Νέα προσέγγιση στην αντιμετώπιση της σκωληκοειδίτιδας

Διεθνείς μελέτες υποστηρίζουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις σκωληκοειδίτιδας η θεραπεία με αντιβιοτικά μπορεί και να υπερτερεί της χειρουργικής επέμβασης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η συντηρητική θεραπεία της σκωληκοειδίτιδας με αντιβιοτικά έχει γίνει αποδεκτή για τον παιδιατρικό πληθυσμό, γεγονός που κλόνισε την ιστορικά καθιερωμένη επείγουσα σκωληκοειδεκτομή στους ενήλικες ασθενείς.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η αντιβιοτική θεραπεία αποδείχθηκε τελικά ασφαλής και στους ενήλικες, η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή παραμένει το πρότυπο της περίθαλψης για την οξεία σκωληκοειδίτιδα σ’ αυτήν την πληθυσμιακή ομάδα.

Οι τελευταίες έρευνες πάντως έχουν διαπιστώσει ότι πάνω από το 97% των χειρουργικών επεμβάσεων για την αντιμετώπιση της πάθησης είναι λαπαροσκοπικές ή ελάχιστα επεμβατικές. Οι περιττές χειρουργικές επεμβάσεις (αφαίρεση “κανονικής” σκωληκοειδούς απόφυσης) είναι κάτω του 4%, αλλά είναι πολύ υψηλότερες (σχεδόν 20%) στους ανθρώπους που δεν έχουν προηγηθεί της επέμβασης απεικονιστικές εξετάσεις.

Ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζουν όλες οι μελέτες την τρέχουσα χειρουργική πρακτική καθώς υπάρχουν πολλές που καταδεικνύουν την ασφάλεια και υπεροχή της σκωληκοειδεκτομής. Για παράδειγμα, μια εξ αυτών ανέλυσε στοιχεία από 7.778 σκωληκοειδεκτομές που εκτελέστηκαν σε 115 νοσοκομεία των ΗΠΑ και σύμφωνα με τα ευρήματα η χειρουργική επέμβαση για την απλή σκωληκοειδίτιδα είναι πολύ ασφαλής.

Αναφορικά με το πότε όμως πρέπει να γίνει η επέμβαση ο γιατρός επισημαίνει ότι οι πρόσφατες μελέτες έδειξαν, ότι η αποδεκτή καθυστέρηση υποβολής σε σκωληκοειδεκτομή κυμαίνεται από 12 έως 36 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων. Μια προοπτική μελέτη που έγινε σε 171 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επείγουσα επέμβαση για την αντιμετώπιση οξείας σκωληκοειδίτιδας έδειξε ότι ο μεγαλύτερος χρόνος από την έναρξη των συμπτωμάτων μέχρι την άφιξη στο νοσοκομείο και την επέμβαση συσχετίζεται με υψηλότερο βαθμό νοσηρότητας

Πώς η μουσική επηρεάζει τη γνωστική υγεία των ηλικιωμένων

Υπάρχει πράγματι σχέση μεταξύ ανεπάρκειας βιταμίνης D και εμφάνισης καρκίνου;