Η ζωντανή κλασική μουσική «εξαφανίζει» το στρες

Οι συναυλίες κλασικής μουσικής μειώνουν πολύ γρήγορα το στρες, σύμφωνα με μια νέα μικρή βρετανική επιστημονική έρευνα, που για πρώτη φορά κάνει αυτή τη διαπίστωση.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Daisy Fancourt του Centre for Performance Science του Imperial College του Λονδίνου και του Βασιλικού Κολλεγίου Μουσικής της Βρετανίας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας Public Health, μελέτησαν 117 εθελοντές που παρακολούθησαν δύο συναυλίες κλασικής μουσικής.

Οι συμμετέχοντες έδωσαν δείγματα σάλιου λίγο πριν τις συναυλίες και ξανά μετά από μία ώρα, στη διάρκεια του διαλείμματος. Διαπιστώθηκε ότι μια ώρα ζωντανής μουσικής ήταν αρκετή για να μειώσει αισθητά τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, στον οργανισμό των ανθρώπων.

«Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν στοιχεία ότι η παρακολούθηση μιας πολιτιστικής εκδήλωσης μπορεί να έχει άμεσα τέτοια επίπτωση στην ενδοκρινική δραστηριότητα» δήλωσε η Daisy Fancourt.

Η κορτιζόλη παράγεται στο σώμα λόγω είτε σωματικού, είτε ψυχολογικού στρες. Σε μικρές ποσότητες έχει θετική επίδραση (π.χ. αυξάνει την εγρήγορση και την ευεξία), αλλά όταν η αύξησή της είναι χρόνια, επιβαρύνει την υγεία (καρδιοπάθειες, διαβήτης, υπέρταση κ.α.).

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η ακρόαση μουσικής μπορεί να μειώσει την ορμόνη του στρες, κάτι που ήδη αξιοποιείται σε χώρους όπως τα νοσοκομεία. Επίσης το τραγούδι και η συμμετοχή σε χορωδία έχουν εξίσου θετική επίδραση.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι οι άνθρωποι στις συναυλίες ανταποκρίνονται θετικά στην μουσική και ηρεμούν άσχετα με την ηλικία τους, το μουσικό «αυτί» τους ή το πόσο εξοικειωμένοι είναι με το συγκεκριμένο είδος μουσικής που ακούν.

Πάντως, επειδή η νέα μελέτη εστιάσθηκε στις συναυλίες κλασικής μουσικής, η οποία από τη φύση της είναι σχετικά ήρεμη, το πείραμα πρέπει να επαναληφθεί με συναυλίες και άλλου είδους μουσικής, καθώς επίσης με άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πέρα από τις μουσικές.

Συνήθεις φλεβοκομβικές διαταραχές και προβλήματα μύτης

Μηχανισμοί μνήμης - Γιατί ξεχνάμε ονόματα;