Η αντίληψή μας για το χρόνο δεν είναι τόσο άκαμπτη όσο το μηχανικό τικ ενός ρολογιού. Είναι μάλλον ελαστική, ικανή να τεντωθεί ή να συμπιεστεί ως απόκριση στις ψυχικές και συναισθηματικές μας καταστάσεις.
Οι πληγές τεκμηριώθηκαν ότι επουλώνονται γρηγορότερα όταν οι συμμετέχοντες πίστευαν ότι είχε περάσει περισσότερος χρόνος.
Εγκέφαλος χρόνος: Ακριβώς όπως το σύμπαν παραμορφώνει τον χρόνο, τα νευρικά μας κυκλώματα μπορούν να τεντώσουν και να συμπιέσουν την υποκειμενική μας εμπειρία του χρόνου.
Χρόνος: Η υποκειμενική μας εμπειρία του χρόνου ως παρατηρητές μπορεί να αλλάξει ή να αποτελέσει αντικείμενο ψευδαισθήσεων.
Εγκεφαλική λειτουργία: Η εμπειρία, και η διαδοχή των γεγονότων μέσα στην εμπειρία, είναι η ουσία της οποίας ο υποκειμενικός χρόνος δημιουργείται και μετράται από τον εγκέφαλο.
Αντίληψη χρόνου πανδημία: Οι διαταραχές στην καθημερινότητά μας τα τελευταία δύο χρόνια έχουν οδηγήσει σε εκτεταμένες και σημαντικές στρεβλώσεις στο πόσο γρήγορα αντιλαμβανόμαστε και θυμόμαστε τον χρόνο καθώς περνάει, και αν παρακολουθούμε περισσότερο το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον.
