Ασφάλεια κυβερνοχώρος: Η συμβατική απόκριση ασφάλειας περιλάμβανε πρωτίστως την «πυρόσβεση» σε αντίθεση με την υιοθέτηση μιας στρατηγικής προσέγγισης διαχείρισης κινδύνων στις απειλές στον κυβερνοχώρο.
Ψηφιακός αυτοτραυματισμός: Έως και το 9% των Αμερικανών εφήβων λένε ότι έχουν εμπλακεί σε αυτό που είναι γνωστό ως «ψηφιακός αυτοτραυματισμός», δημοσιεύοντας ανώνυμα αρνητικά σχόλια για τον εαυτό τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ασφάλεια: Οι ιατρικές συσκευές που είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο αποτελούν μια πιθανή περιοχή επίθεσης για εγκληματίες του κυβερνοχώρου.
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο από ένα παιδί θα το ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής του για τα μάτια των υπαλλήλων εισαγωγής στο κολέγιο και των μελλοντικών εργοδοτών».
Επιπλέον, απαιτείται περισσότερη κυβερνητική παρέμβαση –όπως συνέβη με κυβερνοεπιθέσεις όπως αυτή στον αγωγό Colonial– για να διασφαλιστεί ότι τα νοσοκομεία είναι προετοιμασμένα με τα εργαλεία που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν το εξελισσόμενο τοπίο απειλών στην υγειονομική περίθαλψη.
Κυβερνοχώρος ασφάλεια: Οι παραβιάσεις δεδομένων σε ένα περιβάλλον υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις, καθώς η ζωή των ασθενών μπορεί να κινδυνεύσει από παρωχημένες και μη προστατευμένες ιατρικές συσκευές.
Για να προσθέσετε αυτά τα μέτρα, ο Kahol συνιστά: «Οι οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να διασφαλίσουν επαρκή εκπαίδευση εργαζομένων για προστασία από ransomware.
Ο Keely συνιστά: «Οι οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης πρέπει σαφώς να επανεξετάσουν τις στρατηγικές τους για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο για να εξετάσουν τι άλλο μπορούν να κάνουν για να διατηρήσουν τους εαυτούς τους, τους ασθενείς τους και άλλους ενδιαφερόμενους ασφαλέστερους».
Αυτό που μπορούν να κάνουν όλες οι επιχειρήσεις είναι η αξιολόγηση κινδύνου. Το να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι κίνδυνοι και ο κίνδυνος που ενέχουν είναι το μισό της μάχης. Από αυτό, μπορούν να γίνουν προσπάθειες για την τοποθέτηση μιας βάσης ελέγχων για την προσπάθεια και τον μετριασμό των εντοπισμένων κινδύνων.
Τα αρχεία των παραβιασμένων δεδομένων περιελάμβαναν τα προσωπικά στοιχεία αναγνώρισης των ασθενών, όπως τα ονόματα, τις διευθύνσεις και τα γενέθλιά τους, καθώς και τις ιατρικές διαγνώσεις τους.
