Θάλασσα: Πού οφείλει η θάλασσα την ιδιαίτερα χαρακτηριστική μυρωδιά της [vid]

Θάλασσα Ζωή Βακτήρια: Πολλοί είναι αυτοί που στρέφονται στην θάλασσα για να εισπνεύσουν καθαρό αέρα και αναπολούν συχνά την χαρακτηριστική της μυρωδιά που θυμίζει ψάρια. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια περί της προέλευσης του θαλασσινού αρώματος είναι λιγότερο δελεαστική, καθώς η θάλασσα οφείλει τη μυρωδιά της σε ένα αέριο που απελευθερώνεται από βακτήρια.

To 2007, ο Andy Johnston, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Βρετανίας, διαπίστωσε ότι η χαρακτηριστική μυρωδιά της θάλασσας προέρχεται από ένα μόριο που ονομάζεται διμεθυλοσουλφίδιο (DMS). Λίγο αργότερα κατάφερε να αποκωδικοποιήσει ολόκληρο το βιοχημικό μονοπάτι της παραγωγής του ιδιαίτερου θαλασσινού αρώματος.

Το DMS αποδεικνύεται ότι είναι μια σημαντική χημική ουσία που βρίσκεται σε πολλές φυσικές διαδικασίες, όπως ο σχηματισμός νέφους. Προστίθεται ακόμη και σε μεταποιημένα τρόφιμα για να δώσει μια αλμυρή νότα: μικρές ποσότητες μπορούν να μεταδώσουν τη γεύση των λάχανων, της τομάτας, του βουτύρου και της κρέμας – ακόμη και των λεμονιών ή του ψητού κοτόπουλου, σύμφωνα με τον καθηγητή Johnston.

Το DMS προέρχεται από μια ένωση που ονομάζεται dimethylsulfoniopropionate (DMSP), η οποία παράγεται από φυτοπλαγκτόν, μονοκύτταρους οργανισμούς που βρίσκονται στη θάλασσα. Το DMSP είναι άφθονο – σχηματίζονται περίπου ένα δισεκατομμύριο τόνοι κάθε χρόνο. Τα βακτήρια τρέφονται με αυτό και το μετατρέπουν σε DMS. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα πουλιά προσελκύονται από τη μυρωδιά του, καθώς υποδηλώνει άνθηση πλαγκτόν και επομένως την παρουσία ψαριών που τρέφονται με τα θαλάσσια φυτά.

Ο καθηγητής Johnston χρησιμοποίησε τη γενετική για να προσπαθήσει να καταλάβει πώς παράγεται το DMS. Πήρε λίγη λάσπη από το βάλτο του Stiffkey Marsh στην περιοχή Norfolk, απομόνωσε τα βακτήρια που τρέφονται με DMSP από τη λάσπη, εξήγαγε τα σχετικά γονίδια και τα εισήγαγε στο E. coli, ένα βακτήριο που χρησιμοποιείται σε εργαστήρια. «Ήξερα ότι απομονώσαμε τα σωστά γονίδια», δήλωσε ο καθηγητής, «επειδή ο επωαστήρας μύριζε σαν παραλία. Όταν η συγκέντρωση αυξήθηκε πολύ ψηλά, μύριζε σαν σάπιο λάχανο».

Το τελευταίο εύρημα του καθηγητή Johnston είναι ότι τα βακτήρια χρησιμοποιούν τρεις διαφορετικούς μηχανισμούς για την παραγωγή αυτού του αερίου. Επιπλέον, ο καθηγητής Johnston διαπίστωσε ότι και άλλοι οργανισμοί μπορούν να παράγουν DMS. “Αυτή είναι μόνο η αρχή”, δήλωσε ο καθηγητής Johnston, “Πρέπει να μάθουμε περισσότερα. Αλλά ένα πράγμα που έχω μάθει σε αυτήν την πορεία είναι ότι τα μικρόβια οδηγούν αυτόν τον πλανήτη – οτιδήποτε άλλο στη γη είναι για απλή διακόσμηση”.

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Οι κρυμμένοι κίνδυνοι της κατανάλωσης ψαριών από τη θάλασσα

Αεροσκάφος εντόπισε Θαλάσσιο Πάγο 16 Μέτρων στην Ανταρκτική

Τα ευεργετικά οφέλη της θάλασσας στο σώμα και την ψυχή