«Πρώτον, η δομή της άρθρωσης είναι σαφώς διαφορετική μεταξύ του γονάτου και του ισχίου. Το γόνατο είναι ένας μεντεσές άρθρωσης. Το ισχίο είναι μια κακή ευθυγράμμιση της άρθρωσης της μπάλας και της υποδοχής που θα μπορούσε να τις επηρεάσει με διαφορετικούς τρόπους».
Σωματικό Βάρος: Η αύξηση του σωματικού βάρους φαίνεται να έχει επιζήμια επίδραση σε ορισμένα ακτινογραφικά χαρακτηριστικά της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος, αλλά όχι του ισχίου, ανέφεραν ερευνητές στο Παγκόσμιο Συνέδριο Διεθνούς Έρευνας Οστεοαρθρίτιδας OARSI 2022. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Διεθνή Πρωτοβουλία Οστεοαρθρίτιδας (OAI), ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια διαπίστωσαν ότι μεγαλύτερη από 5% αύξηση του σωματικού βάρους σε διάστημα 4 ετών συσχετίστηκε με 29% αυξημένο κίνδυνο για στένωση του έσω αρθρικού χώρου (JSN), σε σύγκριση με τους ελέγχους
Υπήρχε επίσης 34% αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης συχνού πόνου στο γόνατο.
Αντίθετα, η απώλεια βάρους φάνηκε να προσφέρει κάποια προστασία από δομικές βλάβες στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, είπε ο Gabby B. Joseph, PhD, ειδικός στην ακτινολογία και τη βιοϊατρική απεικόνιση, στο συνέδριο, που χρηματοδοτήθηκε από την Osteoarthritis Research Society International. Πράγματι, τα άτομα που είχαν επιτύχει απώλεια βάρους μεγαλύτερη από 5% σε παρακολούθηση 4 ετών είχαν λιγότερες πιθανότητες να έχουν επιδεινωμένο βαθμό Kellgren και Lawrence (KL) από εκείνα των οποίων το σωματικό βάρος παρέμεινε το ίδιο
Η απώλεια βάρους συσχετίστηκε επίσης με υψηλότερη αλλαγή της ανάλυσης του πόνου στο γόνατο σε διάστημα 12 μηνών.
Σημασία της αλλαγής βάρους στην οστεοαρθρίτιδα ΟΑ «Γνωρίζουμε ότι η απώλεια βάρους έχει ευεργετικά αποτελέσματα στα συμπτώματα της ΟΑ του γόνατος, όπως η ανακούφιση από τον πόνο και η βελτίωση της φυσικής λειτουργίας», σχολίασε ο Xingzhong Jin, PhD, Συνεργάτης Καριέρας Early Career Fellow του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας NHMRC στο Κέντρο για την Έρευνα Μεγάλων Δεδομένων στην Υγεία στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Ουαλίας, στο Σίδνεϊ.
«Αλλά αυτό που είναι ασαφές είναι εάν η απώλεια βάρους θα μπορούσε να επιβραδύνει τη δομική υποβάθμιση της άρθρωσης μακροπρόθεσμα», είπε σε συνέντευξή του.
«Αυτά τα ευρήματα σημαίνουν ότι ο έλεγχος του βάρους είναι σαφώς πολύ σημαντικός για την ΟΑ του γόνατος, όσον αφορά τη βελτίωση των συμπτωμάτων καθώς και την πρόληψη της δομικής εξέλιξης». Και πρόσθεσε: «Τα στοιχεία για την ΟΑ του ισχίου είναι λιγότερο σαφή. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης σε αυτόν τον χώρο δημιουργήθηκε από άτομα με ΟΑ του γόνατος, αυτή η εργασία είναι μια σημαντική συμβολή στη γνώση σχετικά με τη φροντίδα των ατόμων με ΟΑ του ισχίου».
Γιατί να δούμε τα αποτελέσματα της αλλαγής βάρους στην ΟΑ;
«Η παχυσαρκία είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου για οστεοαρθρίτιδα», είπε η Τζόζεφ στην αρχή της εικονικής της παρουσίασης. Πράγματι, οι ασθενείς με παχυσαρκία έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο από τους αντίστοιχους με φυσιολογικό βάρος. Αν και έχουν γίνει διάφορες μελέτες που εξετάζουν την απώλεια βάρους και την αύξηση βάρους στην ΟΑ, οι περισσότερες έχουν επικεντρωθεί στην απώλεια βάρους παρά στην αύξηση και στην ΟΑ στο γόνατο και όχι στο ισχίο, εξήγησε.
