"Η εξάλειψη ή ο περιορισμός των εκπιπτόμενων ποσών για τραυματικές κακώσεις -όπως ακριβώς οι πρόσφατες πολιτικές για τον περιορισμό του κόστους της ινσουλίνης για τους ασθενείς του Medicare- θα μπορούσε να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην εξασφάλιση ότι όλοι οι ασθενείς μπορούν να επιτύχουν τη βέλτιστη δυνατή ανάρρωση μετά τον τραυματισμό.
Μελέτη: Πολύ καιρό αφότου η αιμορραγία έχει σταματήσει, οι πληγές έχουν επουλωθεί και ο πόνος έχει υποχωρήσει, οι άνθρωποι που επιβιώνουν από σοβαρούς τραυματισμούς αντιμετωπίζουν ένα μόνιμο σημάδι στην οικονομική τους υγεία, διαπιστώνει μια νέα μελέτη. Το ποσοστό των ατόμων σε ηλικία εργασίας με ιατρικές οφειλές τόσο καθυστερημένες ώστε να έχει εμπλακεί μια εισπρακτική εταιρεία, καθώς και το μέγεθος των οφειλών αυτών, ήταν πολύ υψηλότερα σε όσους είχαν υποστεί έναν τραυματισμό αρκετά σοβαρό ώστε να απαιτηθεί η παραμονή τους σε νοσοκομείο τα τελευταία δύο χρόνια, σε σύγκριση με άλλους ομοειδείς τους. Οι αιτήσεις πτώχευσης ήταν επίσης διπλάσιες στην ομάδα μετά τον τραυματισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Health Forum από ομάδα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Για να γίνει η σύγκριση όσο το δυνατόν πιο δίκαιη, η μελέτη χρησιμοποίησε τη χρήση υγειονομικής περίθαλψης και οικονομικά δεδομένα από δύο ομάδες ενηλίκων μεταξύ 18 και 65 ετών που είχαν το ίδιο είδος εμπορικής ασφάλισης αλλά υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς σε διαφορετικά έτη. Εκείνοι των οποίων οι σοβαροί τραυματισμοί συνέβησαν ενάμιση χρόνο πριν από το οικονομικό “στιγμιότυπο” της μελέτης είχαν 23% περισσότερες πιθανότητες να έχουν ιατρικές οφειλές σε εισπράξεις και είχαν 70% μεγαλύτερα ποσά ιατρικών οφειλών σε εισπράξεις, σε σύγκριση με εκείνους των οποίων οι τραυματισμοί συνέβησαν μετά τον οικονομικό έλεγχο. Και ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό και των δύο ομάδων είχε φτάσει στο σημείο να καταθέσει αίτηση πτώχευσης, αυτό ήταν διπλάσιο μεταξύ εκείνων που είχαν νοσηλευτεί για τραυματισμό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν την ανάγκη αναδιάρθρωσης των προγραμμάτων ασφάλισης υγείας ώστε να μειωθεί ή να περιοριστεί η συμμετοχή στο κόστος για την άκρως απαραίτητη φροντίδα τραύματος, λέει ο John Scott, M.D., M.P.H., πρώτος συγγραφέας της μελέτης. Ο Scott, επίκουρος καθηγητής χειρουργικής, φροντίζει σοβαρά τραυματισμένους ασθενείς στο Michigan Medicine, το ακαδημαϊκό ιατρικό κέντρο του U-M. “Μεγάλο μέρος της ιατρικής μας έρευνας μέχρι σήμερα έχει επικεντρωθεί στη βελτίωση των αποτελεσμάτων όσο οι ασθενείς βρίσκονται στο νοσοκομείο, αλλά η κατανόησή μας για τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζεται η ζωή των ασθενών καθώς αναρρώνουν ήταν πάντα περιορισμένη”, δήλωσε. “Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι ο αρνητικός αντίκτυπος των τραυματισμών στη ζωή των ασθενών δεν τελειώνει όταν βγαίνουν από το νοσοκομείο. Αντιθέτως, έχουν λογαριασμούς που δεν μπορούν να πληρώσουν, και υπάρχουν αναδυόμενες ενδείξεις ότι αυτό το χρέος μπορεί να επηρεάσει περαιτέρω την ικανότητά τους να επιτύχουν βέλτιστη ανάρρωση”.
Ο Scott συνεργάστηκε με τη Nora Becker, M.D., Ph.D., επίκουρη καθηγήτρια εσωτερικής ιατρικής, και άλλους από τα Οικονομικά της Υγείας του Μίσιγκαν και τα Εργαστήρια Προσιτότητας για να συνδέσουν τα ασφαλιστικά αρχεία από σχεδόν 5.400 άτομα με τις πιστωτικές τους αναφορές από τον Ιανουάριο του 2021, με τρόπο που να προστατεύεται η ταυτότητά τους. Επέλεξαν άτομα που είχαν νοσηλευτεί το 2019 και στις αρχές του 2020 (μια ομάδα της οποίας τα πιστωτικά δεδομένα αποκτήθηκαν “μετά τον τραυματισμό”), και μια ομάδα σύγκρισης που ήταν παρόμοια σε πολλά σημεία εκτός από το ότι η νοσηλεία τους για τραυματισμό συνέβη το 2021 (μια ομάδα της οποίας τα πιστωτικά δεδομένα αποκτήθηκαν “πριν τον τραυματισμό”). Κατά μέσο όρο, και οι δύο ομάδες πέρασαν κατά μέσο όρο πέντε ημέρες στο νοσοκομείο για τον τραυματισμό τους, συμπεριλαμβανομένης τουλάχιστον μιας νύχτας στην εντατική για λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο και των δύο ομάδων.
Ανάλογα με το πώς είναι δομημένα τα προγράμματα ασφάλισης υγείας τους, οι ασθενείς αυτοί μπορεί να αντιμετώπιζαν συμμετοχές και εκπτώσεις εκατοντάδων ή χιλιάδων δολαρίων που θα έπρεπε να πληρώσουν από την τσέπη τους για την ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και τα ραντεβού παρακολούθησης, σημειώνει ο Scott. Ενώ οι ασφαλιστές και οι εργοδότες έχουν χρησιμοποιήσει κυρίως τις εκπτώσεις και τις συμμετοχές ως έναν τρόπο για να μειώσουν την περιττή χρήση της υγειονομικής περίθαλψης, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η φροντίδα μετά τον τραυματισμό δεν είναι σε μεγάλο βαθμό διακριτική – είναι απαραίτητη για την επιβίωση και την καλύτερη μακροπρόθεσμη έκβαση. “Κανείς δεν καταναλώνει υπερβολικά τη φροντίδα τραύματος μόνο και μόνο επειδή η έκπτωση είναι χαμηλή”, δήλωσε ο Scott. “Η εξάλειψη ή ο περιορισμός των εκπιπτόμενων ποσών για τραυματικές κακώσεις -όπως ακριβώς οι πρόσφατες πολιτικές για τον περιορισμό του κόστους της ινσουλίνης για τους ασθενείς του Medicare- θα μπορούσε να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην εξασφάλιση ότι όλοι οι ασθενείς μπορούν να επιτύχουν τη βέλτιστη δυνατή ανάρρωση μετά τον τραυματισμό. Αν δεν αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα των οικονομικών προκλήσεων που πραγματικά αντιμετωπίζουν οι ασθενείς μας, τότε κινδυνεύουμε να θεραπεύσουμε τους ασθενείς στην εξαθλίωση”.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
