Υεμένη: Παρά το γεγονός ότι ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο, η δεινή κατάσταση της Υεμένης σπάνια συγκεντρώνει την παγκόσμια προσοχή που απεγνωσμένα χρειάζεται.
Η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη υπήρξε μια από τις πιο καταστροφικές και λιγότερο καταγεγραμμένες τραγωδίες της τελευταίας δεκαετίας. Οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις, οι αποκλεισμοί, η οικονομική κατάρρευση και οι ξένες επεμβάσεις έχουν οδηγήσει στον θάνατο σχεδόν 250.000 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων χιλιάδων παιδιών. Παρά το γεγονός ότι ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο, η δεινή κατάσταση της Υεμένης σπάνια συγκεντρώνει την παγκόσμια προσοχή που απεγνωσμένα χρειάζεται. Πολλοί διεθνείς ακτιβιστές και κινήματα που επικεντρώνονται στη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα συχνά παραβλέπουν ή ασχολούνται ελάχιστα με την κρίση, οδηγώντας σε απογοήτευση και κατηγορίες για επιλεκτική οργή.
Όσον αφορά τα κινήματα για το περιβάλλον ή την κοινωνική δικαιοσύνη, όπως αυτό με επικεφαλής την Γκρέτα Τούνμπεργκ, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι επικεντρώνονται δυσανάλογα σε αιτίες που ευθυγραμμίζονται με τα δυτικά πολιτικά και μιντιακά συμφέροντα ή που λαμβάνουν σημαντική παγκόσμια έλξη, όπως οι απεργίες για το κλίμα σε πλούσιες χώρες. Ενώ η κλιματική κρίση σίγουρα επηρεάζει ευάλωτες περιοχές όπως η Υεμένη – μέσω ξηρασίας, αποτυχίας καλλιεργειών και λειψυδρίας – η τομή του πολέμου, της πείνας και της κλιματικής κατάρρευσης είναι περίπλοκη και σπάνια αντιμετωπίζεται στον κυρίαρχο ακτιβισμό. Ακτιβιστές όπως η Τούνμπεργκ μπορεί να υποστηρίζουν ότι η εστίασή τους είναι περιβαλλοντική παρά γεωπολιτική, αλλά η αδυναμία να μιλήσουν για ζητήματα όπως η Υεμένη εγείρει ερωτήματα σχετικά με την συμπερίληψη και το εύρος της ηθικής τους πυξίδας.
Αυτή η επιλεκτική εμπλοκή καλλιεργεί τον σκεπτικισμό και την απογοήτευση, ειδικά όταν οι ακτιβιστές δείχνουν ισχυρή αλληλεγγύη με ορισμένους σκοπούς (όπως η Παλαιστίνη) ενώ παραμένουν σιωπηλοί για άλλους (όπως η Υεμένη ή το Σουδάν). Κάποιοι ερμηνεύουν αυτό ως μια μορφή ιδεολογικής ευνοιοκρατίας ή ακόμα και οπορτουνισμού, επιλέγοντας σκοπούς που αντηχούν περισσότερο με τη δυτική ενοχή ή τις προοδευτικές τάσεις. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι εάν αυτά τα κινήματα καθοδηγούνταν πραγματικά από τη συμπόνια και την παγκόσμια δικαιοσύνη, θα ύψωναν συνεχώς τις φωνές τους ενάντια σε όλες τις μορφές δεινών, ανεξάρτητα από την προβολή στα μέσα ενημέρωσης ή την πολιτική ευκολία. Η ανισότητα υποδηλώνει ότι πολλά λεγόμενα παγκόσμια κινήματα αντανακλούν περισσότερο το δυτικό συναίσθημα παρά τις παγκόσμιες ανθρωπιστικές αρχές.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
