Αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής αλλά μειώνεται ο χρόνος καλής υγείας

Το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα κατά τη γέννηση στη χώρα μας αυξάνεται σταθερά (81,1 έτη) ωστόσο μειώνεται ο χρόνος που διανύεται με καλή υγεία, δείχνει η έρευνα του ΟΟΣΑ.

Κι αυτό, εξ’ αιτίας της αύξησης των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου, αλλά και λόγω της επιβάρυνσης της υγείας του πληθυσμού από παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τη συμπεριφορά (κάπνισμα, διατροφή, έλλειψη σωματικής άσκησης, παιδική παχυσαρκία, κατάχρηση αλκοόλ) ή άλλους κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες (ανεργία, φτωχοποίηση, «ανθυγιεινές» συνθήκες ζωής και εργασίας , υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος κ.ά.).

Για τα σοβαρά προβλήματα της Υγείας του πληθυσμού όπως γήρανση αλλά και ο καρκίνος καθώς και οι καρδιοπάθειες, οι μεταδοτικές ασθένειες και οι ψυχικές παθήσεις, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε ευρωπαϊκή κλίμακα και τις προκλήσεις όπως καταγράφονται την έκθεση του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τίτλο «Προφίλ Υγείας 2017», μίλησε ο Αντιπροέδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Δημήτρης Παπαδημούλης στο συνέδριο «The Future of Healthcare in Greece».

Η επάρκεια χρηματοδότησης των συστημάτων υγείας σε όλη την Ευρώπη είναι αιτία ανησυχίας, εξαιτίας της πίεσης στις δημόσιες δαπάνες, της μειούμενης βάσης εσόδων του συστήματος ασφάλισης υγείας και του ήδη υψηλού ποσοστού ιδιωτικών δαπανών, που στην Ελλάδα είναι πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επίσης, κεντρικό πολιτικό ζήτημα αποτελεί η πρόσβαση των Ευρωπαίων πολιτών στα νέα φάρμακα, σε προσιτές τιμές αποζημίωσης. Σε εξέλιξη βρίσκονται ήδη διακρατικές συνεργασίες, που ενισχύουν τη διαπραγματευτική δύναμη των χωρών που συμμετέχουν απέναντι στις πολυεθνικές του φαρμάκου, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται, με τη βοήθεια και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρωτοβουλίες ευρύτερων πολιτικών συμμαχιών με επίκεντρο τη φαρμακευτική πολιτική στην Ευρώπη.

Μέσα στην ΕΕ υπάρχουν σημαντικές ανισότητες και μεταξύ των χωρών-μελών της Ε.Ε. Για παράδειγμα, το προσδόκιμο ζωής σε ολόκληρη την E.E. κυμαίνεται από 70 έως 83 έτη, μια διαφορά 13 ετών μεταξύ της χώρας με το χαμηλότερο και της χώρας με το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής. Η διάρκεια υγιούς ζωής στην Ε.Ε., δηλαδή χωρίς να έχει εκδηλωθεί κάποια ασθένεια στη ζωή του ατόμου, κυμαίνεται από 60 έως 73 έτη. Η βρεφική θνησιμότητα έχει περισσότερες από δέκα μονάδες διαφορά στην ψαλίδα μεταξύ κρατών. Για τα παιδιά που εμβολιάστηκαν κατά της ερυθράς, η διαφορά στα ποσοστά είναι τεράστια, καθώς σε κάποιες χώρες είναι 42% και σε άλλες 99%.

Πρόκειται για ανησυχητικές ανισότητες που πρέπει να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικές ενέργειες, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έχει υπολογιστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ότι η μείωση της ανισότητας στον τομέα της υγείας κατά 1% ετησίως θα αυξήσει τον ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ ανά χώρα κατά 0,15%.

Η μείωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων κατά 10% θα μπορούσε να εξοικονομήσει 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Παράλληλα, το κόστος της μη ανάληψης δράσης, των καθυστερήσεων και αναβολών, είναι σημαντικό: το άμεσο και έμμεσο κόστος του υψηλού φόρτου ασθενείας στις χώρες μπορεί να καταναλώσει έως και 15-20% του ΑΕΠ.

Σε μείζον πρόβλημα του Συστήματος Υγείας – για να ανταποκριθεί με επάρκεια στην αυξημένη ψυχοσωματική ευαλωτότητα και νοσηρότητα που προκαλεί η οικονομική κρίση – αναδεικνύονται οι ανεπαρκείς δημόσιες δαπάνες υγείας στη χώρα μας (5,1%), με δεδομένο ότι ο μέσος όρος των δημόσιων δαπανών υγείας στην Ευρωζώνη είναι 7,2%, περίπου 40% περισσότερο.

Με βάση τα παραπάνω, το μεγάλο στοίχημα στη μεταμνημονιακή περίοδο θα είναι η σταδιακή άρση των εμποδίων της λιτότητας στην πληρέστερη υλοποίηση του πολιτικού στόχου της ισότητας στην Υγεία και της εγγυημένης κάλυψης των υγειονομικών αναγκών όλων.

Παράλληλα, διεξάγεται ένας αγώνας για ηθικοποίηση του συστήματος υγείας, απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς στον χώρο της υγείας, απέναντι σε ισχυρά συμφέροντα που είχαν οργανώσει και συντηρήσει, με την ανοχή των προηγούμενων κυβερνήσεων, ένα καθεστώς διαπλοκής, προκλητής ζήτησης, συναλλαγής με τα ισχυρά συμφέροντα των προμηθειών υγείας και φαρμάκου, ανυπαρξίας μηχανισμών ελέγχου του κόστους και της ποιότητας των υπηρεσιών, ανοχής και συχνά συγκάλυψης των κοινωνικά εγκληματικών φαινομένων σπατάλης, διαφθοράς και εκμετάλλευσης του αρρώστου. Φαινόμενα ακραίας διαφθοράς, όπως στην περίπτωση Novartis, δεν αποτελούν εξαίρεση στον ευρωπαϊκό χώρο, ούτε αφορούν μόνο την Ελλάδα.

Απλώς, σε μια χώρα με τεράστια θεσμικά ελλείμματα και ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου, η επιθετική πρακτική κάποιων εταιρειών βρήκε πρόσφορο έδαφος στους κατάλληλους ανθρώπους για να μετατραπεί σε «πάρτι», σε βάρος του δημόσιου συστήματος υγείας, σε βάρος των ασθενών.

Από την τσέπη τους πληρώνουν τις γονιδιακές εξετάσεις οι καρκινοπαθείς  

Νέα έρευνα συνδέει το διαβήτη με νέο παράγοντα