, η οποία προτάθηκε για πρώτη φορά από τον επιδημιολόγο καρκίνου Christopher Paul Wild το 2005 για να επιστήσει την προσοχή στην ανάγκη για περισσότερα δεδομένα σχετικά με την έκθεση σε καρκινογόνα στο περιβάλλον. Η έννοια της έκθεσης δείχνει πώς εξωτερικοί παράγοντες, που κυμαίνονται από την ατμοσφαιρική ρύπανση και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση έως τα ατομικά πρότυπα διατροφής και άσκησης, αλληλεπιδρούν με ενδογενείς ή εσωτερικούς παράγοντες, όπως το μικρόβιο του σώματος και οι εναποθέσεις λίπους. Το έκθεμα είναι πλέον ένα mainstream μοντέλο (της κυρίαρχης τάσης), αποκλείοντας προηγούμενους χαρακτηρισμούς περιβαλλοντικών παραγόντων ως επηρεάζοντες τον κίνδυνο «έναν προς έναν». Ο Finch είχε προηγουμένως επεκταθεί στην έκθεση του exposome εκθέματος με την εισαγωγή του στη νόσο του Alzheimer. Το γηρο- έκθεμα εξετάζει τώρα πώς τα γονίδια και το περιβάλλον αλληλεπιδρούν καθ ‘όλη τη διάρκεια ζωής για να διαμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο γερνάμε.
Το νέο μοντέλο δείχνει ότι οι κυτταρικές παραλλαγές στην έκφραση των γονιδίων, οι παραλλαγές που προκύπτουν κατά την ανάπτυξη, οι τυχαίες μεταλλάξεις και οι επιγενετικές αλλαγές – απενεργοποίηση των γονιδίων “απενεργοποίηση” ή “ενεργοποίηση” – θα πρέπει να εξεταστούν ρητά εκτός από την παραδοσιακή γενετική ή περιβαλλοντική έρευνα σχετικά με τη γήρανση, είπε ο Finch. Η πιο λεπτομερής μελέτη σχετικά με αυτές τις τυχαίες διεργασίες έχει καταστεί δυνατή με εξελιγμένες τεχνικές έρευνας, συμπεριλαμβανομένης της μελέτης μεταγραφής γονιδίων σε μεμονωμένα κύτταρα καθώς και αλληλουχίας ChIP, η οποία μπορεί να απεικονίσει πώς αλληλεπιδρούν μεμονωμένες πρωτεΐνες με το DNA.
Επιδράσεις του περιστατικού στην υγεία
Στη μελέτη, οι Finch και Haghani συζήτησαν διάφορα παραδείγματα για το πώς οι κίνδυνοι ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία προβλέπονται ελάχιστα μόνο από το DNA, αλλά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από περιβαλλοντικές εκθέσεις, καθώς και από τον χρόνο και τη διάρκεια της έκθεσης, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης ή κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Ένα γνωστό παράδειγμα γονιδίου που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο Αλτσχάιμερ είναι το ApoE-4. Ωστόσο, η κατοχή του γονιδίου ApoE-4 δεν σημαίνει ότι κάποιος θα πάσχει από Αλτσχάιμερ. Μελέτες τόσο σε ποντίκια όσο και σε ανθρώπους αποκάλυψαν ότι το ApoE-4 και συστάδες σχετικών γονιδίων αλληλεπιδρούν με εκθέσεις, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση ή ο καπνός τσιγάρων για να επηρεάσουν τον κίνδυνο και οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ δείχνουν επίσης διαφορές στην επιγενετική τους σε σύγκριση με άτομα χωρίς την ασθένεια. Πρόσθεσε ότι η ιδέα της περιβαλλοντικής έκθεσης μπορεί να επεκταθεί περισσότερο από ό, τι πολλοί άνθρωποι περιμένουν.
Η έκθεση σε ασθένειες νωρίτερα στη ζωή μπορεί να επηρεάσει τους κινδύνους για την υγεία αργότερα στη ζωή – και σε γενιά.
“Το περιβάλλον στο οποίο είμαστε εκτεθειμένοι πηγαίνει πίσω στις γιαγιάδες μας, επειδή το ωάριο στο το οποίο βρισκόμασταν ήταν στις ωοθήκες της μητέρας μας τη στιγμή της γέννησής της”, εξήγησε.
“Αυτό σημαίνει, στην περίπτωσή μου, επειδή η γιαγιά μου γεννήθηκε το 1878, ότι θα μπορούσα πολύ καλά να φέρω ίχνη του περιβάλλοντος του 19ου αιώνα, το οποίο περιελάμβανε πολύ μεγαλύτερη έκθεση σε μολυσματικές ασθένειες επειδή δεν υπήρχαν αντιβιοτικά.”
Ο Finch είπε ότι ελπίζει ότι το πιο ολοκληρωμένο μοντέλο σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο τα γονίδια, το περιβάλλον και οι τυχαίες παραλλαγές με την πάροδο του χρόνου αλληλεπιδρούν για να επηρεάσουν τη γήρανση, προκαλούν μια νέα συζήτηση για το τι πρέπει να ληφθεί υπόψη στον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της ιατρικής ακριβείας για την προώθηση της υγιούς γήρανσης. “Νομίζω ότι θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση στην κατανόηση μεμονωμένων προτύπων γήρανσης”, είπε. «Μπορούμε να το ορίσουμε μόνο σε κάποιο σημείο γνωρίζοντας τους γενετικούς κινδύνους.
Πρέπει να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση των εκθέσεων, των περιβαλλόντων και του τρόπου ζωής ενός ατόμου για να κατανοήσουμε καλύτερα τον γενετικό κίνδυνο για συγκεκριμένες ασθένειες».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