Ο στόχος της παρούσας μελέτης, επομένως, ήταν να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στην πιθανή επίδραση τόσο της αύξησης βάρους όσο και της απώλειας βάρους σε άτομα με ΟΑ ισχίου ή γόνατος όσον αφορά τα ακτινογραφικά αποτελέσματα, τα συμπτωματικά αποτελέσματα ( πόνος στο γόνατο και υποχώρηση στους 12 μήνες) και την ανάγκη για αντικατάσταση της άρθρωσης.
«Οι κλινικές συνέπειες είναι να αναπτυχθούν στοχευμένες μακροπρόθεσμες στρατηγικές για συγκεκριμένες ενημερωμένες συστάσεις για την πρόληψη του εκφυλισμού των αρθρώσεων», είπε ο Τζόζεφ. Χρησιμοποιώντας δεδομένα για σχεδόν 3.000 άτομα από το OAI, ο Joseph και οι συνεργάτες τους ταξινόμησαν τα άτομα με ΟΑ σε μία από τις τρεις ομάδες: σε αυτούς με αύξηση βάρους τουλάχιστον 5%, σε αυτούς με όχι (–3% έως 3% ) αλλαγή στο βάρος και εκείνων με τουλάχιστον 5% απώλεια βάρους σε περίοδο 4 ετών.
Τα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο Arthritis Care & Research, δεν αποκάλυψαν επίσης διαφορές στο ποσοστό ολικών αρθροπλαστικών ισχίου ή γόνατος μεταξύ των ομάδων και καμία διαφορά μεταξύ των ομάδων αύξησης και απώλειας βάρους και των μαρτύρων όσον αφορά τις ακτινογραφικές ή συμπτωματικές αλλαγές ισχίου .
«Γιατί υπάρχουν διαφορετικά αποτελέσματα της αλλαγής βάρους στο γόνατο έναντι του ισχίου;
Αυτό θα μπορούσε να είναι πολυπαραγοντικό, αλλά μπορεί να συμβαίνουν μερικά πράγματα», είπε ο Τζόζεφ.
«Πρώτον, η δομή της άρθρωσης είναι σαφώς διαφορετική μεταξύ του γονάτου και του ισχίου.
Το γόνατο είναι ένας μεντεσές άρθρωσης.
Το ισχίο είναι μια κακή ευθυγράμμιση της άρθρωσης της μπάλας και της υποδοχής που θα μπορούσε να τις επηρεάσει με διαφορετικούς τρόπους».
Επιπλέον, «το γόνατο έχει επίσης παχύτερο χόνδρο, το ισχίο έχει πάλι λεπτότερο χόνδρο και τα μοτίβα φόρτισης μπορεί να είναι διαφορετικά σε αυτές τις αρθρώσεις». Υπήρχαν επίσης διαφορές στον ρυθμό εξέλιξης μεταξύ του γόνατος και του ισχίου, «αυτό ήταν ιδιαίτερα αισθητό για την ακτινογραφική εξέλιξη», είπε ο Joseph, με τα ποσοστά να είναι υψηλότερα στο γόνατο. Σημειώνοντας ότι η μελέτη περιορίζεται από τον αναδρομικό σχεδιασμό της, ο Τζόζεφ κατέληξε: «Δεν ξέρουμε γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχασαν ή κέρδισαν βάρος.
Έτσι, αυτό θα ήταν κάτι που θα ήταν πιο εμφανές σε μια προοπτική μελέτη.
«Επίσης, δεν υπήρξαν αποτελέσματα μαγνητικής τομογραφίας, καθώς η απεικόνιση μαγνητικής τομογραφίας δεν ήταν διαθέσιμη στο ισχίο OAI, αλλά σαφώς η μορφολογία Τ1 και Τ2 θα ήταν χρήσιμη να αξιολογηθεί ως αποτέλεσμα και εδώ».
Η Πρωτοβουλία Οστεοαρθρίτιδας OAI είναι μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που χρηματοδοτείται από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και αρχική υποστήριξη από τη Merck, τη Novartis, την GlaxoSmithKline και την Pfizer.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
