Επιστημονικά Νέα

Πάρκινσον Τ κύτταρα: Νέοι στόχοι για τη θεραπεία της νόσου

Πάρκινσον Τ κύτταρα: Νέοι στόχοι για τη θεραπεία της νόσου

Πάρκινσον Τ κύτταρα: Οι νευρώνες περιέχουν συστάδες μιας κατεστραμμένης πρωτεΐνης που ονομάζεται άλφα-συνουκλεΐνη. Η έρευνα του LJI δείχνει ότι αυτές οι συστάδες μπορεί να προκαλέσουν τον θάνατο στους νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη.

Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Ανοσολογίας La Jolla (LJI) ανακάλυψαν ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έχουν σαφή γενετική υπογραφή της νόσου στα Τ κύτταρα της μνήμης τους. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η στόχευση αυτών των γονιδίων μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε νέες θεραπείες και διαγνωστικά για το Πάρκινσον. “Η νόσος του Πάρκινσον δεν θεωρείται συνήθως ως αυτοάνοση ασθένεια”, λέει η Επίκουρη Καθηγήτρια της LJI Research Assistant Cecilia Lindestam Arlehamn, Ph.D. “Όμως όλη η δουλειά μας δείχνει ότι τα Τ κύτταρα έχουν ρόλο στη νόσο”“Τώρα που μπορούμε να δούμε τι κάνουν αυτά τα Τ κύτταρα, πιστεύουμε ότι η παρέμβαση με θεραπείες με αντισώματα θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στην εξέλιξη της νόσου, ειδικά στην αρχή”, προσθέτει ο καθηγητής LJI Alessandro Sette, Dr.Biol.Sci., ο οποίος ηγήθηκε της εργασίας. με τον Lindestam Arlehamn. Αυτή η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό npj Parkinson’s Disease.

Μια μεταβαλλόμενη άποψη για τη νόσο του Πάρκινσον

Η νόσος του Πάρκινσον εξελίσσεται καθώς οι νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο πεθαίνουν. Δυστυχώς, οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τι προκαλεί αυτόν τον κυτταρικό θάνατο – αν και έχουν μια ένδειξη: Οι καταδικασμένοι νευρώνες περιέχουν συστάδες μιας κατεστραμμένης πρωτεΐνης που ονομάζεται άλφα-συνουκλεΐνη. Η έρευνα του LJI δείχνει ότι αυτές οι συστάδες μπορεί να είναι το φιλί του θανάτου για τους νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη. Οι Sette και Lindestam Arlehamn έδειξαν πρόσφατα ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έχουν Τ κύτταρα που στοχεύουν την άλφα-συνουκλεΐνη από νωρίς στη νόσο του Πάρκινσον. Τα αυτοαντιδραστικά Τ κύτταρα μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα του ίδιου του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των νευρώνων. Στην πραγματικότητα, τα αυτοαντιδραστικά Τ κύτταρα είναι οι ένοχοι πίσω από πολλές αυτοάνοσες ασθένειες.

Οι ερευνητές βρίσκουν απροσδόκητους στόχους φαρμάκων

Η νέα μελέτη προσφέρει έναν τρόπο να σταματήσουν αυτά τα Τ κύτταρα στα ίχνη τους. Η ομάδα του LJI διαπίστωσε ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έχουν Τ κύτταρα μνήμης με πολύ συγκεκριμένη γονιδιακή υπογραφή. Αυτά τα γονίδια φαίνεται να είναι υπεύθυνα για τη στόχευση της άλφα-συνουκλεΐνης και πιθανώς την πρόκληση συνεχιζόμενης φλεγμονής σε περιπτώσεις νόσου του Πάρκινσον. “Η αναγνώριση αυτών των γονιδίων θα καταστήσει δυνατό να δούμε ποιοι ασθενείς έχουν Τ κύτταρα που ανταποκρίνονται στην άλφα-συνουκλεΐνη και ποιοι όχι”, λέει ο Lindestam Arlehamn. Ένα σημαντικό γονίδιο που εκφράζεται σε αυτά τα Τ κύτταρα είναι το LRRK2. Αυτό το γονίδιο σχετίζεται με τον γενετικό ή οικογενειακό τύπο της νόσου του Πάρκινσον.

