Παιδί Νευροεπιστήμη Ανάπτυξη: Το παιχνίδι στην πρώιμη παιδική ηλικία βοηθά στην οικοδόμηση ενός καλύτερου εγκεφάλου

Το βιβλίο "Ο Εγκέφαλος που Αγαπά να Παίζει" χρησιμεύει ως μια προσβάσιμη επισκόπηση της βαθιάς επιρροής του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών. Αυτό το επίκαιρο και προβληματικό βιβλίο προσφέρει πληθώρα γνώσεων και πρακτικών γνώσεων που θα ωφελήσουν τους επαγγελματίες, τους ερευνητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και οποιονδήποτε επενδύει στην ευημερία των παιδιών.

Παιδί Νευροεπιστήμη Ανάπτυξη: Η Δρ Jacqueline Harding, διευθύντρια του Παιδί του Αύριο Tomorrow’s Child και ειδικός στην πρώιμη παιδική ηλικία στο Πανεπιστήμιο Middlesex, υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος του μικρού παιδιού είναι εγγενώς σχεδιασμένος για να είναι παιχνιδιάρικος και αυτό είναι κρίσιμο για την ανάπτυξή του. Στο νέο της βιβλίο, “Ο Εγκέφαλος που Αγαπά να Παίζει” (The Brain that Loves to Play) αμφισβητεί τον παραδοσιακό διαχωρισμό μεταξύ παιχνιδιού και μάθησης, τονίζοντας τον ουσιαστικό ρόλο του παιχνιδιού στην εκπαίδευση των πρώτων χρόνων και την ολιστική ανάπτυξη του παιδιού. Με ένα ανανεωμένο όραμα για τη συγχώνευση του παιχνιδιού και της μάθησης, το βιβλίο στοχεύει να συμβάλει στη συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο φροντίζουμε, εκπαιδεύουμε και γονιώνουμε τα μικρά παιδιά από τη γέννηση έως τα πέντε χρόνια.

Φωτίζοντας τον εγκέφαλο Βασιζόμενος στην πιο πρόσφατη έρευνα στη νευροεπιστήμη και την ανάπτυξη του παιδιού, ο Δρ. Χάρντινγκ συζητά πώς ο εγκέφαλος του μικρού παιδιού όχι μόνο λαχταρά για παιχνίδι αλλά και ευδοκιμεί σε αυτό. Μέσα από πλούσιες αισθητηριακές εμπειρίες και παιχνιδιάρικη εξερεύνηση, τα παιδιά σφυρηλατούν νέα νευρωνικά μονοπάτια, θέτοντας γερά θεμέλια για μελλοντική μάθηση και ανάπτυξη. Αναδεικνύοντας την αξιοσημείωτη επίδραση του εμβυθιστικού παιχνιδιού στον εγκέφαλο ενός μικρού παιδιού, εξηγεί: “Αυτή τη στιγμή, ο εγκέφαλός του αρχίζει επίσης να “πηδά” και να φωτίζεται από χαρά καθώς οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων σημειώνουν εντυπωσιακή πρόοδο. Αυτή η εμπειρία μετράει ως μάθηση; Απολύτως ναι.” Ο Δρ. Χάρντινγκ επιβεβαιώνει ότι αυτά τα νευρικά μονοπάτια που βασίζονται στο παιχνίδι, που έχουν δημιουργηθεί πριν από την ηλικία των έξι ετών, έχουν βαθιά και διαρκή επίδραση στις μελλοντικές ευκαιρίες του παιδιού. Η εκτροπή από την έμφυτη κλίση τους για παιχνίδι θα μπορούσε να τους στερήσει ζωτικής σημασίας μαθησιακές εμπειρίες και ευκαιρίες για ανάπτυξη. «Φαίνεται ότι το σώμα και ο εγκέφαλος του μικρού παιδιού είναι κυριολεκτικά σχεδιασμένα να είναι παιχνιδιάρικα και αυτό είναι κρίσιμο για την ανάπτυξή του», λέει. “Τα παιδιά είναι φυσικά καλωδιωμένα να παίζουν και οποιαδήποτε παρατεταμένη απόκλιση από αυτό το αριστοτεχνικό σχέδιο έχει ένα τίμημα.” Το βιβλίο της αμφισβητεί επίσης την ιστορική πεποίθηση ότι το παιχνίδι είναι μια απλή ψυχαγωγική δραστηριότητα για τα παιδιά, υποστηρίζοντας αντ’ αυτού μια ολιστική προσέγγιση που αναγνωρίζει το παιχνίδι ως θεμελιώδη πτυχή της ανάπτυξης του παιδιού. «Δεν υπάρχει αμφιβολία, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες έρευνες, ότι ο εγκέφαλος λατρεύει να παίζει – και είναι καιρός ως ενήλικες να συμφωνήσουμε και με αυτήν την ιδέα», δηλώνει.

Πανδημικές πιέσεις Το βιβλίο συζητά επίσης τις προκλήσεις που επιφέρει η πανδημία COVID-19 και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της στην ψυχική υγεία των παιδιών. Ο Δρ. Χάρντινγκ συνιστά ότι το παιχνίδι και η έγκαιρη παρέμβαση θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα για την υποστήριξη των μικρών παιδιών που έχουν ζήσει τέτοιες πρωτόγνωρες στιγμές. «Καθώς βγαίνουμε από μια πανδημία που έχει επηρεάσει σημαντικά όλη μας τη ζωή, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουμε από το να σκεφτούμε πώς μπορούμε να ξαναγράψουμε την αφήγηση μέσω της υποστήριξης τα πρώτα χρόνια», λέει. Ο Δρ. Χάρντινγκ τονίζει, επίσης, ότι το βιβλίο δεν είναι μια εξαντλητική συλλογή επιστημονικών ευρημάτων αλλά μάλλον ένας πρακτικός οδηγός για ενήλικες που επιδιώκουν να κατανοήσουν καλύτερα την αξία του παιχνιδιού στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Απομυθοποιώντας περίπλοκη ορολογία και παρουσιάζοντας πραγματικές περιπτωσιολογικές μελέτες, παρέχει μια πηγή που δίνει τη δυνατότητα στα άτομα να ενσωματώσουν το παιχνίδι και τη μάθηση στις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις με τα παιδιά. Το βιβλίο περιέχει επίσης ταινίες με παιδιά που παίζουν, οι οποίες υποστηρίζουν τα σημεία που θίγονται σε κάθε κεφάλαιο. «Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη επίγνωση του πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά είναι ζωτικής σημασίας για «όλους» που φροντίζουν τα μικρά παιδιά», λέει. Το βιβλίο “Ο Εγκέφαλος που Αγαπά να Παίζει” χρησιμεύει ως μια προσβάσιμη επισκόπηση της βαθιάς επιρροής του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών. Αυτό το επίκαιρο και προβληματικό βιβλίο προσφέρει πληθώρα γνώσεων και πρακτικών γνώσεων που θα ωφελήσουν τους επαγγελματίες, τους ερευνητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και οποιονδήποτε επενδύει στην ευημερία των παιδιών.

Γιατί πρέπει να παίζουμε μαζί με τα παιδιά μας;

Ο παρατεταμένος χρόνος οθόνης σχετίζεται με καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας

Ο δεσμός πατέρα-παιδιού και ο αντίκτυπός του στα παιδιατρικά αναπτυξιακά αποτελέσματα

Πώς μπορείτε να παίξετε με τα παιδιά σας;