Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι και οι δύο ασθενείς άρχισαν να παράγουν αντισώματα της μετρελεπτίνης, τα οποία μείωσαν τη διάρκεια ζωής της ορμόνης, αλλά όχι αρκετά ώστε να εμποδίσουν τη σηματοδότηση.
Παχυσαρκία: Διεθνής ομάδα γιατρών και ιατρικών επιστημόνων βρήκε δύο σπάνιες παραλλαγές λεπτίνης σε δύο παιδιά. Και οι δύο παραλλαγές οδήγησαν σε υπερφαγία και παχυσαρκία. Στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό The New England Journal of Medicine, η ομάδα βρήκε μεταλλάξεις σε γονίδια που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή λεπτίνης και διερεύνησε πώς επηρέασαν τη διατροφική συμπεριφορά των ασθενών.
Στην προσπάθεια αυτή, η ερευνητική ομάδα είχε στη διάθεσή της δύο παιδιά, το ένα αγόρι 14 ετών και το άλλο κορίτσι 2 ετών. Και τα δύο έπασχαν από παχυσαρκία και υπερφαγία, κατά την οποία η επιθυμία για φαγητό δεν καταστέλλεται μόλις καταναλωθεί η τροφή. Η εργασία ξεκίνησε με μια ματιά στο γενετικό προφίλ και των δύο ασθενών – διαπιστώθηκε ότι και οι δύο είχαν μεταλλάξεις στα γονίδια που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή της λεπτίνης, μιας ορμόνης που υπό φυσιολογικές συνθήκες στέλνει σήματα στον εγκέφαλο λέγοντάς του να καταστείλει το αίσθημα της πείνας. Οι δύο μεταλλάξεις δεν ήταν ίδιες, αλλά και οι δύο οδηγούσαν στο ίδιο πρόβλημα – την υπερκατανάλωση τροφής. Στη συνέχεια, οι εξετάσεις αίματος έδειξαν ότι και τα δύο παιδιά είχαν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα λεπτίνης στον οργανισμό τους, μια ένδειξη ότι η ορμόνη προσπαθούσε σαφώς να πει στον εγκέφαλο να καταστείλει την επιθυμία για φαγητό. Το εύρημα αυτό απέκλεισε ασθένειες όπως το σύνδρομο Bardet-Biedl και το σύνδρομο Prader-Willi. Στη συνέχεια, η ομάδα εξέτασε τη συμπεριφορά των δειγμάτων λεπτίνης και από τα δύο παιδιά σε ένα τρυβλίο Petri.
Διαπίστωσαν ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ των πρωτεϊνών της λεπτίνης και των υποδοχέων, όπως αναμενόταν. Διαπίστωσαν, όμως, επίσης ότι οι λεπτίνες δεν ήταν σε θέση να στείλουν σήματα, γεγονός που εξηγεί γιατί τα παιδιά ένιωθαν πάντα σαν να λιμοκτονούσαν. Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, η ομάδα έδωσε και στους δύο ασθενείς μετρελεπτίνη, έναν συνθετικό τύπο λεπτίνης. Οι αρχικές δοκιμές δεν έδειξαν καμία βελτίωση, γεγονός που ώθησε την ομάδα να αυξήσει τη δόση. Λίγο αργότερα, και τα δύο παιδιά άρχισαν να χάνουν βάρος. Εκτός από τη μετρελεπτίνη, και τα δύο παιδιά τέθηκαν σε πρόγραμμα διατροφής και άσκησης για να διεγείρουν τη σωστή σηματοδότηση και κατανάλωση τροφής. Με την πάροδο του χρόνου, και τα δύο αδυνάτισαν σε φυσιολογικό βάρος για τις ηλικιακές τους ομάδες, καθώς η όρεξή τους μειώθηκε. Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι και οι δύο ασθενείς άρχισαν να παράγουν αντισώματα της μετρελεπτίνης, τα οποία μείωσαν τη διάρκεια ζωής της ορμόνης, αλλά όχι αρκετά ώστε να εμποδίσουν τη σηματοδότηση.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