Οι νευρώνες σε πολλά άτομα με νόσο του Πάρκινσον εκφράζουν το LRRK2, αλλά η νέα μελέτη είναι η πρώτη που δείχνει αυτό το γονίδιο να εκφράζεται στα Τ κύτταρα. Αλλά πολλά από τα γονίδια που εκφράζονται σε αυτά τα Τ κύτταρα ήταν εντελώς απροσδόκητα και δεν συνδέονταν προηγουμένως με τη νόσο του Πάρκινσον. “Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι βρήκαμε νέους στόχους για πιθανές θεραπείες”, λέει ο Sette. Οι επιστήμονες βρήκαν αυτά τα γονίδια που εκφράζονται σε δείγματα αίματος που συλλέχθηκαν στο Κέντρο Κλινικής Έρευνας John and Susan Major του LJI και από συνεργάτες της μελέτης στο UC San Diego, στο Columbia University Irving Medical Center και στο University of Alabama στο Birmingham.

Ο δρόμος προς τις νέες θεραπείες του Πάρκινσον

Στο μέλλον, η Lindestam Arlehamn και οι συνεργάτες της σχεδιάζουν να μελετήσουν μεταθανάτια δείγματα εγκεφάλου. Αυτή η εργασία θα επιβεβαιώσει εάν τα ίδια αυτοαντιδραστικά Τ κύτταρα που βρίσκονται στο αίμα στοχεύουν επίσης νευρώνες σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον. Η ομάδα θέλει επίσης να αναζητήσει άλλους στόχους, που ονομάζονται αντιγόνα, που θα μπορούσαν να αναγνωριστούν από τα Τ κύτταρα σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον. Για να μεταφραστεί αυτή η εργασία σε νέες θεραπείες, θα είναι σημαντικό για τους επιστήμονες να μελετήσουν πώς μπορούν να ενεργοποιήσουν ή να αναστείλουν διαφορετικά γονίδια σε διαφορετικά στάδια της εξέλιξης του Πάρκινσον.

 

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε Eπίσης:

Μέτρα που βελτιώνουν τις συνήθειες άσκησης των ασθενών με Πάρκινσον - Μελέτη

Βασική η υγεία των οστών στη νόσο Πάρκινσον

Οι επιζώντες καρδιακής προσβολής έχουν λιγότερες πιθανότητες για Πάρκινσον

Τα φλαβονοειδή βοηθούν ασθενείς με νόσο Πάρκινσον

svg%3E svg%3E
svg%3E
svg%3E
Περισσότερα

Κνησμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με τη νόσο του ήπατος;

Κνησμός εγκυμοσύνη: Η μαιευτική χολόσταση επηρεάζει τη φυσιολογική ροή της χολής, ενός πεπτικού υγρού που παράγεται από το ήπαρ, οδηγώντας σε ορμονικές αλλαγές και υπάρχουν υποψίες ότι συγκεκριμένες πρωτεΐνες που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη παίζουν κάποιο ρόλο. 

Μπορούν η βιταμίνη D και τα συμπληρώματα ασβεστίου να οδηγήσουν σε ανεπάρκεια οργάνων;

Γυναίκες καρδιά: Τα συμπληρώματα βιταμίνης D και ασβεστίου χρησιμοποιούνται συνήθως για την υποστήριξη της υγείας των οστών και την πρόληψη καταστάσεων όπως η οστεοπόρωση.

Μελέτη αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ αυτών των λειτουργιών του εγκεφάλου

Νευροεκφυλιστικές Ασθένειες: Νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS) και ο μετωποκροταφικός λοβιακός εκφυλισμός (FTLD) θέτουν σημαντικές προκλήσεις τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους ερευνητές.

Αλλεργικός πονοκέφαλος: Τι είναι και πώς θα τον καταλάβεις

Τα συμπτώματα της ρινοκολπίτιδας είναι παρόμοια με αυτά της ημικρανίας — αλλά με ορισμένες βασικές διαφορές. Είναι αρκετά συνηθισμένο να πιστεύουμε ότι έχουμε πονοκέφαλο από κόλπους όταν έχουμε πραγματικά ημικρανία.

Επιστήμονες εντοπίζουν βασικό παράγοντα για την αποκατάσταση της μυελίνης

Για να δημιουργήσουν μυελίνη, τα ολιγοδενδροκύτταρα τυλίγουν τις νευρικές ίνες με εκατοντάδες στρώματα της δικής τους λιπώδους κυτταρικής μεμβράνης, επεκτείνοντας σε 25 έως 50 χιλιάδες φορές.