Καρδιακή ίνωση: Όταν το γονίδιο, που ονομάζεται WWP2, μπλοκάρεται, η καρδιακή λειτουργία βελτιώνεται και ο σχηματισμός ουλώδους ιστού επιβραδύνεται, καθυστερώντας την εξέλιξη σε καρδιακή ανεπάρκεια.
Επιστήμονες στην Ιατρική Σχολή Duke-NUS εντόπισαν ένα γονίδιο που ελέγχει τη συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου τύπου καρδιακών μακροφάγων που ευθύνονται για υπερβολικές ουλές κατά τις πρώτες φάσεις κοινών καρδιακών παθήσεων ή μυοκαρδιοπαθειών. Όταν το γονίδιο, που ονομάζεται WWP2, μπλοκάρεται, η καρδιακή λειτουργία βελτιώνεται και ο σχηματισμός ουλώδους ιστού επιβραδύνεται, καθυστερώντας την εξέλιξη σε καρδιακή ανεπάρκεια.
«Οι ουλές ή η ίνωση της καρδιάς, όπως στις μη ισχαιμικές μυοκαρδιοπάθειες, είναι μια προοδευτική κατάσταση και παγκόσμια ανησυχία για την υγεία», εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής Enrico Petretto, Διευθυντής του Κέντρου Υπολογιστικής Βιολογίας του Duke-NUS και γενετιστής συστημάτων με το Cardiovascular & Co. Πρόγραμμα Μεταβολικών Διαταραχών (CVMD). «Στα πρώιμα στάδιά της, χαρακτηρίζεται από μια φλεγμονώδη φάση, επομένως η παρέμβαση σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να καθυστερήσει σημαντικά την εξέλιξη της νόσου», δήλωσε ο Petretto.
Αναπλ. Ο καθηγητής Petretto και οι συνεργάτες του στη Σιγκαπούρη, την Κίνα και το Ηνωμένο Βασίλειο μελετούσαν τη λειτουργία του WWP2 σε ινωτικές ασθένειες για αρκετά χρόνια, ανακαλύπτοντας πρώτα ότι είναι ένας σημαντικός παράγοντας δημιουργίας ουλών όταν εκφράζεται σε ινοβλάστες -τα κύτταρα που δημιουργούν ουλώδη ιστό. Στα πιο πρόσφατα ευρήματά τους, που δημοσιεύτηκαν στο Nature Communications, η ομάδα του έστρεψε την προσοχή της στο πρώιμο στάδιο της νόσου.
Χρησιμοποιώντας την αλληλουχία μονοκυτταρικού RNA, η ομάδα διαπίστωσε ότι όταν πυροδοτείται η ίνωση, ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών μακροφάγων – ανοσοκυττάρων που καθαρίζουν ξένο υλικό στο σώμα – ενεργοποιούνται σε ένα προκλινικό μοντέλο καρδιακής νόσου. Ενώ τα μακροφάγα είναι κυρίως γνωστά για το ρόλο τους στην αφαίρεση καρκινικών κυττάρων, μικροβίων και κυτταρικών υπολειμμάτων, βοηθούν επίσης στην αναγέννηση υγιών μυϊκών κυττάρων.
Ωστόσο, ένα υποσύνολο αυτών των καρδιακών μακροφάγων ελέγχεται από το WWP2. Αυτά τα μακροφάγα που εκφράζουν το WWP2 προάγουν ενεργά τη δημιουργία ουλών ενεργοποιώντας τα τοπικά καρδιακά κύτταρα (ινοβλάστες) να παράγουν κολλαγόνο με ανεξέλεγκτο τρόπο, τροφοδοτώντας το σχηματισμό ουλώδους ιστού.
«Σε αυτήν την τελευταία μελέτη, επικεντρωθήκαμε στη «διασταυρούμενη συζήτηση» που συμβαίνει μεταξύ μακροφάγων και ινοβλαστών στα πρώιμα στάδια της ινογένεσης», δήλωσε ο Δρ Chen Huimei, Ανώτερος Ερευνητής στο Πρόγραμμα CVMD, ο οποίος είναι πρώτος και συν-αντίστοιχος συγγραφέας της εργασίας. «Βρήκαμε ότι όταν το WWP2 εκφράζεται σε μακροφάγα, αυτά τα κύτταρα «ερεθίζουν» τους ινοβλάστες που οδηγεί σε ανεξέλεγκτες ουλές».
Όταν τα μακροφάγα δεν εξέφρασαν το WWP2, από την άλλη πλευρά, η ομάδα παρατήρησε μειωμένη διήθηση προ-ινωτικών μακροφάγων στην καρδιά και η δράση των επισκευαστικών μακροφάγων διατηρήθηκε καλύτερα με σαφείς ευεργετικές επιδράσεις στον καρδιακό ιστό και στη λειτουργία κατά τα τελευταία στάδια της νόσος.
“Η στόχευση του WWP2 είναι σαν να πετάς μια κουβέρτα πάνω από τη φωτιά – αφαιρεί το οξυγόνο από τις φλόγες πριν καεί ολόκληρο το σπίτι”, εξήγησε ο βιολόγος συστημάτων, αναπληρωτής καθηγητής Jacques Behmoaras, από το Πρόγραμμα CVMD, συν-αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης. επίσης Αναγνώστης στην Ανοσογενετική με το Τμήμα Ανοσολογίας και Φλεγμονής, Imperial College του Λονδίνου. “Ο αποκλεισμός της λειτουργίας του WWP2 σε αυτό το υποσύνολο καρδιακών μακροφάγων είναι αρκετός για να επιβραδύνει —ή ακόμα και να σταματήσει— τις ουλές.”
Η ομάδα αναπτύσσει έναν αναστολέα μικρού μορίου κατά του WWP2 που μπορεί να επιτύχει ακριβώς αυτό. Αντί να εξαντλεί αδιάκριτα όλα τα μακροφάγα, κάτι που έχει δείξει επιβλαβή αποτελέσματα, η ομάδα Duke-NUS στοχεύει το WWP2, το οποίο εργάζεται ειδικά σε αυτά τα προϊνωτικά μακροφάγα και τους ενεργοποιημένους ινοβλάστες για να σταματήσει τη δημιουργία ουλών στην κατεστραμμένη καρδιά.
“Το WWP2 παίζει διπλό ρόλο στο σχηματισμό ουλώδους ιστού, μειώνοντας τη φλεγμονή και τις ουλές ταυτόχρονα. Και με το πρόσθετο πλεονέκτημά του ότι ενισχύει τα ευεργετικά μακροφάγα επιδιόρθωσης ιστών, το WWP2 γίνεται πολύ ελκυστικός θεραπευτικός στόχος”, πρόσθεσε ο Αναπλ. Καθ. Petretto, ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.
“Τώρα αναπτύσσουμε αναστολείς μικρών μορίων που στοχεύουν μια συγκεκριμένη μορφή της πρωτεΐνης WWP2, που έχουν ήδη δείξει πολλά υποσχόμενα αντι-ινωτικά αποτελέσματα στα κύτταρα. Πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να έχουν θεραπευτική δυνατότητα για τη θεραπεία ινωτικών καταστάσεων όπως οι μη ισχαιμικές μυοκαρδιοπάθειες και μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικό σε άλλες ινωτικές ασθένειες όπου εμπλέκεται το WWP2”.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
