Πρόσθεσε ότι μπορεί να ισχύει ότι οι ασθένειες που συνδέονται με το υψηλότερο βάρος αντιμετωπίζονται καλύτερα από ό,τι παλαιότερα, για παράδειγμα η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη. "Θα περιμέναμε, λοιπόν, η σχέση μεταξύ βάρους και θανάτου να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, κάτι που ενδεχομένως δείχνει αυτό", δήλωσε ο Savva.
ΔΜΣ: Τα άτομα που κατατάσσονται ως υπέρβαρα, αλλά όχι παχύσαρκα, δεν διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη και υπογραμμίζει τους περιορισμούς του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), ο οποίος αποτελεί εδώ και πολύ καιρό μια τυπική ιατρική μέτρηση. Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό ειδήσεων PLOS ONE, έρχονται καθώς οι πληθυσμοί τόσο στις πλούσιες όσο και στις φτωχές χώρες γίνονται βαρύτεροι.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάνω από το 70 τοις εκατό των ενηλίκων ορίζονται είτε ως υπέρβαροι είτε ως παχύσαρκοι. Ο ΔΜΣ, ο οποίος περιγράφηκε για πρώτη φορά από έναν Βέλγο μαθηματικό τον 19ο αιώνα, υπολογίζεται διαιρώντας το βάρος ενός ατόμου με το τετράγωνο του ύψους του. Θεωρείται όλο και περισσότερο ως ένα χονδροειδές εργαλείο για τη μέτρηση της ατομικής υγείας. Ο επικεφαλής συγγραφέας Aayush Visaria του Πανεπιστημίου Rutgers δήλωσε στο AFP: “Νομίζω ότι το πραγματικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι από αυτό είναι ότι ο ΔΜΣ από μόνος του δεν αποτελεί σπουδαίο δείκτη υγείας”. Η μέτρηση της περιφέρειας της μέσης ή η εκτέλεση ενός τύπου σάρωσης που απεικονίζει την οστική πυκνότητα, το σωματικό λίπος και τη μυϊκή μάζα θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται για μια πιο ολιστική ερμηνεία, είπε. Η ύπαρξη υπερβολικού λίπους εξακολουθεί να αυξάνει τον κίνδυνο για μια σειρά παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του εγκεφαλικού επεισοδίου και του διαβήτη. “Έχω δει ασθενείς με τον ίδιο ακριβώς ΔΜΣ, αλλά με πολύ διαφορετικές μεταβολικές και υγειονομικές επιπτώσεις. Έτσι, ήθελα να το διερευνήσω περαιτέρω”, πρόσθεσε ο Visaria, γιατρός. Παλαιότερες μελέτες σχετικά με τη σχέση μεταξύ του βάρους και των ποσοστών θανάτου κατέληξαν σε αντιφατικά και αβέβαια αποτελέσματα και ως επί το πλείστον επικεντρώθηκαν μόνο σε μη ισπανόφωνους λευκούς ενήλικες. Στη νέα εργασία, ο Visaria και η συνσυγγραφέας του Soko Setoguchi βασίστηκαν σε δεδομένα για περισσότερους από 550.000 Αμερικανούς ενήλικες από την Εθνική Έρευνα Συνεντεύξεων Υγείας 1999-2018 και τον Εθνικό Δείκτη Θανάτου των ΗΠΑ του 2019. Υπολόγισαν τον ΔΜΣ με βάση το αυτοαναφερόμενο ύψος και βάρος των συμμετεχόντων και συγκέντρωσαν στοιχεία σχετικά με δημογραφικά στοιχεία, κοινωνικο-συμπεριφορικούς παράγοντες, όπως το κάπνισμα και η σωματική δραστηριότητα, υποκείμενες παθήσεις υγείας και πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Περισσότεροι από 75.000 άνθρωποι που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη πέθαναν κατά τη διάρκεια της περιόδου της έρευνας. Μετά την προσαρμογή για άλλες μεταβλητές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με ΔΜΣ μεταξύ 25 και 30, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως υπέρβαρος, δεν είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με τα άτομα των οποίων ο ΔΜΣ ήταν μεταξύ 22,5 και 24,9. Ωστόσο, ο κίνδυνος θνησιμότητας αυξήθηκε αισθητά μεταξύ των ατόμων των οποίων ο ΔΜΣ ήταν κάτω από 20, και εκείνων με ΔΜΣ μεγαλύτερο ή ίσο του 30, που ορίζονται ως παχύσαρκοι.
Η παχυσαρκία ενέχει υψηλότερο κίνδυνο θανάτου
Για παράδειγμα, ένα άτομο με παχυσαρκία “τρίτου βαθμού”, που ορίζεται ως ΔΜΣ 40 ή άνω, αλλά δεν είχε καπνίσει ποτέ και δεν είχε ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου ή μη δερματικού καρκίνου, είχε υπερδιπλάσιες πιθανότητες να πεθάνει από ένα αντίστοιχο άτομο με ΔΜΣ που ορίζεται ως μέσος όρος. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 46 ετών. Οι μισοί ήταν γυναίκες και το 69% ήταν μη ισπανόφωνοι λευκοί. Από τους συμμετέχοντες, το 35 τοις εκατό είχε ΔΜΣ μεταξύ 25 και 30 και το 27,2 τοις εκατό είχε ΔΜΣ άνω ή ίσο με 30. “Πρόκειται για μια μεγάλη μελέτη με αντιπροσωπευτικό δείγμα, το οποίο είναι καλό”, δήλωσε στο AFP ο George Savva, βιοστατιστικός στο Ινστιτούτο Quadram στο Ηνωμένο Βασίλειο. “Οι συγγραφείς έχουν, απ’ όσο μπορώ να δω, κάνει καλή δουλειά στην ανάλυση της σύνδεσης της θνησιμότητας με την αρχική κατάσταση βάρους”. Πρόσθεσε ότι μπορεί να ισχύει ότι οι ασθένειες που συνδέονται με το υψηλότερο βάρος αντιμετωπίζονται καλύτερα από ό,τι παλαιότερα, για παράδειγμα η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη. “Θα περιμέναμε, λοιπόν, η σχέση μεταξύ βάρους και θανάτου να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, κάτι που ενδεχομένως δείχνει αυτό”, δήλωσε ο Savva.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
